به گزارش خبرنگار ایمنا، رسانه‌های آزاد، روزنامه‌ها و مطبوعات در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی به‌شمار می‌آید، بر این اساس خبرگزاری ایمنا مرور عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه دنیای اقتصاد در صفحه اول امروز خود با تیتر «کریدور جدید زیر ذره‌بین» نوشت: توافق بر سر کریدور جدید که هند را از طریق کشورهای عربی و رژیم اسرائیل به اروپا متصل می‌کند، باعث ایجاد سوالاتی در بین افراد علاقه‌مند به حوزه تجارت شده‌است.
از زمان اعلام توافق بر این مسیر در اجلاس سران ۲۰، بسیاری با تاکید بر اینکه انتقال کالاهای هندی از این کریدور بسیار زمانبر است و مسیر ایران به هیچ‌وجه قابل جایگزین‌کردن نیست، به انتقاد از این توافق پرداختند. همچنین برخی معتقدند که گران‌تر تمام‌شدن انتقال کالا، به‌زودی هندی‌ها را از استفاده از این مسیر ترانزیتی منصرف خواهد کرد.
واقعیت آن است که برخی از علاقه‌مندان به حوزه تجارت و حتی متخصصان این حوزه، در تحلیل هزینه-فایده این پروژه، به تصویر کوچک‌تر به‌جای تصویر بزرگ تاکید می‌کنند؛ در واقع توافق بر سر این کریدور جدید یکی از نشانه‌ها از تغییر نگاه کشورهای غربی به مقوله تجارت است. همچنین با درنظر گرقتن چالش‌ها و ریسک‌های بلندمدت در تحلیل هزینه-فایده این پروژه مشخص می‌شود این مساله که پروژه کریدور توجیه اقتصادی ندارد، چندان دقیق نیست.
سیاست تجاری آمریکا در حال تغییر است. چند سال‌قبل زمانی‌که رئیس‌جمهور سابق آمریکا، دونالد ترامپ، جنگ تجاری با چین را در دستور کار قرار داد، برخی گمان کردند که این تقابل تعرفه‌ای بخشی از سیاست‌های کوتاه‌مدت رئیس‌جمهور سابق است. حالا اما سه سال‌پس از خروج ترامپ از کاخ‌سفید، به‌نظر می‌رسد که بایدن گرچه شاید با تاکتیک‌های ترامپ چندان موافق نبوده، اما در لزوم تغییر سیاست‌های تجاری این کشور اختلافی با او ندارد. در سال‌های اخیر دلایل متعددی باعث شده‌است که تجارت آزاد، آنطور که سال‌ها تبلیغ می‌شد، دیگر در دستور کار کشورهای غربی نباشد. شاید مهم‌ترین دلیلی که کشورها را به لحاظ‌کردن تبصره بر تجارت آزاد ترغیب کرد، مساله جنگ روسیه و اوکراین بود. نگرانی از وقایعی مانند جنگ روسیه و اوکراین و تمایل دنیای غرب به کنترل بیشتر چین باعث شده‌است تا «تجارت با دوستان» جایگزین «تجارت آزاد» شود.
در سال‌های اخیر اصطلاح «تجارت با دوستان» (Friendshoring) در محافل علمی موردتوجه قرارگرفته‌است. معنای ساده این اصطلاح آن است که در تجارت، دوستان سیاسی باید در اولویت قرار گیرند. تغییر مسیر آمریکا به سمت تجارت با دوستان و پیروی احتمالی اروپایی‌ها از این مسیر می‌تواند به این معنی باشد که بار دیگر بلوک‌های تجاری تشکیل خواهند شد، اما ارتباط این تغییر مسیر با کریدور هند-کشورهای عربی- اروپا چیست؟
روزنامه ایران در صفحه نخست امروز خود با تیتر «دست‌پر رئیسی در نیویورک» نوشت: سید ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور بامداد امروز با هدف حضور در هفتاد و هشتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد به نیویورک سفر کرد. رئیس‌جمهور در این سفر علاوه بر سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل، با شماری از سران کشورهای شرکت کننده در این نشست نیز دیدار و گفت‌وگو خواهد کرد.
رئیسی در حالی برای دومین بار در نشست مجمع عمومی سازمان ملل حضور می‌یابد که تحولات پرشتاب رخ داده در سیاست خارجی ایران بویژه در یک سال گذشته مهر تأییدی است بر اینکه راهبرد دولت سیزدهم زیر سایه مقاومت فعال، صلح‌جویی و تقویت رابطه با کشورهای دور و نزدیک در منطقه در کوتاه مدت به منصه ظهور رسیده و همه چیز را مهیای آن کرده تا مقام‌های حاضر در نیویورک گوش شنواتری نسبت به مواضع اصولی جمهوری اسلامی پیدا کنند. رئیسی در دو سال گذشته و از زمان آغاز به کار خود موقعیت متفاوتی را برای کشور نسبت به دوره‌های گذشته حضور رؤسای جمهور پیشین در مجمع عمومی سازمان ملل رقم زده است.
