به گزارش خبرگزاری ایمنا، حسین مسجدی امروز _چهارشنبه ششم تیر_ در سلسله نشست‌های حافظه و شهر اظهار کرد: به شهرداری اصفهان باید تبریک گفت که توانست دستگاهی به‌نام «بایگانی شهرداری» را در راستای حفظ اسناد ایجاد کند، زیرا اصفهان یک اسطوره شهر یا شهر اسطوره‌ای فراتر از تاریخ است که با وجود انهدام، زوال، از میان رفتن بخشی از آثار تاریخی و تغییرات شهری، همچنان نقاطی از شناسنامه اسطوره‌ای شهر را دارد.
وی افزود: وقتی به دامنه صفه در جایی به نام «فرح آباد» می‌روید، طبق روایت‌های قبل از تاریخ، در یک نقطه اسطوره‌ای هستید؛ ما تعدادی انگشت شمار اسطوره شهر در جهان داریم و اصفهان یکی از آن‌ها است، زیرا شواهد اسطوره‌ای را دارد.
مدرس دانشگاه و اصفهان‌پژوه ادامه داد: در شهر اصفهان در جوار «قصرشکر» محله‌ای به نام سنبلستان وجود دارد که شامل بیمارستان امین و حوالی آن است؛ در کوچه پس کوچه‌های این محله همچنان روی تابلوهای کوچکی که شهرداری نصب کرده، نام قصر ثبت شده است که شهرداری آن را تغییر نداده و امیدواریم همچنان بدون تغییر بماند، زیرا نام‌ها اسناد شهری به‌شمار می‌رود که بلافاصله بعد از عوض شدن آن‌ها، بخشی از هویت شهر به فراموشی سپرده می‌شود.
مسجدی با اشاره به اهمیت نام‌گذاری معابر و خیابان‌ها با هویت محله‌های شهر گفت: وقتی به دوره تاریخِ قبل از تاریخ یعنی همان دوره اساطیر بازمی‌گردید، موضوع دیگر مربوط به صفویه نیست، زیرا هرچه در رابطه با اصفهان صحبت می‌کنیم طبق عادت دوران صفویه به بعد را مد نظر قرار می‌دهیم در صورتی که اصفهان یک اسطوره شهر است و این ظرفیت را دارد که به دوران قبل‌تر بازگردیم.
وی ادامه داد: شناخت اصفهان از دوره‌ای که تازه در حال آشنایی با مدرنیسم و کارخانجات بود، باید بررسی شود، زیرا این یک دوره جدید است و ما در اسطوره‌شناسی باید تمام دانه‌های تسبیح را یکی یکی تحلیل کنیم؛ به‌طور مثال در بعضی از اسناد نمی‌توانید دوره قاجار اصفهان را ناشناخته رها و از دوره پهلوی‌اول شروع کنید، زیرا اصفهان یک اسطوره شهر است که در آن بعضی از اسناد، نام‌ها و حوادث سلسله‌وار به هم متصل است.
مدرس دانشگاه و اصفهان‌پژوه با اشاره به کتابی تحت عنوان «اللمع» نوشته «ابونصر سراج» گفت: قدمت این کتاب به هزار سال پیش باز می‌گردد؛ با وجود اینکه این کتاب یک اثر عرفانی است، ابونصر سراج به شاگردهای خود چنین می‌گوید «آنقدر که در نامه رمز وجود دارد، در کتاب وجود ندارد» و ما پس از هزار سال متوجه می‌شویم که این نامه‌ها بسیار ارزشمند است.
مسجدی گفت: در طول این ۱۰۰ سال مسئولانی در ادارات حضور داشتند که با خود گفتند این همه کاغذ در اداره به چه کار می‌آید یا اینکه اداره جای نگهداری از آن‌ها را ندارد، پس بهتر است آن‌ها را خمیر و بازیافت کنیم که متأسفانه بخش مهمی از اسناد و نامه‌های مهم نیز از بین رفته است، اما باید به کسانی که در برابر این وسوسه نفسانی مقاومت کردند تا بعضی از این اسناد حفظ شود.، دست مریزاد گفت.
وی با اشاره به ساختمان شهرداری اصفهان گفت: این ساختمان جزو بهترین ساختمان‌های باقی مانده شهر است که بیش از ۳۲۵۰ نامه در آن مربوط به کاخ شهرداری و ۲۳۴ نامه مربوط به ساعت شهرداری است، در حقیقت ساعت شهرداری یک نماد شهری است.
مدرس دانشگاه و اصفهان‌پژوه با اشاره به اینکه اسناد پر از رمز است و باید آن‌ها را رمزگشایی کرد تا اهل مطالعه از آن‌ها در راستای بهبود وضعیت استفاده کنند، گفت: با توجه به اسناد تقلبی و غیر تقلبی، نشانه‌شناسی سند داریم.
مسجدی با بیان اینکه بعضی نامه‌ها تاریخ زبان دارد، یعنی ما متوجه می‌شویم بعضی از این اسناد مربوط به کدام دوره قاجار است، ادامه داد: در دوره قبل از ناصرالدین شاه سفرنامه، روزنامه و چیزی به نام خاطره نویسی نداشتیم، اما بعد از سفر شاه و جمعی از رجال سیاسی به فرنگ متوجه شدند که اتفاقات و حوادث مهم را می‌توان ثبت کرد و این اتفاق به روشن شدن تاریخ ما کمک بسیاری کرد.
وی خاطر نشان کرد: در چین شجره نامه‌ای تحت عنوان کنفوسیوس وجود دارد که ۱۰ سال آن را مطالعه کردند، این این شجره نامه‌ی ۸ جلدی، ۲ میلیون اسم دارد، همچنین در بعضی از اسناد، حاشیه نویسی وجود دارد که در ادارات امروز به آن «هامش» می‌گویند؛ گاهی در اسناد حاشیه نویسی از متن اسناد مهم‌تر است، بنابراین باید به آن توجه ویژه‌ای داشت.
مدرس دانشگاه و اصفهان‌پژوه افزود: اگر کسی بخواهد درباره اصفهان جدید و رابطه آن با اصفهان دیروز قلم بزند، ناگزیر است که اسناد قدیمی را بررسی و تحلیل کند.
نظر شما