مهشید زاغیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه به کودکانی اطلاق می‌شود، که پرتحرک هستند و نمی‌توانند در مکانی به صورت آرام استقرار پیدا کنند، این کودکان اسباب بازی‌های خود را خراب می‌کنند، کارهای خطرناک را دوست دارند و احساس خطر نمی‌کنند، از سوی دیگر بیشتر آنها دارای نقص توجه و حواس‌پرتی و در یادگیری با مشکل مواجه هستند.
وی افزود: یافته‌های علمی نشان می‌دهد که وراثت سهم زیادی در ایجاد این اختلال دارد، به گونه‌ای که به طور تقریبی، یک دوم والدین مبتلا به بیش فعالی، یک فرزند مبتلا به این اختلال دارند.
این روانشناس و مشاور کودک گفت: تغذیه در تشدید نشانه‌های بیش‌فعالی نقش مؤثری دارد، بنابراین توصیه می‌شود کودکان بیش فعال مواردی مانند شکر، طعم‌دهنده‌های مصنوعی، کافئین و کاکائو کمتر مصرف کنند.
وی ادامه داد: عوامل متعددی ممکن است در دوران بارداری مادر را در این زمینه تهدید کند که این موارد شامل استرس و مشکلات خلقی مادر، عفونت‌های فصلی، آسیب‌های مغزی در دوران جنینی و مصرف مواد مخدر و غذایی نامناسب می‌شود.
زاغیان تصریح کرد: تصور اینکه که شیطنت کودک دال بر مشکل بیش فعالی است، نادرست است و زمانی می‌توان شیطنت و پرتحرکی را اختلال دانست که شامل مواردی مانند پرتحرکی که حداقل شش ماه طول کشیده باشد و در عملکرد روزانه کودک مشکل ایجاد کند، باشد.
وی خاطرنشان کرد: اختلال بیش فعالی دارای علائمی از جمله بی‌توجهی، تکانشگری، نداشتن توجه به جزئیات، نداشتن سازمان‌دهی تکالیف، فراموش‌کاری، گم کردن اشیا و حواس‌پرتی است.
این روانشناس و مشاور کودک با اشاره به راهکارهای تشخیص بیش فعالی، گفت: شکایات والدین از پرتحرکی و بی‌توجهی شدید کودک و شکایت معلم از مشکلات یادگیری و رفتاری کودک در مدرسه یا مهدکودک، بی‌ثباتی هیجانی، حواس‌پرتی، داشتن توجه کم، مشکل در انجام تکلیف و تمرکز ضعیف از علائمی است که در راستای تشخیص بیش فعالی کمک می‌کند.
وی ادامه داد: شروع بیش فعالی از سن سه سالگی است، اما باید دانست که گاهی این اختلال در پیش دبستانی و دبستان نیز بروز می‌کند؛ در واقع بیشتر اوقات معلمان با مشاهده علائمی از جمله بی‌توجهی و پرتحرکی کودک، والدین را در این زمینه آگاه می‌کنند.
نظر شما