به گزارش خبرنگار ایمنا، برای حضور در بین سه سینمایی که قرار است اکران فیلم‌های جشنواره فیلم‌های کودک و نوجوان را داشته باشند، ترجیح می‌دهم اولویت را با دو سینمایی بگذارم که داوران کودک و نوجوان در آن حضور دارند و برای همین مسیرم با سینما ساحل آغاز می‌کنم؛ ظاهراً زمان استراحت بین دو فیلم است، دو دختری که در گوشه سالن کتاب ریاضی به‌دست نشسته‌اند توجهم را به خود جلب می‌کنند.
سر صحبت را با ریحانه که ۱۴ سال دارد باز می‌کنم و وقتی متوجه می‌شود خبرنگارم، استقبال زیادی برای مصاحبه می‌کند و می‌گوید: «با پیشنهاد مامانم با این جشنواره آشنا شدم و تصمیم گرفتم برای اولین بار به‌عنوان داور توی جشنواره شرکت کنم؛ تماشای فیلم با دوستام تجربه خیلی خوب و متفاوتیه و فیلم‌ها به‌قدری جذابه که حوصله بچه‌ها سر نمی‌ره، می‌تونم بگم از برگزاری جشنواره توی اصفهان خوشحالیم.» او مکالمه چند دقیقه‌ای ما را با این جمله به اتمام می‌رساند: «به همه بچه‌ها پیشنهاد می‌کنم که سال آینده توی جشنواره شرکت کنند و خوشحال می‌شم که سال آینده کنار هم فیلم‌ها را ببینیم.»
همیشه به این فکر می‌کردم که داورها موقع رأی دادن چه حسی دارند؟
از ریحانه خداحافظی می‌کنم و به طبقه بالای سینما می‌روم که دو دختر تقریباً شبیه به‌هم کنار هم ایستاده‌اند؛ می‌پرسم خواهرید؟ که توضیح می‌دهند نه دختر خاله‌ایم و خواهرانمان نیامدند؛ نام‌هایشان مهسا و آتوسا است و هر دو ۸ ساله دارند؛ ابتدا آتوسا صحبت را شروع می‌کند و می‌گوید: «دوست داشتم برای دیدن فیلم و کارتون به سینما بیام، برای داوری هم رأی دادن به فیلم‌ها خیلی خوبیه.» و پس از آن هم آتوسا که زبان شیرینی دارد تعریف می‌کند: «توی مدرسه به ما گفتند که می‌تونیم داور بشیم و دیدن فیلم‌ها برای من حس خیلی خوبی داره، همیشه به این فکر می‌کردم که داورها موقع رأی دادن چه حسی دارند و الان فهمیدم حس خیلی خوب و قشنگیه.» در آخر هم با همان زبان شیرینش از چند انیمیشنی که دیده است تعریف می‌کند و می‌گوید: «همیشه تمام انیمیشن‌ها را می‌بینم، اما انیمیشن‌های اینجا از قبلی‌ها باحال‌تره.»
حضور دانش‌آموزان با رده‌های سنی متفاوت اما با لباس‌های یک‌رنگ برایم جذاب است. سوژه بعدی که به چشمم می‌آید نیایش دختری ۱۵ ساله است که می‌گوید: «وقتی جشنواره‌های قبلی رو می‌دیدم برام جذاب بود و امسال گفتم تا فرصت هست توی این فرایند شرکت کنم، تا اینجا جشنواره خوب بوده و هیجان فیلم‌ها بالاست و جذابیت دارند؛ حضور توی جایگاه داوری باعث می‌شه با دید متفاوتی فیلم‌ها را ببینیم؛ قبل از این فیلم رو برای لذت بردن می‌دیدم، اما الان کوچک‌ترین نکات فیلم توجهمون رو به خودش جلب می‌کنه و سال آینده هم حتماً شرکت می‌کنم.»
امیدوارم همیشه چنین برنامه‌هایی ادامه داشته باشد
هنگام پایین آمدن از پله‌ها و زمانی که عزم رفتن به سمت سینما چهارباغ را می‌کنم، فاطمه ۱۲ ساله را می‌بینم که صحبت را این‌طور شروع می‌کند: «توی این سال‌ها هیچ‌وقت برای داوری حضور نداشتم، اما امسال از طرف مدرسه متوجه شدیم می‌تونیم داور بشیم و حس تأثیرگذاری توی امتیاز آوردن فیلم‌ها خیلی خوبیه، امیدوارم همیشه چنین برنامه‌هایی ادامه داشته باشه و از بانیان برنامه ممنونم.»
از سینما ساحل به سمت سینما چهارباغ راه می‌افتم و شور و شوق حاکم بر سالن سینما حتی خارج از آنجا هم به چشم می‌خورد؛ از صف کشیدن پسرها جلوی کافه سینما مشخص است که زمان استراحت است؛ ساسان یکی از داوران ۱۰ ساله است که می‌گوید: «دوست داشتم داور بشم و برای همین تصمیم گرفتم توی جشنواره شرکت کنم؛ نشستن توی جایگاه داوران بزرگ حس خیلی خوبی داره و سال آینده هم اگر بشه حتماً میام؛ این جشنواره خیلی خوبه و فیلم‌های جدیدی داره، اما به نظرم باید فیلم‌ها رو برای کودکان و نوجوان جدا کنند تا فیلم‌ها خسته‌کننده نباشه.»
وقتی صحبتم با ساسان تمام می‌شود، محمدحسین ۹ ساله خودش برای مصاحبه پیش‌قدم می‌شود و تعریف می‌کند: «تا به حال برای داوری به جشنواره نیومده بودم و دوست داشتم ببینم چطوریه؛ تا اینجای جشنواره خیلی خوش گذشته و سال آینده هم شرکت می‌کنم. پیشنهادم هم به مسئولان جشنواره اینه که به‌جای اکران ۳ فیلم، روزانه ۵ فیلم اکران کنند.» در کنار محمد حسین ۹ ساله، سیدمیثاق هم که هم سن او است ایستاده است و می‌گوید: «علاقه زیادی به فیلم دارم و برای همین وقتی متوجه شدم اینجا فیلم اکران می‌شه شرکت کردم؛ فیلم‌های جشنواره بهتر از فیلم‌هایی بود که قبل‌تر توی تلویزیون و موبایل دیده بودم. داوری سخت نیست و حس باحالی داره و برای همین مسئولان می‌خوام که برگزاری چنین جشنواره‌هایی توی طول سال ادامه داشته باشه.»
تعداد مصاحبه‌ها از دستم خارج شده است، اما پس از سه ساعت راه رفتن در سینماها، هر حسی دارم به‌جز خستگی؛ این روزها تعامل با نوجوانانی که دغدغه‌شان فرهنگ و هنر این کشور است، حسی متفاوت است، این کودکان و نوجوانان قرار است در این مدت با شعار «بچه‌ها به سمت قله» به سمت بلندترین قله‌ها گام بردارند و خرمشهرهای پیش‌رو را فتح کنند.
نظر شما