به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، در سال ۲۰۲۳، مجموع مرگ و میرها ۶.۶ درصد افزایش یافت و به ۱۱.۱ میلیون نفر رسید و این نرخ به بالاترین سطح از سال ۱۹۷۴ در طول انقلاب فرهنگی رسید. در همان زمان، تولدهای جدید با ۵.۷ درصد کاهش به ۹.۰۲ میلیون نفر رسید. نرخ زاد و ولد با ۶.۳۹ تولد به ازای هر هزار نفر کمترین میزان ثبت‌شده تاکنون بوده است که نسبت به نرخ تولد ۶.۷۷ در سال ۲۰۲۲ کمتر است. بحران جمعیتی به این معنی است که چین می‌تواند قبل از اینکه ثروتمند شود پیر شود.
چین سال‌هاست که با روندهایی مبارزه می‌کند که منجر به پیری جمعیت شده است که ناشی از سیاست‌های گذشته کنترل جمعیت، از جمله سیاست تک‌فرزندی و بی‌میلی فزاینده در میان بزرگسالان جوان برای بچه‌دار شدن است. بر اساس برآوردهای سازمان ملل، در سال ۲۰۲۳، هند به عنوان پرجمعیت‌ترین کشور جهان پیشی گرفت.
مقامات چینی از تأثیری که این رویداد به اصطلاح «بمب ساعتی» می‌تواند بر اقتصاد داشته باشد نگران هستند. برای مثال، با روند افزایش سالمندان، هزینه‌های مراقبت و حمایت از کهن‌سالان بیشتر بر دولت تحمیل می‌شود و به همین ترتیب نیز تعداد مالیات‌دهندگان شاغل کاهش پیدا می‌کند. آکادمی علوم دولتی چین پیش‌بینی کرده است که سیستم بازنشستگی به شکل فعلی‌اش تا سال ۲۰۳۵، بودجه تمام خواهد کرد. تا آن زمان تعداد افراد بالای ۶۰ سال در چین، سن ملی بازنشستگی، از حدود ۲۸۰ میلیون نفر به ۴۰۰ میلیون افزایش خواهد یافت.
مجموعه‌ای از سیاست‌ها در تشویق مردم به داشتن فرزندان بیشتر شکست خورده یا به‌درستی توسط دولت‌های محلی اجرا نشده است.
اغلب مردم هزینه‌های بالای زندگی در چین به‌ویژه در شهرهای بزرگ‌تر، همچنین حمایت ضعیف از زنان شاغل را از دلایل بچه‌دار نشدن ذکر می‌کنند.
نظر شما