وی با تعادل‌بخشی به سیاست خارجی برجام‌زده و اتخاذ سیاست پرسود همسایگی، تهران و ریاض را از یک رابطه پرتنش و بحرانی خارج کرده و سمت و سوی این مناسبات را در یک روند راهبردی به جریان انداخته و از سوی دیگر با تغییر دادن الگوی مذاکره با ایالات متحده در قالب مذاکرات شفاهی و به دست آوردن ضمانت‌های لازم، آزادسازی اموال ایرانی را در نخستین مرحله این گفت‌وگوهای شفاهی ممکن کرده و در عین حال، با بهره‌گیری از راهبرد خنثی‌سازی تحریم‌ها، این ابزار فشار غرب در قبال تبادلات مالی و نفتی را بیش از پیش کم‌اثر کرد.
برگزاری نشست ۸ کشور خلیج فارس
به پشتوانه چنین رویدادهایی است که پیش‌بینی می‌شود دیدارها و رایزنی‌های دوجانبه رئیس‌جمهور با همتایان خود از کشورهای مختلف در فضای متفاوتی نسبت به ادوار پیشین جریان یابد. اهمیت این حضور را می‌توان در چند گزاره مهم جست‌وجو کرد؛ در یکی از مهم‌ترین تحولات، رهبران ایرانی و سعودی رابطه تهران و ریاض را از بن‌بست خارج کرده و با این آشتی بزرگ موج تازه‌ای در روند ترمیم و تقویت مناسبات ایرانی- عربی برانگیخته‌اند؛ رویدادی که زیر سایه عزم و اراده مشترک دو طرف برای عبور از تنش زدایی به سمت پیوند تنگاتنگ سیاسی و اقتصادی به وقوع پیوسته و بر انگاره ناظران بدبین که چنین تحولی را در کوتاه مدت ناممکن می‌دیدند، خط بطلان کشید.
این امر می‌تواند دومین حضور رئیسی در مجمع عمومی سازمان ملل را زیر سایه ائتلاف جدیدی برای منطقه در هم اندیشی جهانی در کانون توجه قرار دهد. در همین چهارچوب، مقام‌های ایرانی پیشتر از احتمال برگزاری جلسه هشت کشور حاشیه خلیج فارس در حاشیه نشست مجمع عمومی سخن گفته بودند. علی باقری، معاون سیاسی وزیر امور خارجه ایران گفته که این مذاکرات در سطح وزیران امور خارجه و در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد برگزار خواهد شد. صحبت‌های او کمی پس از ملاقات‌های وزیران خارجه ایران و عربستان با یکدیگر و همچنین دیدار رئیس‌جمهور ایران با وزیر خارجه سعودی و «محمد بن سلمان»، ولیعهد عربستان با وزیر امور خارجه ایران مطرح شد.
روزنامه قدس در صفحه اول امروز خود با تیتر «خداحافظی با اهرم‌های فشار غرب» نوشت: براساس تصمیم مقامات کشورمان، مجوز فعالیت هشت بازرس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با ملیت‌های آلمانی و فرانسوی لغو شد. گرچه رافائل گروسی، مدیر کل آژانس انرژی اتمی تلاش دارد ایران را به کاهش سطح همکاری‌ها و اقدام‌های یکجانبه متهم کند، اما سخنگوی وزارت خارجه کشورمان اقدام اخیر را در راستای حقوق حاکمیتی مصرح در ماده ۹ موافقتنامه جامع پادمان بین ایران و آژانس می‌داند.
در همین زمینه ابوالفضل ظهره‌وند، کارشناس مسائل سیاسی در گفت‌وگو با قدس اظهار کرد: بیانیه تندی که به تازگی در شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی علیه جمهوری اسلامی ایران صادر شده، بر سخنان بی‌پایه رافائل گروسی متکی بود. گروسی همچنان انتظارات خود و آژانس انرژی اتمی از ایران را بیان می‌کند اما هیچگاه به تکالیفی که در قبال ایران دارد اشاره‌ای نمی‌کند. در واقع، در طول این مدت همواره به همکاری‌های ایران با آژانس انرژی اتمی توجهی نشده اما در مقابل انتظار دارند ایران در چارچوب برجام به تعهدات عمل کند. این در حالی است که توافق برجام از سوی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا و دولت‌های اروپایی نقض شده است. اگر برجام نقض شده، بنابراین نباید از سوی نقض‌کنندگان مورد استناد قرار بگیرد.
