به گزارش خبرگزاری ایمنا، وبگاه خبری فوربس در واکنش به خبر رسمی قطعی شدن ورود سخت‌افزارهای جدید نظامی روسی به ایران نوشته است که به گفته سردار سیدمهدی فرحی، جانشین وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح هماهنگی‌های لازم برای دریافت جنگنده چندمنظوره سوخو ۳۵، بالگرد تهاجمی میل ۲۸ و هواپیمای آموزشی یاک ۱۳۰ انجام شده است.
به گفته فوربس، گزارش‌ها مربوط به دریافت حداقل ۲۴ جنگنده سوخو ۳۵ توسط ایران به سال ۲۰۲۱ برمی‌گردند زمانی که مصر تحت فشار ایالات متحده مجبور به لغو سفارش خود شد، همچنین پس از جنگ اوکراین در فوریه ۲۰۲۲، همکاری‌های دفاعی میان تهران و مسکو رو به افزایش است. بعد از ماه‌ها انتظار، تحویل هواپیماهای آموزشی یاک ۱۳۰ امید دریافت جنگنده‌های پیشرفته سوخو ۳۵ را دوچندان کرده بود.
به گفته این وبگاه خبری، انتخاب بالگرد میل ۲۸ به جای کاموف ۵۲ یا تمساح ممکن است به علت ساقط شدن تعداد قابل توجهی از آنها طی جنگ اوکراین باشد.
فوربس همچنین نوشته است که بیانیه فرحی اشاره‌ای به احتمال دریافت پدافندهای هوایی جدید نکرده است. گزارش‌های مکرر همچنین نشان داده است که تهران مایل دریافت پدافند هوایی S-۴۰۰ است که از سامانه پدافند هوایی S-۳۰۰PMU-۲ که ایران در سال ۲۰۱۶ از مسکو دریافت کرد پیشرفته‌تر است.
فوربس با اشاره به برد-برد بودن این توافق برای تهران و مسکو نوشته است که ایران با دریافت این سخت‌افزارهای جنگی توانایی نظامی ارتشش را تقویت می‌کند و روسیه نشان می‌دهد که علی‌رغم دشواری‌های زنجیره تأمین تجهیزات می‌تواند قراردادهای صادرات تسلیحات خود را تکمیل کند.
وبگاه خبری «بریکینگ دیفنس» درباره اهمیت دریافت جنگنده‌های سوخو ۳۵ برای ایران نوشته است که «چیزی که آنها در حال حاضر به آن نیاز دارند یک قابلیت استاندارد منطقه‌ای هوا به هوا است که به آنها امکان می‌دهد توانایی هوا به هوای اسرائیل را مغلوب کنند. در حال حاضر تنها تهدیدی که اسرائیل در عملیات هوایی علیه ایران دارد، زمین به هوا است. دومین چیز این است که آنها می‌خواهند توانایی مؤثر و قابل توجهی از هوا به زمین داشته باشند که در صورت قرار گرفتن در یک جنگ متعارف بتواند در حمایت از نیروهای زمینی ایران استفاده شود.»
این وبگاه مدعی است که این برتری نظامی تنها در صورتی به دست می‌آید که مسکو جنگنده‌های سوخو را مجهز با تمام توانایی‌ها مانند جنگ الکترونیکی و دفاع در برابر موشک ارسال کند، نه با یک نسخه ساده‌سازی شده از این جنگنده پیشرفته.
وبگاه تحلیلی تایمز اوراسیا نوشه است که محدودیت‌های تحمیل شده بر ایران در خصوص تأمین قطعات لازم برای ناوگان هوایی خود یا تهیه جنگنده‌های مدرن باعث شده است که به عنوان یک نیروی نظامی و سیاسی کلیدی در خاورمیانه بر توسعه پهپاد و موشک‌های بالستیک تمرکز کند، بنابراین دستیابی به سوخو ۳۵ و دیگر هواپیماهای نظامی پیشرفته روسیه فرصتی برای ایران است تا برتری هوایی خود را تقویت کند.
