به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، گروه هواپیمایی لوفت‌هانزا در آلمان اظهار کرد که برای جبران هزینه‌های معرفی سوخت‌های هوانوردی پایدار (SAF) و سایر طرح‌های کاهش کربن خود، تا یکم ژانویه ۲۰۲۵، بسته به نوع بلیت پروازهایی که از ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا، همچنین بریتانیا، نروژ و سوئیس حرکت می‌کنند، هزینه‌ای بین یک تا ۷۲ یورو به قیمت بلیت‌های پرواز خود اضافه خواهد کرد. به این مبلغ اضافه، هزینه زیست‌محیطی پروازها گفته می‌شود.
یک گروه هواپیمایی بزرگ فرانسوی نیز در ژانویه ۲۰۲۲ هزینه سهم سوخت‌های هوانوردی پایدار را معرفی و تا ۱۲ یورو به بلیت‌های کلاس تجاری و چهار یورو به کرایه‌های اقتصادی خود افزود.
سنگاپور رویکرد متفاوتی در پیش گرفت و اوایل سال جاری اعلام کرد که به‌منظور پرداخت هزینه انتقال به سوخت‌های هوانوردی پایدار، از ۲۰۲۶ مالیات سوخت سبز را برای تمام پروازها وضع خواهد کرد که بسته به نوع بلیت متفاوت خواهد بود. دولت سنگاپور در نظر دارد از ۲۰۲۶ همه پروازهای خروجی از یک درصد SAF استفاده کنند که این میزان تا ۲۰۳۰ بین سه تا پنج درصد افزایش خواهد داشت.
ضرورت تعیین هزینه زیست‌محیطی برای خطوط هوایی
هزینه زیست‌محیطی پروازها به‌منظور پوشش بخشی از هزینه‌های اضافی در نظر گرفته شده که به‌دلیل الزامات زیست‌محیطی نظارتی اروپا در حال افزایش است و شامل سهمیه اولیه الزامی برای ترکیب دو درصدی سوخت‌های هوانوردی پایدار در سوخت مصرفی به‌منظور خروج از کشورهای عضو اتحادیه اروپا از یکم ژانویه ۲۰۲۵ می‌شود. این هزینه سایر مقررات سبز هم‌چون سیستم تجارت انتشار گازهای گلخانه‌ای اتحادیه اروپا و سایر هزینه‌های محیطی نظارتی مانند جبران کربن را نیز در برمی‌گیرد.
صنعت هوانوردی یکی از سریع‌ترین منابع در حال رشد اتحادیه اروپا در زمینه انتشار گازهای گلخانه‌ای و یکی از سخت‌ترین بخش‌ها برای کربن‌زدایی با استفاده از منابع انرژی جایگزین محدود برای پروازها است. بعضی از کشورهای اروپایی با اعمال ممنوعیت پروازهای کوتاه‌مدت، شهروندان خود را مجبور به پروازهای کمتری می‌کنند، با این حال این بخش هنوز با چالش‌های متعددی روبه‌رو است.
سوخت‌های هوانوردی پایدار یکی از قابل‌قبول‌ترین راه‌ها برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از پروازها محسوب می‌شوند و اتحادیه اروپا به‌عنوان بخشی از برنامه آب‌وهوایی Fit for 55 (بسته سیاستی اقلیمی اتحادیه برای کاهش حداقل ۵۵ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای خود تا ۲۰۳۰ نسبت به ۱۹۹۰)، سهمیه‌های اجباری این سوخت‌ها را برای خطوط هوایی تعیین کرده است که به تدریج از دو درصد در ۲۰۲۵ به ۶ درصد در ۲۰۳۰ و ۷۰ درصد در ۲۰۵۰ افزایش خواهد داشت.
تولید این سوخت‌های پایدار در حال حاضر تا پنج برابر گران‌تر از سوخت‌های سنتی و بسیار کمتر از سطح مورد نیاز برای همگام شدن با الزامات اتحادیه اروپا است. عرضه محدود هزینه‌ها را بالا نگه می‌دارد و اتحادیه باید برای قرارگیری در خط مقدم انتقال هوانوردی پایدار و حمایت از کربن‌زدایی خطوط هوایی این مشکل را برطرف کند.
نظر شما