به گزارش خبرگزاری ایمنا، مجله آمریکایی تایم در جدیدترین شماره خود به تظاهرات‌های دانشجویی آمریکا علیه رژیم صهیونیستی و سیاست‌های حمایتی دانشگاه‌هایشان از منظر عکاس‌خبرنگارهای دانشجویی پرداخته است. هم‌زمانی این موج اعتراضی به این معنی بود که نزدیک‌ترین منابع اطلاع‌رسانی در مورد آنها روزنامه‌های دانشجویی بود که به سوژه نزدیک بودند. این عکاس‌خبرنگارهای جوان تمام جوانب رویداد از لحظات پرشور و خشن، حضور پلیس و مخالفان اعتراضات تا لحظات آرام غذا خوردن و کمک درسی دانشجویان به همدیگر پوشش می‌دادند.
به نظر این تصاویر با تصاویر اعتراضات دانشجویی علیه جنگ ویتنام در دهه ۱۹۶۰ مشابه است. خبرنگارهای دانشجویی حتی پس از اینکه سوژه از توجه افتاد در صحنه خواهند بود. تصاویر آنها در کل درک واضح‌تری از آنچه در این لحظه در دانشگاه‌ها و کالج‌های سراسر ایالات متحده اتفاق می‌افتد را نشان می‌دهد و یادآور مهمی از قدرت عکاسی برای ثبت لحظات حقیقی است.
مجله تایم نوشته است که نقطه مرجع معترضان کارزار تحریم دهه ۱۹۸۰ برای منع سرمایه‌گذاری در آپارتاید آفریقای جنوبی است. این فعالان که همدستی مالی دانشگاه‌هایشان در اقدامات رژیم صهیونیستی را هدف گرفته‌اند، تجسم شکاف نسلی هستند که پیش‌تر فقط در نظرسنجی‌ها قابل مشاهده بود. جوانان آمریکایی که رژیم اسرائیل را فقط به اشغال کرانه باختری و محاصره غزه می‌شناسند، تمایل بیشتری نسبت به کسانی که به اندازه کافی پیر هستند و ایجاد اسرائیل را به خاطر دارند به آرمان فلسطین دارند. این کشمکشی است که دانشگاه‌های آمریکا را به جایگاهی برای مطرح کردن پرسش‌های اخلاقی درباره ارتباط با رژیم صهیونیستی تبدیل کرده است.
عکاس‌دانشجویی در دانشگاه جورج واشنگتن به تایم درباره تصویر دختری که انگشتانش را به علامت صلح بالا برده است، می‌گوید: «سازمان‌دهنده تظاهرات‌ها داشت می‌گفت که اگر آنها برای حمایت از آرمانی به غیر از غزه بیرون آمده بودند، به احتمال زیاد به آنها دانشجویان انقلابی می‌گفتند که یک باره نماد صلح دانشجو معترض را دیدم و با خودم گفتم باید این لحظه را ثبت کنم. نور سبز پشت او من را یاد رنگ سبز پرچم فلسطین انداخت و به نظر می‌رسید که او کاملاً برای آنچه برایش می‌جنگد، مصمم است.»
روز هشتم مه که دانشگاه جورج واشنگتن تصمیم به از بین بردن چادرهای دانشجویان در محوطه دانشگاه کرد، این خبرنگار آماده بود تا لحظه ماندگار دیگری را ثبت کند. دانشجویان دور دوستانشان که در حال نماز خواندن بودن حلقه زدند تا با بدنشان از آنها حمایت کنند. به گفته او «این به من نشان داد که این چیزی بزرگ‌تر از یک تظاهرات یک‌روزه است که بعد از آن هر کس به خانه خود برمی‌گردد.» این لحظه همبستگی بین دانشجویانی بود که از ادیان مختلف بودند.
به گفته این خبرنگار دانشجویی، به علت نزدیکی محل دانشگاه به کنگره نمایندگان مجلس آمریکا آنها هر از گاهی می‌آیند تا تنش ایجاد کنند که به‌هیچ‌وجه نشان‌دهنده حس و حال واقعی دانشگاه نیست.
