برای حال خوش بلبل مکتب موسیقی اصفهان

هرچند علائم بیماری از چهره‌اش نرفته اما باروی باز و شوخ‌طبعی به اهالی موسیقی اصفهان خیرمقدم می‌گوید، در این عیادت یک‌ساعته صحبت از بزرگان مکتب موسیقی اصفهان می‌شود از نی‌نوازی استاد حسن کسائی گرفته تا خاطرات شیرین با استاد منوچهر غیوری محور صحبت‌ها است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، ساعت از ۱۰ صبح گذشته است، هوای سرد پاییزی را می‌توان به‌خوبی احساس کرد اما این سردی هوا باعث نشده است که گرمای شوق عیادت با یکی از مفاخر مکتب موسیقی کم می‌شود، عده‌ای از استادان به نام آواز موسیقی و آواز اصفهان به همراه معاون فرهنگی سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی و رئیس اداره هنری شهرداری اصفهان قرار گذشته‌اند از استاد آوازخوانی که پرورش‌یافته استاد بزرگ تاج اصفهانی که این روزها در بستر بیماری است، ملاقات داشته باشند. زنگ خانه او را زده و وارد می‌شوند بعد از سلام و احوال‌پرسی راهی محل کارش، کلاس درسش، محل استقبال از میهمانانش و محل خلوت با دوستانش می‌شویم. به‌طورمعمول بزرگان اهل هنر یک چنین مکان‌هایی را در خانه‌هایشان دارند که از اندرونی خانه که خانواده زندگی می‌کنند جداست.

برای حال خوش بلبل مکتب موسیقی اصفهان

اولین چیزی که موقع ورود توجهم را جلب می‌کند طرحی از استادش تاج اصفهانی است که روی طاقچه‌ای بر دیوار تزیین‌شده با آجرنمای اتاق قرار دارد و زیر آن نیز عکسی از خود استاد و محمدعلی کشاورز را قرار داده البته این تنها عکس اتاق نیست و در کنار چندین عکس دیگر عکسی از وی و برخی از اهالی موسیقی ایران در کنار هم نیز خودنمایی می‌کند.

نامش علی‌اصغر است و پنج سال پس از اشغال ایران توسط متفقین یعنی سال ۱۳۲۷ در اصفهان متولدشده است نام خانوادگی‌اش نشان از تبار اصیل اصفهانی‌اش دارد. سال‌ها رنج و مرارت را تحمل کرده تا به استاد علی‌اصغر شاهزیدی مبدّل گشته است.

به گفته‌ی خودش از هفت، هشت سالگی می‌خوانده اما به‌طور رسمی و برای یادگیری از ۱۳ سالگی آواز خواندن را شروع کرده، پدرش نیز دستی در آواز خواندن و نی‌نوازی داشته و قبل از آن نیز که شاگرد تاج اصفهانی بشود از طریق رادیو با انواع دستگاه‌های آوازی آشنا شده و گوشه‌ها را شناخته است؛ رادیویی که بعدها پذیرای خود او نیز شد.

در هنرستان موسیقی اصفهان نیز تدریس کرده اما بزرگ‌ترین واقعه‌ی زندگی‌اش را شاگردی استاد تاج می‌داند. شخصیت تاج اصفهانی وی را چنان تحت تأثیر قرارداد که پس از ۴۰ سال از درگذشت تاج هنوز هرسال در سالگرد درگذشت او بزرگداشتی برگزار می‌کند.

به چهره‌اش نگاه می‌کنم، هرچند علائم بیماری از چهره‌اش نرفته اما باروی باز و شوخ‌طبعی مخصوص مردم اصفهان به اهالی موسیقی اصفهان خیرمقدم می‌گوید، در این عیادت یک‌ساعته صحبت از بزرگان مکتب موسیقی اصفهان می‌شود از نی‌نوازی استاد حسن کسایی گرفته تا خاطرات شیرین با استاد منوچهر غیوری، نی‌نواز برجسته کشور، هر چه هست دیداری از جنس ارادت اهالی موسیقی برای حال خوش بلبل مکتب موسیقی اصفهان است.

