به گزارش خبرگزاری ایمنا، روز نخست ماه ذی‌الحجه سالروز پیوند آسمانی بزرگ‌مرد تاریخ حضرت علی (ع) و اسوه زنان عالم حضرت فاطمه زهرا (س) و امتداد نسل پاک پیامبر بر مبنای وعده الهی «انا اعطیناک الکوثر» است؛ به همین خاطر یکم تا هفتم ذی‌الحجه را به عنوان هفته ازدواج نام‌گذاری کرده‌اند.
دین اسلام همواره بر سنت حسنه ازدواج تأکید کرده است، چراکه گسترش این دستور الهی، سبب می‌شود تا افراد جامعه از گناه و فساد و تجاوز به حقوق دیگران در امان باشند و با تشکیل خانواده به امنیت و آرامش دست یابند و با عشق و محبت الفبای زندگی و ارزش‌های متعالی را به نسل آینده منتقل کنند.
بر همین اساس این سنت پسندیده در بسیاری از آیات قرآن کریم و روایات حضرات معصومین (ع) مورد تأکید و تبیین قرار گرفته است تا جایی که پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «در اسلام هیچ بنایی ساخته نشد، که نزد خدای عزوجل محبوب‌تر و ارجمندتر از ازدواج باشد» (بحارالانوار، ج١٠٣، ص٢٢٢) چراکه تمام خیرات و نیکی‌ها در جامعه انسانی از خانواده شایسته آغاز می‌شود؛ بنابراین توجه به تشکیل خانواده و تربیت صحیح فرزندان، یک اصل اساسی در آئین اسلام است و کمتر موضوعی در آن، به اندازه احترام به بزرگترها و امتثال اوامر ایشان در خانواده، مورد تأکید قرار گرفته است و علاوه بر آن، اسلام منشأ عموم آسیب‌های اجتماعی را نیز در نابسامانی‌های خانوادگی معرفی می‌کند.
بی‌شک در این میان، پیوند آسمانی و ساده و بی‌آلایش امیر مؤمنان و مولای متقیان علی (ع) و بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا (س)، همچنین شیوه زندگی آن‌ها که کانونی گرم و صمیمی را برای رشد و پرورش نسلی پاک و برگزیده فراهم آورد، می‌تواند الگویی شایسته برای جوانان باشد تا با خدامحوری، ساده‌زیستی و پرهیز از زیاده‌خواهی و تجمل زندگی مشترک خود را آغاز کنند و با ایجاد محیطی لبریز از عشق و صمیمیت، زمینه تربیت صحیح فرزندانی صالح را فراهم سازند؛ در همین رابطه و در بخشی از کتاب «خانواده و تربیت مهدوی» نوشته مرتضی آقاتهرانی و محمدباقر حیدری کاشانی به این موارد در هشت فصل متنوع و متصل، از «سیمای خانواده در آخرالزمان» و «دوران تربیت کودک مهدی محب» تا «تربیت جوان مهدی یاور» اشاراتی شده است که در ادامه قسمتی از کتاب را مرور می‌کنیم.
عبادت خانوادگی
«نخستین و مهم‌ترین اصل در زندگانی مشترک امیرمؤمنان و بانوی دو عالم، عشق و دلدادگی به خداوند متعال بود؛ چنانچه حضرت علی (ع) می‌فرمایند: «عشق به خداوند، آتشی است که بر چیزی نمی‌گذرد، جز آنکه به آن گرمی می‌دهد و نور الهی بر چیزی پرتو نمی‌افکند، جز آنکه آن را غرق در روشنایی می‌نماید، لذا کسی که به خداوند عشق ورزد، همه‌چیز مُلک و ملکوت خویش را به او داده؛ و خداوند نیز هرگاه بخواهد بنده‌ای را گرامی بدارد، او را گرفتار عشق و محبت خویش می‌گرداند» و نمونه بارز این عشق متقابل خالق و مخلوق در خانه ملکوتی حضرت علی و فاطمه (س) هویدا بود و در این خانه عشق، اتاقی ویژه برای نماز و مناجات با پروردگار قرار داشت که در آن، تنها قرآن کریم، شمشیر جهاد حضرت امیر (ع) و زیرانداز نماز دیده می‌شد.»
عشق به معبود
همچنین در روایات آمده است که حضرت صدیقه کبری (س) در شیرین‌ترین و خاطره‌انگیزترین لحظه‌های زندگی خود، دل در گرو عشق خداوند داشتند و در شب ازدواج خطاب به یگانه کفو و همتایشان، حضرت علی (ع) فرمودند: «انتقال از خانه پدرم به خانه خودم، مرا به یاد انتقال به سرای دیگر انداخت؛ پس شما را به خدا سوگند می‌دهم تا در این ساعات به نماز برخیزیم و امشب را با هم به عبادت پروردگارمان بگذرانیم.»
و در ادامه روایت آمده که پیامبر اعظم (ص) فردای آن شب از امیرالمؤمنین (ع) پرسیدند: همسرت زهرا را چگونه یافتی؟! و حضرت بی‌درنگ فرمودند: «نِعمَ العَونُ عَلی طاعة اللّهِ: او را بهترین یاور برای اطاعت و بندگی پروردگار یافتم.»
در روایت دیگری نیز آمده است که حضرت فاطمه (س) هر شب پس از فراغت از وظایف همسرداری و خانه‌داری، آنچنان خالصانه بر سجاده نماز می‌ایستادند که پروردگار عالمیان بر فرشتگان مباهات می‌کرد و می‌فرمود: «فرشتگان من، اینک بر «فاطمه» سرور زنان عالم بنگرید که بر درگاه من ایستاده، در حالی که بندبند وجودش از خوف من لرزان است؛ او با تمام وجودش به عبادت من روی نهاده است و اینک شما را گواه می‌گیرم که پیروان و شیعیان او را از آتش ایمنی بخشیدم.»
و نیز آورده‌اند که روح و جان امیرالمؤمنین (ع) و صدیقه کبری (س) چنان با قرآن، عجین گشته بود که گویی تمام زندگی خود را بر اساس آیات الهی استوار کرده‌اند و بر مدار بی‌قراری عشق به حضرت حق است که روزگار می‌گذرانند.
انتشارات یوسف کتاب «خانواده و تربیت مهدوی» را در ۴۱۲ صفحه منتشر کرده است.
نظر شما