به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، با افزایش روزافزون جمعیت جهانی، افزایش هزینه‌های مصرف انرژی و همچنین تأثیر آن بر محیط زیست، بسیاری از سازندگان برای مقابله با این چالش‌ها، از روش‌های نوآورانه ساخت‌وساز سبز و طراحی بیوفیلیک استفاده می‌کنند. ساخت‌وساز سبز به مجموعه‌ای از طراحی و شیوه‌های ساختمانی آگاهانه با استفاده از عناصر طبیعی گفته می‌شود که بازده انرژی یک ساختمان را افزایش و در عین حال اثرات زیست‌محیطی و اکولوژیکی آن را کاهش می‌دهد.
طراحی بیوفیلیک و مزایای آن
طراحی بیوفیلیک و ادغام طبیعت در معماری و طراحی شهری، ناشی از میل به ارتباط مجدد با طبیعت است و به‌عنوان یک مدل شهری در نظر گرفته می‌شود که قادر به حل چالش‌های تغییرات آب‌وهوایی برای شهرها است. تحقیقات نشان داده است که بیوفیلیا قدرت شفا دادن دارد. در این راستا، تحقیقی روی گروهی از بیماران یک بیمارستان انجام شد که تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، نتایج نشان داد که بیمارانی که در اتاق‌های بیمارستانی با منظره‌ای از طبیعت هستند، سریع‌تر از بیمارانی که چنین منظره‌هایی را ندارند بهبود می‌یابند.
از طرف دیگر، استفاده از عناصر طبیعی و فضاهای سبز در محیط‌های کار منجر به افزایش بهره‌وری کارکنان می‌شود. نمونه‌ای صادق برای این موضوع، کارخانه گلخانه‌ای هرمان میلر است که در دهه ۱۹۹۰ در ایالت میشیگان آمریکا راه‌اندازی شد و شامل عناصر بیوفیلیک بود که ارتباط کارکنان را با طبیعت فراهم می‌کرد و نتیجه این کار، افزایش سلامت و بهره‌وری کارکنان بود. افزایش بهره‌وری و اثرات عملی ادغام طبیعت در محیط کار، به شرکت کمک کرد تا منابع مالی صرف‌شده برای پروژه را در چند سال اول بازیابی کند و بهره‌وری آن در پنج سال اول دو برابر شود.
عناصر طراحی بیوفیلیک
در طراحی بیوفیلیک، می‌توان عناصری از دنیای طبیعی را به محیط ساخته شده وارد کرد. این عناصر که شامل آب، گیاهان، حیوانات، مواد طبیعی و رنگ‌ها هستند، ارتباط با طبیعت و محیط زیست را در محیط‌های داخلی تقویت می‌کنند.
یکی از روش‌های طراحی بیوفیلیک که هم در بیرون و هم در داخل فضا استفاده می‌شود استفاده از فرم‌ها و اشکالی است که از گیاهان یا حیوانات الهام گرفته‌اند.
استفاده از نور و فضا نیز یک عنصر حیاتی در طراحی بیوفیلیک است. علاوه بر مزایایی که نور طبیعی و نور روز فیلترشده به همراه دارند، می‌توان از فضا برای ایجاد حس باز بودن، تنوع و هماهنگی در ساخت‌وساز استفاده کرد. فرودگاه چانگی سنگاپور نمونه بارز این رویکرد در مقیاس بزرگ است.
بر اساس ۱۴ الگوی طراحی بیوفیلیک Terrapin، مطالعاتی وجود دارد که ثابت می‌کند قرار گرفتن در معرض فضاهای سبز تأثیر مثبتی در عملکرد ساکنان یک ساختمان دارد.
سیستم‌های رتبه‌بندی مانند رهبری در طراحی انرژی و محیطی (LEED)، گواهینامه‌ای که توسط شورای ساختمان سبز ایالات متحده در سال ۲۰۰۰ ایجاد شد، سلامت زیست‌محیطی انتخاب مواد، مصرف آب و انرژی، کیفیت محیط داخلی و سایر عوامل نظیر فضای سبز ادغامی را برای ارزیابی میزان موفقیت در زمینه اثرات زیست‌محیطی و مصرف انرژی می‌سنجد. LEED همتاهایی در کشورهای دیگر از جمله کانادا و برزیل دارد و بسیاری از کشورهای در حال توسعه و صنعتی دارای آژانس‌های داخلی برای ترویج شیوه‌های ساختمانی سازگار با محیط زیست هستند.