استاد شاهزیدی بی‌آنکه گلایه از برخی متولیان فرهنگی اصفهان کند، از سختی‌هایی که در بیماری اخیرش کشیده صحبت می‌کند اما این صحبت را زیاد ادامه نمی‌دهد و با شوخ‌طبعی کامل و بیان خاطرات شیرین گذشته از اساتید بزرگ موسیقی مکتب اصفهان همچون جلیل شهناز، تاج اصفهانی، حسن کسایی صحبت به عمل می‌آورد.

در ادامه برای بهتر شدن حال استاد علی‌اصغر شاهزیدی، هنرمندانی همچون استاد حسن منصوری، مرتضی قاسمی، سعید مزدک قطعه‌ای موسیقی را از دستگاه سه‌گاه اجرا می‌کنند و استاد منصور اعظمی‌کیا غزل معروف حافظ «تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد» را با صدای خوش برای استاد شاهزیدی اجرا می‌کند و این اجرا به‌اندازه‌ای برای استاد ارزشمند است که او را تحت تأثیر قرار داده و ابراز می‌کند که حال من را با اجرای این موسیقی بهتر از قبل کردید.

در ادامه استاد مرتضی قاسمی، تنبک‌نواز از این اقدام اداره هنری شهرداری اصفهان تشکر کرده و می‌گوید ما انتظار از دستگاه‌های متولی دیگر داشتیم که در طی مدت ناخوشی استاد از وی عیادتی به عمل‌آورند که متأسفانه این امر تاکنون صورت نگرفته است و شهرداری اصفهان مثل همیشه بیش از هر دستگاه فرهنگی و هنری دیگری به هنرمندان شهر خود ارج نهاده و در خوشی و ناخوشی آن‌ها در حد بضاعت خود به رسالت فرهنگی و هنری‌اش عمل می‌کند.

پایان این نشست یک‌ساعته یک عکس یادگاری به درخواست خود استاد علی‌اصغر شاهزیدی می‌شود قبل از اینکه از استاد خداحافظی کنم بار دیگر به‌عکس‌های داخل اتاق نگاه می‌کنم، عکس نای بزرگانی که هر کدام در تاریخ موسیقی ایران به‌ویژه مکتب موسیقی اصفهان نقش اساسی داشتند و خوشا به حال مردم اصفهان که در شهری زندگی می‌کنند که مهد پرورش این‌چنین هنرمندان و بزرگانی است.

برای حال خوش بلبل مکتب موسیقی اصفهان

به گزارش ایمنا، شاهزیدی خواننده و مدرس آواز و ردیف‌دان است که هم‌نشینی با استادان گران‌قدر حسن کسایی، جلیل شهناز و علی تجویدی فهم و درکی عمیق را از شیوه آوازی اصفهان به او داد. در کنار آن او شیوه سید عبدالرحیم اصفهانی و رهنمودهای سید محمد طاهرپور را نیز در آوازش به کاربرد. کسب رتبه نخست در رشته آواز در دومین آزمون سراسری باربد به سال ۱۳۵۷، تدریس آواز قریب به یک دهه در هنرستان موسیقی اصفهان و واحد موسیقی صداوسیمای اصفهان، و تدریس خصوصی آواز از سال ۱۳۶۴ تاکنون از فعالیت‌های گسترده آموزشی او حکایت دارد. شاه‌زیدی علاوه بر تسلطی که به آواز ایرانی دارد با نواختن نی آشنایی بسیار دارد.

همچنین دیدار اهالی موسیقی اصفهان با استاد شاهزیدی امروز_سه‌شنبه دوم آبان ماه_به همت دفتر تخصصی موسیقی اداره هنری شهرداری اصفهان صورت گرفت.

کد خبر 698738

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.