غلامعلی فیض‌الهی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به نوع ورود خود به رشته میناکاری اظهار کرد: به این دلیل پدرم و حتی مادرم در رشته میناکاری فعال بودند از همان بچگی و دوران دبستان وارد این حرفه شدم؛ قبل از اتمام تحصیل در ایام تابستان و بعد از آن به صورت کامل به این حرفه مشغول شدم و حدود ۵۰ سال است که تلاش کردم این هنر را حفظ کنم.
وی افزود: از آنجایی که می‌دانستم حال صنایع دستی زیاد خوب نیست، در کنار کار درسم را ادامه دادم و حتی ۲۰ سال شغل اداری هم داشتم، به این صورت که نصف روز را در آنجا بودم و نصف دیگر را میناکاری می‌کردم تا بتوانم مسیر هنرم را حفظ کنم؛ امروز بسیاری از هنرمندان به کارهایی با کیفیت پایین رو آورده‌اند تا از پس هزینه‌های آن بربیایند و زندگی خود را بچرخانند.
هنرمند میناکاری با اشاره به سوابق خود در این رشته خاطر نشان کرد: اولین کتاب درباره رشته میناکاری را نوشتم که چندین بار هم چاپ شده است؛ همچنین از افراد دارای رتبه درجه یک هنری هم هستم و مدتی هم به‌عنوان رئیس اتحادیه این صنف فعالیت داشتم؛ داور بین‌المللی میناکاری هم بوده‌ام؛ مدتی هم در دانشگاه هنر به تدریس و انجام کارهای تحقیقاتی می‌پرداختم و چند سالی است که به عنوان رئیس شورای عتبات هم فعالیت می‌کنم.
فیض اللهی بیان کرد: تا کنون میناکاری‌های حرم حضرت سیدالشهدا (ع) و حضرت عباس (ع)، امام علی (ع)، دوطفلان مسلم (ع)، حرم سامرا و حرم امام رضا (ع) انجام داده‌ایم که اخیراً از طرف آستان قدس به خادم امام رضا (ع) مشرف شدیم.
وی تصریح کرد: در نمایشگاه‌های حدود ۳۵ کشور دنیا شرکت داشته‌ام و فکر می‌کنم که بزرگترین مشکل ما نشناختن بازار هدف است؛ با توجه به مشکلات موجود و کم شدن گردشگران خارجی نتوانستیم سلیقه و پسند مردم هر کشور را پیدا کنیم؛ برای مثال، آلمانی‌ها قبلاً نقش‌های ریز و آبی را می‌پسندیدند اما با توجه به تجربه حضورم در این کشور، دیگر سلیقه آن‌ها به سمت این سبک نیست و این تجربه برای کشورهای دیگر نیز صادق است که هر کدام سلیقه خاصی دارند.
هنرمند میناکاری گفت: با تمام این اوصاف، استقبال از هنر ایرانی در کشورهای جهان، بسیار زیاد است به طوری که وقتی در آن‌ها حضور پیدا می‌کنیم همه محصولات در زمان بسیار کوتاهی به فروش می‌رسد.
فیض‌الهی با بیان اینکه دلیل استقبال خارجی‌ها از هنر ایرانی، مخصوصاً میناکاری و پارچه قلمکاری، این است که فکر می‌کنند طرح‌ها چاپی هستند و وقتی متوجه می‌شوند که تمام آن با دست کار شده، ارزش زیادی برای آن قائل می‌شوند، ادامه داد: همچنین با توجه به کاربردی بودن صنایع دستی ایرانی، استقبال زیادی صورت می‌گیرد و باید آن‌ها را با کاربرد این محصولات نیز آشنا کنیم.
وی با اشاره به اینکه نمی‌توان گفت همه مشکلات با ورود توریست خارجی به ایران حل می‌شود، بیان کرد: وقتی امروز گردشگر خارجی سفر می‌کند، دیگر با خود پول حمل نمی‌کند و به جای آن از کارت استفاده می‌کند؛ از آن جایی که ما تحریم هستیم، نمی‌توانیم ارتباطی بانکی با آن‌ها داشته باشیم.
هنرمند میناکاری تشریح کرد: از راه‌های گذشتن از این موانع این است که ما به کشورهای دیگر سفر کنیم و در نمایشگاه‌ها، هنرمان را به اشتراک بگذاریم که نیازمند حمایت دولت است؛ البته اقداماتی هم در این راستا صورت گرفته است که با کمترین هزینه، بیشترین دستاورد و عرضه هنر در دنیا را داشته باشیم.
فیض‌الهی عنوان کرد: در کنار این صحبت‌ها، یکی دیگر از مشکلات صنایع دستی، مخصوصاً در رشته میناکاری، گران شدن مواد اولیه است و طبیعتاً قیمت صنایع دستی افزایش و قدرت خرید مردم، کم می‌شود؛ اگر دولت بتواند کاری کند که مثلاً مس باهنر و سرچشمه، مس را ارزان‌تر به افراد هنرمند ارائه کند و در ازای آن کمی از مالیاتشان توسط دولت کاهش یابد، باعث ارزان‌تر شدن مواد اولیه می‌شود.
وی افزود: اگر از سمت دولت، حمایت‌های لازم صورت گیرد، صنایع دستی ایران، بخت و اقبال خوبی در بازارهای جهانی دارد؛ دولت جدید با استفاده از افراد دانشگاهی و با تجربه می‌تواند برنامه‌ریزی و ارزآوری خوبی در حوزه صنایع دستی داشته باشد؛ با این روش، علاوه بر اشتغال‌زایی به معرفی فرهنگ غنی و قوی خود به جهانیان، کمک کرده‌ایم؛ البته که باید متناسب با سلیقه هر کشور، صنایع دستی و هنر مناسبی را ارائه داد.
هنرمند میناکاری گفت: یکی از ساده‌ترین نوع حمایت، این است که مراکز دولتی به کارکنان خود صنایع دستی هدیه دهند که متأسفانه چند سالی است که کمتر این اتفاق می‌افتد.
نظر شما