به گزارش خبرنگار ایمنا، سی‌ام سپتامبر مصادف با هشتم مهرماه سال جاری با هدف ارتقای فرهنگ ارتباط با ناشنوایان، آگاهی‌بخشی در خصوص زبان اشاره و چالش‌های افراد دارای معلولیت شنوایی، به عنوان روز جهانی ناشنوایان نام‌گذاری و شعار روز جهانی ناشنوایان ۲۰۲۳، «مراقبت از گوش و شنوایی برای همه» در نظر گرفته شده است.
یکی از مهمترین حواس انسان، شنوایی است و بدون داشتن حس شنوایی، سازگاری انسان با محیط دچار اختلال یا تأخیر می‌شود. طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی، به فردی که قادر به شنیدن مانند افرادی که شنوایی طبیعی دارند نیست، ناشنوا گفته می‌شود؛ در واقع آستانه شنوایی، برابر با ۲۰ دسی‌بل است و به فردی که کمتر از این مقدار بشنود، ناشنوا یا کم‌شنوا اطلاق می‌شود.
طبق آمار سازمان بهداشت جهانی طی سال گذشته، پنج درصد از جمعیت کره زمین برابر با ۳۶۰ میلیون نفر، دچار ناشنوایی یا کم‌شنوایی هستند. در کشورهای توسعه یافته‌ای مانند فرانسه ۷.۵ میلیون نفر، آلمان ۱۰ میلیون نفر، ایتالیا هفت میلیون نفر، لهستان پنج میلیون نفر، اسپانیا ۵.۵ میلیون نفر، هلند دو میلیون نفر، انگلیس ۷.۵ میلیون نفر و آمریکا ۳۵ میلیون نفر ناشنوا زندگی می‌کنند، همچنین بر اساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی ۴۶۶ میلیون نفر در جهان دچار کم‌شنوایی معلولیت‌زا هستند و از نظر بار کلی بیماری، این اختلال ۶.۸ درصد بار بیماری‌ها را شامل می‌شود؛ معلولیتی پنهان که دارای تأثیرات گسترده بر جنبه‌های مختلف رشد مهارت‌های ارتباطی، اجتماعی و هیجانی فرد و خانواده وی است و علاوه‌بر آن طبق آخرین برآوردهای منتشر شده توسط سازمان جهانی بهداشت، قریب به ۹۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان تا سال ۲۰۵۰ از کم شنوایی ناتوان‌کننده رنج خواهند برد.
افراد ناشنوا با چالش‌های بسیاری در دسترسی روبه‌رو هستند و از لحاظ مناسب‌سازی، نیازهای این قشر از توان‌خواهان، کمتر دیده شده است؛ اشتغال، نیاز مداوم به مترجم، به رسمیت شناخته نشدن زبان اشاره و آشنایی نداشتن افراد با این زبان و نبود تابلوهای راهنما در اماکن عمومی، تنها بعضی از چالش‌هایی است که زندگی این افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
بیش از ۱۳ هزار فرد ناشنوا و کم شنوا، تحت حمایت بهزیستی اصفهان
سیدکمال صدیقی، معاون امور توانبخشی بهزیستی استان اصفهان، در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار می‌کند: درحال حاضر بیش از ۱۳ هزار فرد ناشنوا و کم شنوا تحت پوشش حوزه توانبخشی استان اصفهان هستند و دو مرکز ناشنوایی و کم شنوایی ویژه این مددجویان در سطح استان دایر شده و افراد با سن کمتر از ۱۴ سال را پذیرش می‌کند و به آنها ارائه خدمات می‌کند.
وی با اشاره فعالیت چندین مرکز چند معلولیتی برای ارائه خدمات توانبخشی به افراد کم شنوا و ناشنوا، می‌افزاید: بخشی از خدمات ارائه شده به این افراد شامل خدمات آموزشی و توانبخشی است که افراد با حضور در این مراکز از خدمات گفتار درمانی، تربیت شنیداری و فعالیت‌های مرتبط با توانبخشی بهره‌مند می‌شوند.
معاون امور توانبخشی بهزیستی استان اصفهان تصریح می‌کند: بخش دیگری از خدمات ارائه شده به این افراد مربوط به فراهم‌سازی تجهیزات و امکانات است که در همین راستا طی سال گذشته قریب به ۴۸۲ سمعک رایگان بین مددجویان توزیع شد و تا شهریورماه سال جاری نیز موفق به تهیه و توزیع حدود ۲۵۰ سمعک بین مددجویان شده‌ایم.