به گزارش «میلیتاری ریویو آسیا» خانواده بالگردهای میل ۲۸ «شکارچیان شب» (یا «ویرانگر» مطابق ناتو) نامیده می‌شوند. بالگرد میل ۲۸ به عنوان هلیکوپتر تهاجمی اصلی نیروهای هوافضا روسیه قرار گرفته است. بسیاری از مانورهای ایروباتیک آن در حداقل ارتفاع و سرعت انجام می‌شود که به ویژه برای بقای هلیکوپتر در شرایط جنگی مهم است.
بالگرد تهاجمی میل ۲۸ دارای یک مجموعه تسلیحاتی قدرتمند است که شامل یک توپ ۳۰ میلی‌متری خودکار متحرک، سه نوع موشک هدایت شونده ضد زره با برد ۶ و ۱۰ کیلومتر، موشک‌های هدایت شونده هوا به هوا، دو نوع موشک‌های هدایت نشده، محفظه‌های توپ معلق، بمب‌های هوایی تا وزن ۵۰۰ کیلوگرم می‌شود.
تیغه‌های چرخانه اصلی شکارچی شب قادر به مقاومت در برابر پرتابه ۳۰ میلی‌متری است و موتورهای پرقدرتی دارد که هر کدام ۲۴۰۰ اسب بخار قدرت دارد و در صورت آسیب دیدن یک موتور، می‌تواند با یک موتور به پرواز خود ادامه دهد؛ بالگرد میل ۲۸ یا شکارچی شب، توانایی بقای بالایی دارد.
تایمز اوراسیا در خصوص دریافت هواپیماهای آموزشی یاک ۱۳۰ نوشته است که این تلاش در جهت تجهیز خلبانان ایرانی به مهارت‌های مورد نیاز برای بهره‌برداری مؤثر از هواپیماهای نسل ۴+ و نسل پنجم است. این هواپیمای آموزشی همچنین هدف آموزش مأموریت‌های پشتیبانی هوایی نزدیک را انجام می‌دهد و می‌تواند چندین تن مهمات از جمله سلاح‌های مختلف نصب شده روی بال‌ها و بدنه را به همراه یک توپ ۲۳ میلی‌متری حمل کند.
وبگاه تحلیلی «اوراسیا ریویو» جنگنده سوخو ۳۵ را قادر به انجام وظایف مختلف از جمله دفاع هوایی، حمله زمینی و عملیات حمله دریایی معرفی کرده است. این جنگنده همچنین می‌تواند با اهداف هوایی و زمینی از فواصل قابل توجهی درگیر شود. سوخو ۳۵ می‌تواند طیف متنوعی از تسلیحات از جمله موشک‌های هوا به هوا، هوا به زمین، ضد کشتی، بمب و یک توپ ۳۰ میلی‌متری را حمل کند.
سوخو دارای ویژگی‌های قابل توجهی مانند حداکثر سرعت به ۲.۵ ماخ و برد عملیاتی گسترده تا ۳۶۰۰ کیلومتر است. این جنگنده مجهز به رادار اسکن الکترونیکی Irbis-E است که دارای قابلیت‌های قوی برای شناسایی و ردیابی اهداف متعدد در بردهای وسیع است. سوخو ۳۵ مجهز به سیستم جست‌وجو و ردیابی مادون قرمز است که قادر به تشخیص علائم حرارتی هواپیماها در شعاع ۵۰ کیلومتری است.
این جنگنده همچنین دارای برخی ویژگی‌های رادارگریزی است که به‌طور مؤثر سطح مقطع راداری آن را به حدود یک تا سه متر مربع کاهش می‌دهد. این جنگنده مجهز به یک سیستم کنترل اطلاعات نوآورانه است که به طور مؤثر داده‌های چندین سنسور را ترکیب می‌کند و آن را روی یک صفحه LCD بزرگ در داخل کابین نمایش می‌دهد، اما این وبگاه تحلیلی نقاط ضعف سوخو ۳۵ را چالش‌های تعمیر و نگهداری برخی قطعات مانند موتور، سیست رادار و تسلیحات شناسایی کرده است و معتقد است که تا کنون در طی جنگ اوکراین نتوانسته است به برتری هوایی برسد.
