به گزارش خبرگزاری ایمنا صبح امروز _ نهم آذر_ همایش بزرگداشت حکیم متأله ابوالقاسم میرفندرسکی در سالن اجتماعات اداره کل بهزیستی آغاز به کار کرد.
در این همایش نصرالله پور جوادی، محمد جواد شمس، منوچهر صدوقی سها، حامد ناجی اصفهانی و حجت‌الاسلام مجید هادی زاده از اساتید حوزه و دانشگاه به سخنرانی می‌پردازند و کتاب تحفه سلیمانی نیز رونمایی می‌شود.
در ابتدای این رویداد علی کرباسی‌زاده با بیان اینکه در این رویداد سلسله مقالاتی را در خصوص میرفندرسکی ارائه خواهیم داد، اظهار کرد: میرفندرسکی از فیلسوفان نسل اول مکتب اصفهان است که همراه با میرداماد و شیخ بهایی در اصفهان، سه ضلعی میرداماد شیخ بهایی و میرفندرسکی با فاصله یک دهه تفاوت به وجود آمد.
وی با بیان اینکه با رفتن میرداماد به سمت عتبات و فوت او، حوزه فلسفی اصفهان به دست میرفندرسکی افتاد، افزود: حوزه فلسفی اصفهان پیش از رفتن میرفندرسکی به هند و در دوازده سال آخری که در اصفهان زیست، به در دست وی و شاگردان او سپرده شد.
دبیر علمی همایش بزرگداشت حکیم متأله ابوالقاسم میرفندرسکی با اشاره به فهرست شاگردان میرفندرسکی افزود: نایینی، خوانساری، سبزواری، مشهدی، تبریزی و سایر علما از مجموع شاگردان وی هستند که به خوبی معلوم می‌شود مدارس علمیه آن دوره مانند مدرسه خواجه ملک یا همان شیخ لطف الله، ملأ عبدالله و جعده کوچک و بزرگ به‌صورت کامل دست شاگردان او به ویژه خوانساری که متوالی آن است، قرار داشت.
کرباسی زاده با بیان ویژگی‌های میرفندرسکی گفت: میر از مهم‌ترین مدرسان الهیات شفا و برخی از کتاب اشارات در اصفهان بود، از دیگر از ویژگی‌های میر تسلط وی بر صنعت کیمیا است؛ چراکه در آن دوره معدود افرادی بودند که حداقل سه اثر مهم در باب کیمیا داشتند.
وی با یادآوری اینکه برخی معتقدند میرفندرسکی در آثار خود کارهای ابتکاری نیز انجام داده است، تصریح کرد: آقا محمد بیدآبادی آثار خود را به نام شاگردانش در این حوزه نوشته و به آن‌ها اهدا کرد.
مدیر خانه حکمت اصفهان با بیان اینکه میرفندرسکی افزون بر ادامه سنت تدریس متون فلسفی در اصفهان، توجه خاصی به فرهنگ و مذهب هندوستان داشت و بر همین اساس کار وی مورد توجه قرار گرفت، گفت: توجه میرفندرسکی بر مشرق زمین بود و بر همین اساس زمانی که وی متوجه اشکالات مترجمی آثار هندی که از زبان‌های دسته چندم نشأت داشت شد، زبان سانسکریت را یاد گرفت و به ترجمه دقیق برخی از متون پرداخت.
کرباسی زاده با بیان اینکه میرفندرسکی از جمله عالمان مکتب اصفهان بوده است، اظهار کرد: در رساله صناعیه میرفندرسکی به صنعت و فقه پرداخته و نکات مهمی را بیان کرد، وی همچنین علاوه بر اینکه با فقه و علوم نقلی آشنا بود، اعتقاد داشت عرفان به معنا راستین به صورت کامل از پشتوانه عقلانی برخوردار است.
در ادامه محمد جواد شمس دانشیار گروه حکمت و فلسفه اسلامی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) با بیان اینکه هنگام مطالعه در مورد گذشتگانی چون میرفندرسکی تعجب می‌کنم، اظهار کرد: مؤمن دنبال حکمت است، اما گمان می‌کنم اکنون که حکیم الهی کم داریم مؤمن نیز کم داریم.
وی با بیان اینکه سرود آفرینش اولین جایی است که واژه وجود در آن به کار می‌رود، افزود: ما عادت کردیم همه را عارف بنامیم اما عرفان چند شاخصه مهم از قبیل اینکه شخص آثار عرفانی داشته باشد، استادان و شاگردان وی اهل سیر و سلوک باشند و سه، قضاوتی که هم عصران و بزرگان دوره‌های بعد از او دارند، دارد.
دانشیار گروه حکمت و فلسفه اسلامی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) با بیان اینکه شاگردان میرفندرسکی بر عارف بودن وی اشاره ندارند، افزود: در بیشتر منابع همچون تذکره‌های شعرای فارسی زبان از سیر و سلوک و عرفان میرفندرسکی صحبت شده است.
شمس اظهار کرد: در دوره‌ای که گرایش و تمایل عرفان در بین همه فلاسفه وجود دارد، هیچکدام از استادان میر او را پیر کاملی به شمار نیاورند.
وی با اشاره به اینکه میرفندرسکی اشعار مثنوی دارد، ادامه داد: در باب آثار میر از تطبیق با عرفان اسلامی یاد شده که شرط بر این است در مکتب مقصد و خود شیخ عرفان هندی و اسلامی را ببینیم.
دانشیار گروه حکمت و فلسفه اسلامی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) تصریح کرد: در بین بزرگان، ملأ عباس به صورت ویژه تاکید دارد که میر عارف بوده است و با شرح عرفانی قصیده آن را بیان می‌کند.
شمس با بیان اینکه در سلوک بر نکات مهمی چون صدق تاکید شده است، افزود: در نتیجه می‌توان گفت میرفندرسکی به طور حتم عرفان شناس بوده و با ادبیات عرفانی و مباحث عملی و نظری نیز آشناییت داشته اما در باب عارف بودن نتیجه گرفتم میر عارف کاملی نبوده است.
نظر شما