۶۸ نفر دوره مقدماتی مترجمی زبان اشاره را طی کرده‌اند
وی ادامه می‌دهد: طی سال گذشته ۳۵ هزار حلقه و تا شهریورماه سال جاری، ۲۵ هزار حلقه باتری سمعک به صورت رایگان در اختیار مددجویان تحت پوشش قرار گرفت و اعتباری حدود ۳۹۰ میلیون تومان به منظور تأمین هزینه کاشت و قطعات کاشت حلزون در سال ۱۴۰۲ برای ۲۴۵ نفر از افراد کم شنوا و ناشنوا هزینه شده است.
صدیقی با اشاره به اینکه تربیت و اعزام مترجم از دیگر فعالیت‌هایی بود که در دستور کار قرار گرفت، می‌گوید: در سال ۱۴۰۱، بنابر درخواست‌های موجود، برای ۸۷۱ نفر، مترجم اعزام شده است و درحال حاضر نیز ۶۸ نفر دوره مقدماتی مترجمی زبان اشاره را طی کرده‌اند و حدود ۱۸ نفر در این حوزه در حال فعالیت هستند.
وی با اشاره به استفاده از متجرمان زبان اشاره در دستگاه‌ها و مکان‌هایی که لزوم حضور آنها وجود دارد، اضافه می‌کند: در راستای تربیت مترجمان زبان اشاره، تفاهم‌نامه‌هایی با انجمن خانواده ناشنوایان منعقد شده و سال گذشته در راستای آموزش افراد علاقمند به یادگیری زبان اشاره و بهره‌مندی از آنها به منظور اعزام مترجم، حدود ۱۵۳ میلیون تومان اعتبار به این انجمن اختصاص داده شد.
اجرای قانون جامع حمایت از معلولان؛ مطالبه اصلی ناشنوایان
معاون امور توانبخشی بهزیستی استان اصفهان با اشاره به فعالیت چندین تشکل مربوط به ناشنوایان و کم شنوایان در استان اصفهان، اظهار می‌کند: دو تشکل انجمن خانواده ناشنوایان و کانون ناشنوایان از فعال‌ترین‌های این تشکل‌ها محسوب می‌شوند.
وی با اشاره به چالش‌های پیش پای افراد ناشنوا، می‌افزاید: ناشنوایان و کم‌شنوایان در حوزه‌هایی از جمله اشتغال، تأمین تجهیزات، آموزش‌ها و اردوهای مورد نیاز دچار چالش هستند و تمام دستگاه‌ها و ارگان‌هایی که در قانون وظیفه‌ای برای آنها در نظر گرفته شده است به منظور رفع چالش‌های این قشر از جامعه، باید فعالیت داشته باشند.
صدیقی با بیان اینکه تمام بار مسئولیت نباید برای بهزیستی یا خانواده افراد دارای معلولیت در نظر گرفته شود، تصریح می‌کند: مطالبه اصلی افراد ناشنوا و کم شنوا، اجرای قانون جامع حمایت از معلولان است و سازمان بهزیستی به اندازه توان خود در این راستا در حال فعالیت است و سایر دستگاه‌ها نیز باید همراهی داشته باشند.
ناشنوایی؛ معلولیتی پنهان
سما زمانی، عضو هیئت مدیره انجمن خانواده ناشنوایان استان اصفهان و سردبیر نشریه آوای خاموشان که خود نیز ناشنوا است، در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار می‌کند: شنوایی اولین حسی است که در انسان به وجود می‌آید و آخرین حسی است که از بین می‌رود و محرومیت افراد ناشنوا از حس شنوایی، در گفتار آنها نیز تأثیرگذار است.
وی با اشاره به اینکه گویایی از شنوایی حاصل می‌شود، می‌افزاید: ناشنوایی به معلولیت پنهان معروف است؛ چراکه هیچ نشانه‌ای ندارد و با توجه به تأثیر ناشنوایی در توانایی صحبت کردن، ناشنوایی دو معلولیتی به شمار می‌رود.
عضو هیئت مدیره انجمن خانواده ناشنوایان استان اصفهان تصریح می‌کند: زبان اول افراد ناشنوا زبان اشاره ایرانی و مستقل از زبان فارسی است که دستور زبان مخصوص به خود را دارد، اما این زبان در کشور ایران هنوز به رسمیت شناخته نشده است و این موضوع منجر به بروز آسیب در زندگی افراد ناشنوا می‌شود.