لارن بوبرت، یک نماینده جمهوری‌خواه از شهردار واشنگتن دی‌سی درخواست کرد که این وضعیت باید جمع شود و دانشجویان را تروریست خواند. از نظر تام رات ۲۰ ساله، حرف‌های بوبرت از عمد تند بود زیرا او می‌خواست توجه دوربین‌ها را جلب کند.
در هشتم مه، درست چند ساعت پیش از اینکه موریل بوزر، شهردار دی‌سی و پاملا اسمیت، رئیس اداره پلیس متروپولیتن، در برابر کنگره در مورد امتناع اولیه شهر از اعزام نیروهای پلیس شهادت دهند، پلیس اردوگاه همبستگی با غزه را از بین برد، بیش از ۳۰ معترض دستگیر شدند و جلسه استماع کنگره لغو شد.
کالوین کنجیرو گروور از عکاس‌خبرنگار دانشجویی از دانشگاه پرینستون لحظه‌ای را به یاد می‌آورد که فردی مقلوبه، غذای اصیل فلسطینی را برای دانشجویان حامی غزه آورد. به گفته او، تظاهرکنندگان به آنها تعارف کردند که غذا را امتحان کنند، اما آنها به دلیل بی‌طرفی خبرنگارانه نمی‌توانستند تعارف آنها را قبول کنند، اما به جای آن از این لحظه عکس گرفتند.
در دانشگاه پرینستون، اردوگاه اعتراضی همچنان ادامه دارد و دانشجویان درخواست‌های خود را برای لغو سرمایه‌گذاری در اسرائیل دوچندان کرده‌اند. ۱۳ معترض طرفدار فلسطین پس از اشغال یک ساختمان دانشگاهی در سی‌ام آوریل دستگیر شدند. در سوم مه، حداقل ۱۲ دانشجو به عنوان «پاسخی به امتناع ریاست دانشگاه» از مشارکت در مذاکرات عدم سرمایه‌گذاری، دست به اعتصاب غذا زدند.
از نظر گروور جدا کردن اعتراضات اخیر غزه از تاریخ طولانی تحصن‌ها و اعتراضات دانشجویی پرینستون غیرممکن به نظر می‌رسد. او می‌گوید که برایش مهم است تا «از تغییر موج رویکردها حین وقوع» عکاسی کند. «این تصاویر همان چیزی است که در آینده با نگاه کردن به آنها این لحظات را به خاطر خواهیم آورد.»
گروور مدام به صحبت یکی از سازمان‌دهندگان برمی‌گردد که در یک سخنرانی گفت: «جامعه بزرگترین سلاح در برابر اندوه طاقت‌فرسا است.»
وی می‌گوید: «این حس اجتماعی که شکل گرفته است، تجلی بسیار جالبی از آن حرف است که فکر می‌کنم ارزش تصدیق را دارد، حتی در میان این همه جنون با دستگیری‌ها و تظاهرات‌هایی که معمولاً در کانون توجه قرار می‌گیرد.»
به گفته تایم، نورث وسترن یکی از نخستین دانشگاه‌هایی بود که با معترضان بر سر اردوگاه خود به توافق رسید. معترضان اجازه دارند یک چادر همراه با تجهیزات را تا پایان سه ماهه ژوئن نگه دارند. این دانشگاه همچنین موافقت کرده است که شفافیت بیشتری در مورد سرمایه‌گذاری‌های خود، همچنین حمایت بیشتر برای دانشجویان و اساتید مسلمان شمال آفریقا و خاورمیانه ارائه دهد. هفت عضو کمیته یهودستیزی در روز یکم ماه مه در اعتراض به این تصمیم استعفا دادند و گفتند که ریاست دانشگاه با آنها مشورت نکرده است؛ برخی انتقاد از رژیم صهیونیستی را برابر با یهودستیزی می‌دانند.
در دانشگاه آستین تگزاس، پلیس از تاکتیک‌های خشن برای متفرق کردن معترضان استفاده کرد و در بیست‌ونهم آوریل بیش از ۷۰ معترض را دستگیر کرد. شارلوت کین ۱۹ ساله که این لحظات را ثبت کرد به تایم گفته است که «آدرنالین موقعیت بسیار بالا بود. همه در حالت بقا بودند و پلیس بسیار خشن رفتار می‌کرد.»
