به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، جهان دارای ثروت و منابع کافی برای اطمینان از برخورداری کل نژاد بشر از استاندارد مناسب زندگی است. با این حال، مردم بسیاری از کشورهای جهان همچنان در فقر ناامیدانه زندگی می‌کنند که دلایل مختلفی برای آن وجود دارد. علاوه بر این استعمار، ضعف حاکمیت قانون، جنگ و ناآرامی‌های اجتماعی، شرایط آب‌وهوایی سخت یا همسایگان متخاصم و متجاوز از دلایل فقر کشورها به‌شمار می‌رود.
تعیین فقیرترین کشورهای جهان
تعیین یک دلیل واحد برای فقر طولانی‌مدت دشوار است. در حالی که تولید ناخالص داخلی سرانه اغلب معیار استاندارد در نظر گرفته می‌شود، جبران تفاوت در هزینه‌های زندگی و نرخ تورم با استفاده از برابری قدرت خرید (PPP) می‌تواند توانایی خرید افراد را در هر کشوری بهتر ارزیابی کند.
سودان جنوبی
سودان جنوبی به‌رغم داشتن ذخایر نفتی غنی فقیرترین کشور جهان است. این کشور با شکاف‌های اجتماعی، نابرابری، فساد و جنگ مواجه است. اکثریت جمعیت آن به کشاورزی سنتی مشغول هستند، اما خشونت و رویدادهای شدید آب‌وهوایی اغلب کشاورزان را از کاشت یا برداشت محصولات باز می‌دارد.
بوروندی
بوروندی کشوری محصور در خشکی و فاقد منابع طبیعی است. آسیب‌های ناشی از جنگ داخلی ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۵ عاملی در ارمغان رتبه دوم فقیرترین کشور جهان برای آن به‌شمار می‌رود. حدود ۸۰ درصد از ۱۳ میلیون شهروند بوروندی به کشاورزی معیشتی متکی هستند و ناامنی غذایی آن تقریباً دو برابر میانگین کشورهای آفریقایی جنوب صحرای آفریقا است. علاوه بر این، دسترسی به آب و فاضلاب در این کشور بسیار کم است و کمتر از پنج درصد جمعیت آن برق دارند. تورم این کشور در سال جاری حدود ۲۲ درصد پیش‌بینی می‌شود.
جمهوری آفریقای مرکزی
جمهوری آفریقای مرکزی سرشار از طلا، نفت، اورانیوم و الماس است، اما ساکنان این کشور بسیار ثروتمند، بسیار فقیر هستند، تا آنجا که جمهوری آفریقای مرکزی نزدیک به یک دهه در میان فقیرترین کشورهای جهان بوده است. این کشور با انتخاب موفق رئیس‌جمهور فعلی گام مهمی در جهت بازسازی ملی برداشته، اما بخش‌های وسیعی از آن همچنان تحت کنترل گروه‌های ضد دولتی و شبه نظامی است. با این وجود به‌رغم مشکلات و ناکامی‌ها، در سال‌های اخیر رشد متوسطی داشته که ناشی از صنعت چوب، احیای بخش کشاورزی و فروش مجدد جزئی الماس بوده است.
جمهوری دموکراتیک کنگو
جمهوری دموکراتیک کنگو از زمان کسب استقلال از بلژیک در سال ۱۹۶۰، چندین دهه متحمل دیکتاتوری خشونت‌بار، بی‌ثباتی سیاسی و خشونت مداوم شده است. حدود ۶۵ درصد از جمعیت تقریباً ۱۰۰ میلیونی این کشور با درآمدی کمتر از روزانه ۲.۱۵ دلار زندگی می‌کنند، هرچند این کشور منابع و پتانسیل لازم برای تبدیل شدن به یکی از ثروتمندترین کشورهای آفریقا و محرک رشد برای کل قاره را دارد. جمهوری دموکراتیک کنگو در حال حاضر بزرگترین تولید کننده کبالت در جهان و منبع اصلی مس در آفریقا است که برای تولید خودروهای الکتریکی ضروری است.
موزامبیک
موزامبیک غنی از منابع و دارای موقعیت استراتژیک است اما در دهه گذشته اغلب میانگین نرخ رشد تولید ناخالص داخلی بیش از هفت درصد را ثبت کرده است. با این حال همچنان در میان ۱۰ کشور فقیر جهان جای دارد. شرایط آب‌وهوایی شدید و بی‌ثباتی سیاسی از دلایل اصلی این امر به‌شمار می‌روند. البته اقتصاد این کشور همچنان در چرخه رشد قرار دارد و پیش‌بینی می‌شود در سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ حدود پنج درصد رشد کند و در اواخر دهه به رشد دو رقمی برسد.
نظر شما