وی با تاکید بر اینکه یکی از خواسته‌های افراد ناشنوا به رسمیت شناخته شدن زبان اشاره و فرهنگ ناشنوایان است، ادامه می‌دهد: ناشنوایان تنها زبان متفاوتی دارند، اما تصور عموم افراد جامعه مبنی بر این است که افراد درگیر با ناشنوایی یا کم شنوایی توان تصمیم‌گیری ندارند و بدون مشورت با آنها برای ناشنوایان و کم شنوایان تصمیم می‌گیرند.
حلقه مفقود مترجم زبان اشاره
زمانی با تاکید بر اینکه تربیت مترجم و اختصاص داده پست سازمانی به مترجمان، تسهیل زندگی ناشنوایان را به همراه دارد و این اقدام نیازمند حمایت و اختصاص بودجه است، می‌گوید: حلقه گمشده بین افراد ناشنوا و افراد شنوا، «مترجم» است و وجود این حلقه منجر به پیوسته شدن زنجیره ارتباط می‌شود.
وی اضافه می‌کند: تمام ارگان‌ها و دستگاه‌های اجرایی باید با زبان و فرهنگ ناشنوایان آشنایی و در پی آن، افراد ناشنوا حضور بیشتری در جامعه داشته باشند؛ موضوع بیان شده نیازمند فرهنگ‌سازی است و تمام دستگاه‌ها از جمله شهرداری‌ها، استانداری، بهزیستی، فرماندهی و رسانه ملی باید در این خصوص فعالیت داشته باشند.
عضو هیئت مدیره انجمن خانواده ناشنوایان استان اصفهان با تاکید بر لزوم نصب تابلوهای راهنما در تمام اماکن عمومی به منظور راهنمایی افراد ناشنوا، اظهار می‌کند: تمام کارمندان و کارکنان ارگان‌ها و ادارات باید از نحوه برخورد با افراد دارای معلولیت آگاه و آشنایی حداقلی با زبان اشاره داشته باشند.
تمرکز و توانمندی بالای افراد ناشنوا
وی با اشاره به اجرایی نشدن قانون جامع حمایت از افراد دارای معلولیت، می‌افزاید: قانون سه درصد سهمیه استخدام معلولان برای افراد ناشنوا با تصور نبود وجود تعامل و ارتباط‌گیری اجرایی نمی‌شود و هیچ ارگانی فرد دارای معلولیت را استخدام نمی‌کند و این موضوع در صورتی است که افراد ناشنوا تمرکز و توانمندی بسیار بالایی دارند و به منظور ارتباط‌گیری نیز می‌توان از روش‌هایی از جمله مکاتبه، صحبت کردن به صورت شمرده یا استفاده از مترجم آنلاین استفاده کرد.
زمانی تصریح می‌کند: برخی از کارفرمایان با هدف پرداخت حقوق پایین‌تر یا بیمه نکردن اقدام به استخدام افراد دارای معلولیت می‌کنند که این موضوع زیبنده نیست و باید توجه داشت که هزینه‌های زندگی افراد دارای معلولیت بسیار بیشتر از سایر افراد است.
وی با تاکید بر اینکه قانون باید به عنوان پشتوانه‌ای محکم برای افراد دارای معلولیت باشد، ادامه می‌دهد: انجمن‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد در راستای احقاق حقوق افراد دارای معلولیت از هیچ تلاش فروگذار نمی‌کنند.
سنجیدن تمام مشکلات ناشنوایان بر پایه یک استاندارد مشخص امری ناممکن است، در واقع کاهش شنوایی نه تنها بر قدرت شنوایی که بر زبان گفتاری نیز تأثیر می‌گذارد، موردی که برای ارتباط با جهان خارج بسیار حائز اهمیت است، لذا وجود نقص ارتباطی در رفتارها و سرکوب شدن در برقراری ارتباط که با پیشگیری از اجتماعی شدن ناشنوایان همراه است، باعث می‌شود کودکان ناشنوا با اینکه توانایی رقابت همه‌جانبه با همتایان شنوای خود را دارند، در بسیاری از مواقع تحت تأثیر این مشکل در نمایش ظرفیت‌های خود با سرخوردگی مواجه شوند.
علاوه بر این از آنجایی که از دست دادن یا فقدان شنوایی به اندازه نابینایی و یا ناتوانی‌های جسمی حرکتی ملموس و مشخص نیست، در بسیاری جوامع به مشکلات افراد درگیر با ناشنوایی اهمیت کمتری داده می‌شود، لذا ضروری به نظر می‌رسد که جوامع تمام تلاش خود را برای بهبود شرایط ناشنوایان در همه زمینه‌ها به کار گیرند.
نظر شما