به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با نگاهی گذرا به نقشه زباله اروپا می‌توان دریافت که روش‌های اصلی دفع زباله در سراسر این قاره شامل دفن، سوزاندن و بازیافت می‌شود. تعداد کمی مخالف بازیافت هستند، اما بحث‌های شدید و دنباله‌داری پیرامون محل‌های دفن زباله و سوزاندن زباله‌ها وجود دارد.
جدای از مسائل آشکار زیست‌محیطی، آلودگی فضا و بوی ناخوشایند، مشکل اصلی محل‌های دفن زباله تولید متان است. تخمین زده می‌شود که انتشار متان تا ۸۶ برابر بیشتر از کربن‌دی‌اکسید در یک دوره ۲۰ ساله بر گرمایش جهانی تأثیر دارد. با این حال ساخت محل‌های دفن زباله ارزان است و دفنگاه‌های مدرن اکنون می‌توانند از نشت گازهای مضر جلوگیری کنند.
شرایط سوزاندن زباله‌ها نیز تغییر کرده است تا این دورریزها به منبع بالقوه انرژی تبدیل شوند. نیروگاه‌های تبدیل زباله به انرژی پتانسیل جلوگیری از انتشار تا ۵۰ میلیون تن کربن‌دی‌اکسید ناشی از سوخت‌های فسیلی را دارند، اما ساخت این نیروگاه‌ها گران است و به زباله‌های زیادی برای سوخت نیاز دارند. این امر با نگرانی فزاینده‌ای مبنی بر کاهش گسترده فعالیت‌های بازیافت همراه است.
تداوم بحث‌های مربوط به مدیریت زباله در اروپا باعث شد شهرها و کشورهای سراسر این قاره عملکرد متفاوتی نسبت به یکدیگر در زمینه زباله‌ها اتخاذ کنند. کشورهای شمالی مانند آلمان، هلند و اتریش تقریباً به‌طور کامل محل‌های دفن زباله را تعطیل و از گزینه‌های زباله‌سوزی یا «بازیابی انرژی» استقبال کردند. کشورهای جنوب اروپا هنوز حجم عمده‌ای از زباله‌های خود را به دفن‌گاهای زباله ارسال می‌کنند و بعضی از کشورهای شرق اروپا دریافته‌اند که ترویج فرهنگ یک‌بار مصرف هزینه‌های زیادی را به همراه داشته، تا جایی که مناظر زیبا و رودخانه‌های بکر سابق را مملو از زباله‌های فرآوری‌نشده کرده است.
از سوی دیگر دفن زباله در اروپا از سال ۲۰۱۷ به یک مشکل پیچیده تبدیل شده است، چراکه از این سال چین به‌عنوان دریافت‌کننده بسیاری از زباله‌های قابل بازیافت جهان، واردات زباله‌های قابل بازیافت را به میزان چشمگیری کاهش داد. این امر نشان می‌دهد اروپا باید استراتژی‌های دفع زباله خود را فوراً مورد ارزیابی مجدد قرار دهد.
مدیریت زباله در اتریش
این اهداف که در چارچوب تحول به اقتصاد دایره‌ای تعیین شدهاند، برای سال ۲۰۲۵ تصریح می‌کنند که حداقل ۵۵ درصد از زباله‌های شهری (پسماندهای خانگی و زباله‌های مشابه از مشاغل) بازیافت و برای استفاده مجدد آماده شوند. در اتریش، نرخ بازیافت زباله‌های شهری در سال ۲۰۲۰ ۶۲.۲ درصد بود.
اتریش یکی از کشورهایی است که به‌طور معمول در جدول مدیریت پسماند اروپا امتیاز بسیار خوبی می‌گیرد. در این کشور هر مجتمع ساختمانی سطل‌های مخصوص به خود را برای بازیافت، زباله‌های عمومی و زباله‌های ارگانیک دارد. سطل‌های بازیافت در سراسر اتریش مخصوص دریافت بسته‌بندی‌های کاغذ، شیشه، فلز و پلاستیک در گوشه و کنار خیابان قرار دارند.