کین با دیدن هم‌دانشگاهی‌اش که پلیس ایالتی او را با گردن گرفته بود بسیار ناراحت شد. به گفته او، تماشای فریاد همتایانش در حالی که نیروهای پلیس به روی آنها اسپری فلفل می‌زدند، سخت بود و او نگران سوءاستفاده از درد دیگران با عکاسی از آنها در موقعیت‌های آسیب‌پذیر بود. اما می‌دانست که این وظیفه اوست که نحوه برخورد با معترضان را مستند کند؛ دانشجویان دیگره برای تسکین سوختگی اسپری فلفل به کمک وی شتافتند.
شاید خشن‌ترین وقایع در دانشگاه «یو سی ال ای» لس‌آنجلس رخ داد که افراد حامی رژیم صهیونیستی تحت حمایت ضمنی پلیس سعی کردند اردوگاه اعتراضی دانشجویان را از بین ببرند و ترقه و مواد آتش‌بازی به سمت آنها پرتاب می‌کردند.
به گفته مجله تایم، چهار خبرنگاردانشجوی این دانشگاه مورد حمله معترضان حامی اسرائیل قرار گرفتند و تعدادی از دانشجویان حامی فلسطین در اردوگاه زخمی شدند. پلیس ساعت‌ها اقدامی نکرد که انتقاد گاوین نیوسام، فرماندار ایالت را برانگیخت و سخنگوی او افزود که پاسخ پلیس «غیرقابل قبول، محدود و با تأخیر» بود.
زرایز ارشاد ۲۱ ساله می‌گوید: آنجا لحظه‌ای بود که دو معترض حامی فلسطین و اسرائیل رودرروی هم قرار گرفتند. «خطر آنچه که ممکن است اتفاق بیفتد چیزی است که در این تصویر بیشتر به چشمم می‌آید» و جو آن شب بسیار آشفته و خطرناک بود. اعضای اردوگاه همبستگی غزه در تلاش برای محافظت از اردوگاه خود بودند، در حالی که معترضان حامی اسرائیل در تلاش بودند تخته‌های چوبی و فلزی را از بین ببرند.
کارن باس، شهردار لس‌آنجلس گفته است که افرادی که در پرتاب مواد آتش‌بازی به سوی افراد دیگر، پاشیدن مواد شیمیایی و حمله فیزیکی به دیگران دست داشته‌اند، شناسایی، دستگیر و تحت پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت.
دانشگاه UCLA همچنین اقدامات معترضان حامی رژیم صهیونیستی را محکوم کرد و گفت که این معترضان نماینده دانشجویان یهودی در محوطه دانشگاه نیستند و از جامعه یهودی خارج از دانشگاه خواست تا هیچ‌گونه دخالتی در محوطه دانشگاه یا حمایتی برای اعتراضات در آنجا تأمین نکنند.
در بیانیه آنها آمده است: «اقدامات شما به دانشجویان یهودی آسیب می‌رساند… حقیقت این است که یک اردوگاه مسالمت‌آمیز و طرفدار فلسطین، شب گذشته توسط اوباش خشمگین و خشن متشکل از اعضای جامعه یهودی خارج از دانشگاه مورد حمله قرار گرفت.»
ارشاد درباره دشوار بی‌طرفی در چنین شرایطی که هم‌دانشگاهی‌هایش مورد حمله قرار گرفتند، می‌گوید: «به عنوان خبرنگار می‌خواهی فقط روی حقایق تمرکز کنی، اما به عنوان دانشجو این اتفاق به جامعه ما بسیار آسیب زد؛ حفظ این خط بی‌طرفی کار دشواری است، اما ما تلاشمان را می‌کنیم.»
در پایان تصویری از مراسم فارغ‌التحصیلی دانشگاه میشیگان آمده است که اعتراضات حامی فلسطین و مخالفت با سرمایه‌گذاری دانشگاه‌ها در صنایع رژیم صهیونیستی بر آن سایه افکنده است.
نظر شما