به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، رژیم اسرائیل در حملات جدید خود دانشگاهها، مدارس و کتابخانهها را مورد هدف قرار داده است. تا پیش از این نیز نیروهای اشغالگر اسرائیل به این مراکز حمله کرده بودند، اما اکنون شدت این حملات بسیار گسترده شده است.
در حالی که فلسطینیان در هفتادوششمین سال اشغال سرزمینهای مادریشان به سر میبرند، نیروهای اسرائیلی شش مدرسه تحت نظارت آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک (آنروا) در شهر جبالیا واقع در شمال غزه را بمباران کردند، یک مدرسه در اردوگاه آوارگان نصیرات در مرکز غزه را به آتش کشیدند، یک مدرسه را در محله زیتون غزه تخریب کردند و مدرسهای دیگر را سوزاندند.
این آمار تنها تا پانزدهم می یعنی سالروز «یومالنکبة» یا روز نکبت (اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی تحت عنوان جعلی کشور اسرائیل) بود. طبق گزارش سازمان ملل از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون ۸۰ درصد از مدارس غزه مورد حمله واقع شده است. این تخریب هدفمند سیستم آموزشی فلسطین از روز نکبت آغاز شده و اکنون به شکل دانشکشی ادامه پیدا میکند. دیوان بینالمللی دادگستری جنگ اخیر غزه را نوعی نسلکشی توصیف کرده است و این حملات اسرائیل را تغییر از تخریب هدفمند به نابودی کامل سیستم آموزشی فلسطین اعلام است.
تمام ۱۲ دانشگاه غزه در ۱۰۰ روز اول این جنگ با حملات رژیم اسرائیل تخریب شد و همزمان بسیاری از کتابخانهها، آرشیوهای تاریخی، انتشاراتها، مراکز فرهنگی، موزهها، کتابفروشیها، قبرستانها و بناهای یادبود بهطور کامل از بین رفت. این تخریب و غارت آثار هنری نادر، کتابها، دستنوشتهها و آثار فرهنگی-هنری از روز نکبت در سال ۱۹۴۸ تاکنون ادامه یافته است.
نیروهای اشغالگر اسرائیل در چند روز اخیر بخشهای باقیمانده از دانشگاه الاقصی در شهر غزه را به آتش کشیدند و عکسی از خود در مقابل کتابهای سوخته منتشر کردند. سرباز اسرائیلی دیگری نیز فیلمی از قدم زدن در میان خرابههای این دانشگاه و خوشحالی از تخریب آن را منتشر کرد. تخریب مکانی زیرساختهای آموزشی و فرهنگی موجب از بین ابزارهای حفظ و انتقال فرهنگ، دانش، تاریخ، حافظه جمعی، هویت و ارزشهای ملی در طول زمان و مکان میشود؛ این نابودی یکی از ویژگیهای اصلی نسلکشی است.
با استناد به گزارش کارشناسان سازمان ملل و وزارت آموزش و پرورش و آموزش عالی فلسطین تا تاریخ آوریل ۲۰۲۴ حداقل ۵۴۷۹ دانشآموز، ۲۶۱ معلم و ۹۵ استاد دانشگاه، متصدی اسناد و کتابدار شهید شدهاند. شاهدان و گروههای نظارتی اعتقاد دارند تعدادی از این افراد به صورت عمدی و با هدف قبلی مورد حمله قرار گرفتهاند، درست همچون ترور روشنفکران و شخصیتهای فکری مرتبط با سازمان آزادیبخش فلسطین توسط رژیم اسرائیل.
در حدود ۹۰ هزار دانشجوی فلسطینی مجبور به ترک تحصیل شدند. بسیاری از آنها به دلیل نسلکشی مجبور به مهاجرت اجباری هستند، زیرا غزه در حال تبدیل شدن به فضایی غیرقابل سکونت شده است. این مهاجرت اجباری باعث تجزیه جغرافیایی جمعیت فلسطینیان میشود. بهخصوص اگر به اجبار به منطقه سینا مهاجرت کنند. دیوان عالی دادگستری در بیستوششم ژانویه دستوری درباره اقدامات فوری در غزه صادر کرد که شامل توقف حمله نظامی رژیم اسرائیل در رفح بوده، اما تا کنون اجرا نشده است.
اکنون دانشکشی در کرانه باختری نیز شدت پیدا کرده است. تا پیش از این، رژیم اشغالی اسرائیل با حمله به مراکز آموزشی و دستگیری دانشجویان و اعمال فشار روی اساتید قصد تضعیف آزادی علمی در این منطقه را داشت.
از نظر فلسطینیان محیطهای آموزشی از زمان گذشته تاکنون مکانهای مهمی برای یادگیری، مبارزه انقلابی، حفظ فرهنگ ملی، نقطه ارتباطی فلسطینیان در جغرافیاهای مختلف و توانمندسازی پناهندگان فلسطینی برای تلاش حفظ آزادی بودهاند. در حال حاضر با وجود تخریب مکانهای آموزشی و شهید شدن کارمندان و دانشجویان، سایر اساتید و دانشجویان در غزه در حال تلاش برای ادامه دادن آموزش هستند.
بسیاری از دانشجویان و اساتید که مجبور به ترک مؤسسات آموزشی شدند، میخواهند در سرزمین خود باقی بمانند یا دوباره به غزه برگردند و شروع به بازسازی دانشگاهها و سایر محیطهای آموزشی و فرهنگی کنند و استقامت خود را نشان دهند. گروهی از اساتید دانشگاهی در نامهای سرگشاده به جهانیان اعلام کردند: «ما دانشگاهها را از چادر شروع کردیم و از چادرها با حمایت دوستانمان یک بار دیگر آنها را بازسازی خواهیم کرد. بازسازی مؤسسات علمی غزه فقط یک موضوع آموزشی نیست؛ بلکه گواهی بر مقاومت، اراده و تعهد قاطع ما برای تأمین آینده برای نسلهای بعدی است.»
در حال حاضر اتحاد و همبستگی اساتید و دانشجویان اهمیت زیادی دارد. آنها در چادرهای امدادی فعالیت آموزشی-فرهنگی خود را آغاز کردند و در تلاش برای بازسازی محیطهای آموزشی هستند.
Source: https://www.theguardian.com/commentisfree/article/2024/jun/08/israel-destroying-schools-scholasticide
نظر شما