به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در پس آسمان‌خراش‌های سربه‌فلک‌کشیده بزرگترین جنگل بتنی جهان، توکیو، بیش از هزار مزرعه کوچک تحت حمایت مدیران شهر، به کشت محصولات کشاورزی ادامه می‌دهند. در ورای این زمین‌ها و گلخانه‌ها نیز تردد ماشین‌ها غوغا می‌کند تا جعبه‌های گوجه‌فرنگی، تربچه و کلم را بارگیری کنند و به سراسر شهر برسانند. علاقه به محصولات غذایی محلی در این شهر بسیار زیاد است و تداوم فعالیت مزارع تولید این محصولات در راستای فراهم آوردن میوه و سبزیجات تازه برای مصرف‌کنندگان، آینده کشاورزی این شهر محسوب می‌شود.
حفظ این زمین‌ها به واسطه قانون غیرمعمولی امکان‌پذیر شد که در سال ۱۹۹۲ به تصویب رسید و در نتیجه آن به صاحبان زمین‌های کشاورزی در توکیو اجازه داده شد تا با ثبت مزارع خود به‌عنوان مناطق سبز مولد، در ازای خودداری از فروش یا توسعه زمین خود برای کاربری‌های دیگر، تقاضای معافیت از مالیات بر دارایی ارائه دهند.
قانون مناطق سبز مولد دلیل تداوم فعالیت بیش از هزار مزرعه به تولید محصولات کشاورزی در پرجمعیت‌ترین کلان شهر ژاپن است که به‌واسطه متروهای شلوغ، تابلوهای نئونی شیک و آسمان‌خراش‌های دیدنی شهرت دارد.
این قانون ابداعی که در حال حاضر به‌مدت سه دهه در حال اجرا بوده است، تضمین می‌کند که مزارع (بعضی از آن‌ها با صدها سال قدمت) در یکی از بزرگترین جنگل‌های بتنی جهان به فعالیت خود ادامه دهند. اکنون به‌کمک یک ماده الحاقی به این قانون برای محافظت از مزارع، کشاورزان توکیو می‌توانند به جست‌وجوی راه‌هایی برای ادامه فرآیند کشت در زمین‌های خود اقدام کنند. به این ترتیب کشاورزان می‌توانند به فروش هر روزه و بدون واسطه محصولات خود به سوپرمارکت‌ها، فروشگاه‌ها و عمده‌فروشان مواد غذایی بپردازند. این امر از هدررفت و دورریز مواد غذایی به‌دلیل اتلاف طی فرآیند توزیع یا در دسترس نبودن مشتریان به تعداد کافی پیشگیری می‌کند.
دلیلی اهمیت کشاورزی در توکیو
توکیو زمان تأسیس در قرن پانزدهم تقریباً شبیه قلعه‌ای بود که در احاطه دهکده‌های ماهی‌گیری و زمین‌های کشاورزی قرار داشت. هنگامی که مقر امپراتور ژاپن در سال ۱۸۶۸ به این شهر منتقل شد، هزینه‌های رشد شهر از محل کشاورزی به‌دست آمد.
توکیو تا سال ۱۹۱۰ دو میلیون نفر جمعیت داشت و تا پس از جنگ جهانی دوم شکوفا نشد. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، سالانه حدود ۶۰۰ هزار نفر به این شهر نقل مکان کردند و به کشاورزی پرداختند. به همین دلیل است که دولت محلی توکیو چندین سال است به‌واسطه ارائه طیف وسیعی از اقدامات هم‌چون کمک به تهیه زمین، ترویج توسعه انواع محصولات محلی و سنتی، سازماندهی بازارهای کشاورزان، ارائه فرصت‌هایی برای بازاریابی مستقیم و موارد دیگر، از کشاورزان شهری حمایت می‌کند.
با این حال نرخ پایینی از نسل‌های جوان ژاپن به فضاهای کشاورزی اهمیت می‌دهند و تنها حدود ۱۰۰ فرد جوان در توکیو قطعه زمینی برای اهداف کشاورزی تهیه کرده یا یک فروشگاه محصولات کشاورزی در مرکز توکیو راه‌اندازی کرده‌اند. بنابراین و به‌رغم حمایت‌های شهر، تعداد مزارع در توکیو در طول سال‌ها به آرامی در حال کاهش بوده و میانگین سنی کشاورزان توکیو با ۳.۳ سال افزایش به نزدیک به ۶۴ سال رسیده است. امروزه تنها ۱۲۵۰ مزرعه در سطح شهر باقی مانده است که وسعت بیشتر آن‌ها زیر یک هکتار است، اما دولت قصد دارد آن‌ها را به هر قیمتی حفظ کند.
حفظ زمین‌های کشاورزی در توکیو
توکیو تصمیمی حیاتی برای حفظ زمین‌های کشاورزی خود گرفته است. ۸۰ درصد از مزارع تحت حفاظت قانون مناطق سبز مولد قرار دارد و شهر مقرر کرده است که مالکان پس از ۳۰ سال می‌توانند زمین خود را به قیمت بازار به دولت بفروشند و اگر از این اقدام خودداری کنند، یارانه مالیاتی زمین قطع و زمین برای توسعه تجاری فروخته می‌شود.
حدود ۸۰ درصد از مزارع تحت حمایت این قانون واجد شرایط برای فروش در سال ۲۰۲۲ بودند. این مناطق تقریباً ۴۵ درصد از زمین‌های کشاورزی توکیو را تشکیل می‌داد، اما دولت شهر برای ایجاد امکان تمدید ۱۰ ساله با قانون منطقه سبز خاص وارد عمل شد و ۹۴ درصد از زمین‌های کشاورزان فعال در مناطق سبز مولد را حفظ کرد.
دولت محلی توکیو همچنین قوانینی برای تجارت آزاد محصولات کشاورزی توسط زارعان به‌طور مستقیم در برابر خانه‌ها و زمین‌های کشاورزی تدارک دید که این اقدام با موفقیت چشمگیری همراه بود، زیرا اهالی شهر علاقه بسیاری به مصرف محصولات تازه و بهره‌مند شدن از مزایای برای سلامتی دارند.
نظر شما