با این حال طبق آمار اتحادیه اروپا تنها یک‌سوم از زباله‌های پلاستیکی بسته‌بندی‌شده در اتریش بازیافت می‌شود. مشکل اینجاست که اتریش یکی از بالاترین سرانه‌های تولید و مصرف زباله‌های پلاستیکی را در اتحادیه اروپا دارد، حال آنکه نرخ بازیافت در اتریش طی ۱۰ سال گذشته حتی اندکی کاهش یافته است.
شیوه جالب‌توجه مدیریت زباله در وین
می‌توان گفت که مدیریت زباله و زباله‌سوزهای وین در سراسر جهان در جایگاه پیشرو هستند. انتشار گازهای گلخانه‌ای از فرآیندهای مدیریت زباله این شهر بسیار کم است. در واقع سوزاندن کل زباله‌های یک سال وین برابر با میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای رانندگی ۱۰۰ کیلومتری یک خودرو است.
با این وجود همه موافق سوزاندن زباله‌ها نیستند، چراکه سوزاندن پلاستیک بخارات سمی تولید می‌کند و در حالی که برخی از فیلترهای زباله‌سوز ممکن است در سم‌زدایی گازهای گلخانه‌ای کارآمد باشند، مطمئناً کربن‌خنثی نیست و با یک اقتصاد دایره‌ای پایداری با اتلاف صفر انرژی هم‌خوانی ندارد.
از سوی دیگر بعضی از اقلام دورریز مردم محلی وین در صورت سالم و قابل استفاده بودن، از اماکن بازیافت جمع‌آوری، شست‌وشو می‌شوند و در فروشگاه‌های محلی به فروش می‌رسند.
وین اغلب به‌عنوان شهری با مدیریت خلاقانه زباله در نظر گرفته می‌شود. میزان ارسال زباله‌ها به دفنگاه‌های زباله از دهه ۱۹۹۰ به‌طور چشمگیری کاهش یافته و حتی قوانینی برای محدود کردن استفاده از آن‌ها به تصویب رسیده است. در این کشور بازیافت به شدت تشویق می‌شود، اما شهر مقادیر زیادی زباله خانگی را برای ایجاد انرژی برای گرمایش و تهویه مطبوع می‌سوزاند که به‌عنوان «خنک‌کننده منطقه‌ای» شناخته می‌شود و نسبت به تهویه مطبوع معمولی بسیار کارآمدتر و سازگارتر با محیط‌زیست است و نقش کلیدی در کربن‌زدایی بازار انرژی ایفا کند، اما چندان شناخته شده نیست.
وین یکی از شهرهایی است که بیشتر تحت تأثیر تغییرات آب‌وهوایی در اروپا قرار گرفته است. پیش‌بینی می‌شود دمای تابستان در ۳۰ سال آینده ۷.۶ درجه سانتی‌گراد افزایش یابد. به همین دلیل است که پایتخت اتریش اکنون شبکه خنک‌کننده منطقه خود را گسترش می‌دهد و با کمک سوزاندن زباله، عامل خنک‌کننده برای کاهش دمای اتاق در هتل‌ها، ادارات و آپارتمان‌ها تولید می‌شود.
این شبکه خنک‌کننده به ویژه در مقایسه با شبکه‌های گرمایش منطقه‌ای آنکه یکی از بزرگترین شبکه‌های اروپا به‌شمار می‌رود، در حال حاضر نسبتاً کوچک اما به لطف سرمایه‌گذاری ۱۰۰ میلیون دلاری برای ساخت حلقه‌ای در اطراف مرکز شهر در حال گسترش است. این سیستم تهویه مطبوع ۷۰ درصد انرژی کمتری مصرف و ۵۰ درصد دی‌اکسیدکربن کمتری نسبت به محلول‌های معمولی تولید می‌کند.
نظر شما