اما نظر تحلیلگرها چه بوده است؟
بردلی بومن، مدیر ارشد مرکز نظامی و قدرت سیاسی اندیشکده ضد ایرانی FDD به ترتیب درباره احتمال تحویل سوخو ۳۵ به نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران این‌گونه گمانه‌زنی کرده است: «سوخو ۳۵ نشان‌دهنده پیشرفت قابل توجهی نسبت به هواپیماهایی است که در حال حاضر ایران در اختیار دارد، اما میزان پیشرفت به چندین متغیر، از جمله تسلیحات، آموزش و سایر قابلیت‌هایی است که این جنگنده را همراهی می‌کنند، همچنین میزان ادغام آنها به سامانه‌های یکپارچه هوایی و موشکی قدرتمند ایران بستگی دارد، با این وجود، همکاری امنیتی بین روسیه و ایران در حال رشد است و این یک مشکل جدی برای اروپایی‌ها، آمریکایی‌ها، اسرائیلی‌ها و شرکای عرب ایالات متحده است. واشنگتن و متحدان و شرکای آن باید به‌طور جمعی برای مقابله با محور رو به رشد روسیه و ایران اقدام کنند.»
بهنام بن طالبلو، پژوهشگر دیگری از FDD نوشته است که شاید ایران با تحویل سوخوها یک شبه به ابرقدرت تبدیل نشود، اما «آنها جمهوری اسلامی ایران را به یک بازیگر ترکیبی نظامی قدرتمندتر تبدیل خواهند کرد. جنگنده‌های سوخو ۳۵ به همراه سامانه‌های پدافند هوایی بومی و خارجی تهران، به ایران دست برتر در دفاع از آسمان خود می‌دهد. این به نوبه خود، برنامه‌ریزی نظامی غرب را پیچیده می‌کند که باید تضمین کند که یک تهدید معتبر علیه برنامه هسته‌ای ایران بدون توجه به ظرفیت‌های نظامی رو به پیشرفت ایران، روی میز باقی بماند.»
ولی کالجی، پژوهشگر مسائل اوراسیا چندین ماه قبل در مقاله‌ای برای بنیاد جیمزتاون درباره خرید جنگنده‌های سوخو ۳۵ نوشته بود که این نشانی از تعمیق روابط میان تهران و مسکو است زیرا تاکنون تنها چین توانسته است جنگنده سوخو ۳۵ را تحویل بگیرد.
به گفته کالجی به علت رویکرد آمریکا نسبت به ایران، نیروی هوایی ایران قادر به تهیه جنگنده‌ها جدید نبوده است و ناوگان هوایی آن متشکل از چند میگ ۲۹ و سوخو ۲۴ در دهه ۹۰ میلادی و جنگنده‌های فانتوم اف ۴ ارتقا یافته، تام کت اف ۱۴ و اف ۵ از دهه ۱۹۷۰ میلادی است. خرید جنگنده‌های سوخو ۳۵ توسط ایران، تجدید برخی از ظرفیت‌های نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران را تسهیل می‌کند و احتمالاً پایه‌ای برای همکاری بیشتر در زمینه تولید دفاعی بین روسیه و ایران خواهد بود. در صورت توافق بر سر تولید موتور جنگنده سوخو ۳۵، هزینه تعمیر و نگهداری آنها برای ایران کاهش پیدا می‌کند، همچنین با دسترسی ایران به فناوری و سلاح‌های اصل سوخو ۳۵، این جنگنده می‌تواند به ایران دست برتر را علیه جنگنده‌های و ناوهای جنگی همسایگان دهد.
نظر شما