نمونه‌هایی از طراحی بیوفیلیک در معماری و طراحی داخلی
Shui On WorkX، شانگهای
Shui On WorkX یک محیط کاری و اجتماعی خلاق و نوآورانه است که به‌عنوان یک اکوسیستم طبیعی آرامش‌بخش طراحی شده است و شامل نور طبیعی و مبلمان ارگانیک است.
کاسا آتیبایا، بریتانیا
کاسا آتیبایا ملکی است که با الهام از «خانه شیشه ای» با تخته سنگ‌های بیرون‌زده به‌عنوان دیوارهای برجسته طراحی شده است و برای عناصر مبلمان مانند قفسه کتاب یا تخت خواب نیز از المان‌های سنگی استفاده شده است و طراحی آنها مطابق با طبیعت است.
نمونه‌هایی از طراحی بیوفیلیک در برنامه‌ریزی شهری
بیتوریا، اسپانیا
در سال ۲۰۱۳، شهر بیتوریا در اسپانیا با نمایش پروژه‌ها و مداخلات موفقی که با اصول طراحی شهری بیوفیلیک مطابقت دارد، به شبکه شهر بیوفیلیک پیوست. این شهر دارای ۵۰ هزار گیاه است که از ۳۸۱ گونه درخت و درختچه تشکیل شده است و در فضاهای مختلف از جمله خیابان‌های پر درخت و خیابان‌هایی که تنوع زیستی شهری را به هم متصل می‌کنند به چشم می‌خورد.
آستین، ایالات متحده
در میان پروژه‌های متعددی که بخشی از طبیعت شهر آستین را تشکیل می‌دهند، حفاظت‌گاه بالکنز کانیونلندز از دو گونه پرنده آوازخوان مهاجر و شش گونه بی‌مهرگان ساکن غار محافظت می‌کند. علاوه بر محافظت از زیستگاه گونه‌های در معرض خطر، این کار را برای گیاهان متعددی نیز انجام می‌دهد و به بهبود کیفیت هوا و آب برای ساکنان شهر کمک می‌کند.
در ادامه به شهرهایی در جهان اشاره می‌شود که استانداردهای ساختمانی پایدار دارند و جز بهترین شهرها برای ساخت‌وساز سبز به شمار می‌آیند.
واشنگتن، ایالات متحده
واشنگتن دی‌سی، مهد بسیاری از آژانس‌های فدرال است که بر طرح‌های ساختمان سبز در ایالات متحده نظارت می‌کنند. از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹، واشنگتن دی‌سی و مناطق اطراف آن بیش از ۷۳۰ میلیون مترمربع فضای سبز دارای گواهینامه LEED را به شهر اضافه کردند. در سال ۲۰۰۶، منطقه کلمبیا قانون ساختمان سبز را تصویب کرد، قانونی که داشتن گواهینامه LEED را برای ساختمان‌های عمومی جدید الزامی می‌کند. بر اساس گزارش‌های سال ۲۰۱۲ از شورای ساختمان سبز ایالات متحده، واشنگتن دی سی با ۸۸۴ پروژه LEED و اختصاص ۲.۹ مترمربع فضای سبز دارای گواهینامه LEED برای هر ساکن، دومین رتبه را در رتبه‌بندی LEED سال ۲۰۱۲ این کشور به خود اختصاص داد. دفتر مرکزی وزارت خزانه‌داری با قدمت ۱۴۳ ساله قدیمی‌ترین ساختمان دارای گواهینامه LEED در جهان، در این شهر قرار دارد.
