بهنام یوسفیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، درباره گیاه انجبار از خانواده هفت‌بند اظهار کرد: زمان گلدهی گیاه انجبار خرداد تا شهریورماه و زمان برداشت سرشاخه‌های برگ‌دار آن نیز ماه‌های خرداد تا شهریور است.
وی افزود: گیاه انجبار گیاهی پایا با ریزومی ضخیم و مارپیچی است، برگ‌های پایینی آن سرنیزه‌ای است و در انتهای ساقه راست آن خوشه گل‌های صورتی می‌روید. این گیاه در علف‌زارهای مرطوب، مراتع، گودال‌ها و در ارتفاعات مختلف می‌روید.
این متخصص طب سنتی تصریح کرد: در قدیم از گیاه انجبار علیه اسهال خونی و طاعون استفاده می‌شد و از آن ترکیبی به عنوان پادزهر تهیه می‌کردند که برای مداوای مارگزیدگی مفید بود.
وی ادامه داد: ریزوم و بوته‌های جوان را به صورت ترجیحی در پاییز پس از گل دادن گیاه و در بعضی مواقع در بهار با دست بیرون می‌کشند، سپس پاک می‌کنند و پس از جدا کردن قسمت‌های سبز و ریشه‌های کوچک، آن را دو قسمت و در آفتاب یا خشک‌کن با حداکثر ۶۰ درجه سانتی‌گراد خشک می‌کنند، پس از خشک شدن نیز باید در محلی خشک و به دور از حشرات نگهداری شود.
یوسفیان گفت: این گیاه محتوی تانن‌ها گالیگ، نشاسته، کاتشین، اگزالات کلسیم و اسید سیلیسیک بوده و به صورت قوی قابض است و خونریزی‌های داخلی یا خارجی را بند می‌آورد، همچنین علیه ترشحات معده و روده‌ای و اسهال‌های سخت و حتی اسهال خونی استفاده می‌شود، نشاسته زیاد موجود در آن، تبدیل به لعاب می‌شود و اثرات مثبتی دارد.
وی با بیان اینکه گیاه انجبار از عناصر اصلی قرقره‌ها برای رفع تورم دهان و ورم لوزتین است و از آن علیه ورم مخاط و آماس‌ها استفاده می‌شود، اضافه کرد: از پودر این گیاه نیز می‌توان روزانه دو تا چهار گرم استفاده کرد.
این متخصص طب سنتی با اشاره به موارد منع مصرف و احتیاط گیاه انجبار خاطرنشان کرد: مصرف این گیاه نباید بیش از سه هفته به صورت مداوم ادامه پیدا کند.
نظر شما