به گزارش خبرگزاری ایمنا، نرجس گلشن دانشجوی دکترای رسانه در یادداشتی نوشت:
《فرصتی دست داد و مطلب اخیر و البته پر سر و صدای آقای رنانی را مطالعه کردم.
برای ایشان بهعنوان استاد دانشگاه متاسف شدم که حتی به خودشان زحمت ندادهاند آمار کنسرتهای برگزار شده در اصفهان فقط در سه سال دولت سیزدهم را احصا کنند: ۴۴۳ مجوز کنسرت در سه سال دولت شهید رئیسی.
همچنین بزرگداشتهایی که فقط در طول همین سه سال برای بزرگان برپا شده است از میرفندرسکی تا حضرت آیتالله ناصری (ره)؛ای کاش برخی از اساتید محترم دانشگاه قبل از افاضههای رسانهای پرسر و صدا و تهی از منطق، از کارشناسان امر پرس و جو میکردند تا اینگونه به غلط اظهار نظر (ابراز وجود و خودنمایی) نکنند.
دست کم بهتر این بود که نگاهی به آمار برنامههای فرهنگی هنری استان میانداختند تا بدانند هر هفته چند مجوز نمایش در استان اصفهان صادر میشود (۷۸۰ مجوز نمایش در سه سال دولت شهید رئیسی)
جناب رنانی!
بد نیست گاهی نگاهی هرچند گذرا به رسانهها میانداختید تا از سفر گروه موسیقی معروف ترکمنستانی به شهر و دیارمان اصفهان مطلع میشدید یا اینکه این به اصطلاح شما روستای نصف جهان با همین ساختار و بافتار، ۲۷ خواهرخوانده از شهرهای مختلف و بزرگ دنیا دارد که نشاندهنده تعاملات گسترده این شهر با سایر نقاط جهان است.
احساس خود کم بینی و خود تحقیری را کنار بگذارید و افق نگاهتان را بلندتر کنید تا به در و دیوار نخورید و ببینید شهرما که بیست و سه هزار شهید داده، به فرموده رهبر اندیشمند انقلاب، آسمان پرستاره کشور است.
حال چگونه است که این آسمان ستاره باران، زمین گیر سنت شده است را شاید با دو دوتا چهارتای شما بشود توجیه کرد که آن هم به تنگی صحنه بازی شما و تنگ نظریتان در دیدن حقایق باز میگردد.
چقدر سخت بوده تحمل دفن نکردن یک جاسوس سازمان سیا برایتان استاد! که آن را حجتی بر روستاگونگی نصف جهان زیبا دانستید!
راستی استاد؛ آیا مردم این به نقل از شما روستا، در همه انتخاباتها داغتان را تازه کردند یا فقط وقتی با شما و انتخابتان همصدا نیستند و گرما و شور حضورشان بر دل سوخته شما دمیده؟ خداراشکر میکنیم و از مردم همیشه در صحنه شهر نصف جهانمان به پاس حضور غیورانهشان سپاسگزاریم.
اَللّٰهُمَّ إنَّا نَجْعَلُکَ فِیْ نُحُوْرِهِمْ وَنَعُوذُ بِکَ مِنْ شُرُورِهِمْ.》
*یادداشت نظر شخصی نگارنده است و خبرگزاری ایمنا محتوای آن را تأیید یا رد نمیکند.
نظر شما