ونکوور، کانادا
در سال ۲۰۰۹، شهردار ونکوور یک تیم عملیات سبز تشکیل داد و آنها را موظف کرد تا استانداردهایی را برای تبدیل شهر به سبزترین شهر جهان تا سال ۲۰۲۰ تعیین کنند. هدف این تیم حصول اطمینان از این بود که تمام ساختمان‌های جدید کربن‌خنثی باشند و راندمان تمام ساختمان‌های موجود ۲۰ درصد افزایش یابد. امروزه، شهر ونکوور از یک کد ساختمانی استفاده می‌کند که تمام ساختمان‌های جدید با مساحت بیش از ۵۰۰ مترمربع را ملزم می‌کند تا استانداردهای طلایی LEED را رعایت کنند و طراحی غیرفعال سبز را در خود جای دهند، رویکردی که از جریان طبیعی هوا و نور برای تأمین انرژی استفاده می‌کند و دارای فضاهای سبز ادغام شده در ساختار بنا است.
ریودوژانیرو، برزیل
برزیل در حال حاضر از نظر پروژه‌های ساختمانی LEED در فهرست شهرهای برتر جهان قرار دارد. میزبانی جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴ و بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۶، این کلان‌شهر ساحلی را با سیل ساخت‌وسازهای سبز مواجه کرد. مطابق با الزام کمیته بین‌المللی المپیک مبنی بر اینکه مکان‌های مورد استفاده برای بازی‌ها باید با استانداردهای بین‌المللی برای انتشار کربن و بهره‌وری انرژی مطابقت داشته باشند، همه ۳۴ مکان مسابقه دارای ویژگی‌های سبز بودند.
شهر مصدر، امارات
شهر مصدر که در فاصله ۱۷ کیلومتری از ابوظبی پایتخت امارات متحده عربی قرار دارد، خود را به‌عنوان یکی از پایدارترین جوامع روی کره زمین معرفی می‌کند. طراحی و ساخت این شهر، پروژه‌ای متعلق به دولت است که برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ طراحی آن انجام شد و امروزه به‌عنوان محل آزمایش فناوری‌ها و نوآوری‌های پایدار عمل می‌کند. ازجمله ساختمان‌های سبز شهر مصدر می‌توان به پردیس مؤسسه علوم و فناوری مصدر (یکی از شعب مؤسسه فناوری ماساچوست) اشاره کرد که آپارتمان‌هایی با فضای سبز برای دانشجویان و مربیان آن مؤسسه دارد که همگی به یک شبکه انرژی هوشمند که بر مصرف انرژی و آب نظارت دارد متصل هستند تا به رعایت محدودیت‌های مصرف کمک کند. طرح‌های معماری سبز در مصدر از طرح‌های ساختمان‌های غیرفعال برای کاهش نیازهای انرژی استفاده می‌کنند و بیشترین انرژی موردنیاز از یک مزرعه فتوولتائیک ۱۰ مگاواتی در حومه شهر تأمین می‌شود. ورود خودروهای سنتی به شهر ممنوع است و ساکنان این شهر با پیاده‌روی یا استفاده از خودروهای برقی تردد می‌کنند. یک برج ۴۴.۶ متری در شهر، مسیر بادها را منحرف می‌کند تا نسیم خنکی را برای ساکنان فراهم کند.
چین
در چین، تأثیر بالقوه ساخت‌وساز سبز به یک شهر محدود نمی‌شود. در دو دهه گذشته، میلیون‌ها نفر از ساکنان روستایی به مراکز شهری مهاجرت کرده‌اند و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۵ جمعیت شهرنشینان به حدود یک میلیارد نفر برسد. ساخت خانه‌ها و تأسیسات برای اسکان این جمعیت عظیم کار بزرگی است و هر ساله تقریباً نیمی از ساختمان‌های جدید جهان در چین ساخته می‌شوند. با وجود مصرف انرژی کمتر به ازای هر نفر در چین نسبت به همتایان آمریکای شمالی، جمعیت خالص این کشور آن را به بزرگترین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای در کره زمین تبدیل کرده است و به همین دلیل بیش از هر کشور دیگری برای پروژه‌های سبز سرمایه‌گذاری می‌کند. مقامات چینی معتقدند که بیش از ۹۵ درصد ساختمان‌های جدید ساخته شده در مناطق شهری، با استانداردهای بهره‌وری انرژی کشور مطابقت دارند.
نظر شما