ظهره‌وند افزود: آژانس انرژی اتمی و دولت‌های اروپایی بحث پروتکل الحاقی، بازرسی‌های سرزده و مواردی از این قبیل را مطرح می‌کنند، در حالی که اینها تنها در صورتی توسط ایران به اجرا درمی‌آید که مطالبات کشورمان نیز محقق شده باشد. مسئولان آژانس انرژی اتمی وقتی سخن از خواسته‌ها و حقوق ایران به میان می‌آید، متأسفانه به راحتی از موضوع عبور کرده و صرفاً اظهارات یکجانبه و نامسئولانه مطرح می‌کنند که در نهایت به توقف ایران در مسیر همکاری‌های مورد انتظار آژانس منتهی می‌شود.
بحث از لغو بازرسی‌ها در چارچوب همان بازرسی‌های سرزده‌ای است که در برجام با عنوان پروتکل الحاقی مورد توافق موقت قرار گرفته است. در واقع، اساس پروتکل الحاقی بر این است که در مجلس به تصویب برسد. طبق مصوبه مجلس تأکید شده همکاری‌های فراپادمانی متوقف شود اما آژانس و دولت‌های اروپایی انتظار دارند همکاری‌های فراپادمانی ادامه یابد، در حالی که این موضوع قطعاً در چارچوب مذکور به ضرر کشور خواهد بود.
روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «برجام به هیچ دردی نمی‌خورد اما امتیازاتش پابرجاست» نوشت: همزمان با اصرار اروپا بر گسترش عهدشکنی‌های برجامی، روزنامه هم‌میهن ادعا کرد: با وجود حفظ تحریم‌های موشک‌های بالستیک علیه ایران توسط اتحادیه اروپا، امتیازات برجام برای ایران پابرجاست (!)
این روزنامه نوشت: «هرچند مهم‌ترین و معروف‌ترین خواسته و هدف از قرارداد برجام، رفع تحریم‌های اقتصادی ایران بود که با خروج یکجانبه ترامپ از این قرارداد و عدم همراهی طرف‌های اروپایی در عمل نتوانست محقق شود و آمریکا با اعمال تحریم‌های یکجانبه توانست جهان را وادار به تبعیت از خود کند، اما ایران ضمن کاهش تعهدات و محدودیت‌های هسته‌ای خود توانسته از مزایای حقوقی، سیاسی، نظامی و امنیتی قرارداد برجام بهره‌مند شود و مهم‌ترین آن یعنی عادی شدن پرونده فعالیت‌های هسته‌ای ایران ظرف دو سال دیگر و با پایان مهلت پانزده‌ساله پیش‌بینی‌شده در این قرارداد محقق خواهد شد. بنابراین ایران بدون درگیری و پرداخت هزینه زیادی از شرایط خطیر قرار گرفتن ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد خارج خواهد شد؛ شرایطی که در دوره احمدی‌نژاد و سیاست خارجی ماجراجویانه و بی‌مسئولیت او رقم خورد و ایران را با صدور شش قطعنامه شورای امنیت ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد به‌عنوان خطری برای صلح و امنیت جهانی قرار داد».
۲۶ مهرماه امسال نیز پس از گذشت هشت سال از اجرایی شدن قرارداد برجام میان ایران و ۱+۵، تحریم‌های خرید و فروش تسلیحات غیرمتعارف ایران که براساس قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت وضع شده بود، لغو خواهد شد. این لغو بخشی از توافق ایران با اعضای ۱+۵ بود. بر همین اساس قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، در تاریخ ۲۹ تیرماه ۱۳۹۴ تصویب شد و همراه با تصویب آن هر شش قطعنامه پیشین تحریمی را لغو کرد.
هم‌میهن می‌افزاید: «طی ماه‌های گذشته و با نزدیک شدن زمان لغو تحریم خرید و فروش سلاح‌های غیرمتعارف که به لغو تحریم‌های موشکی موسوم است، هم آمریکایی‌ها و هم اروپایی‌ها از تلاش خود برای عدم لغو این تحریم‌ها سخن گفته‌اند. جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در بیانیه‌ای اعلام کرد که انگلیس، آلمان و فرانسه به اطلاع اتحادیه اروپا رسانده‌اند که خواستار حفظ تحریم‌های موشک‌های بالستیک علیه ایران هستند.
روزنامه فرهیختگان در صفحه اول امروز خود با تیتر «نتیجه هزینه ۲۳۷ میلیارد دلاری غرب در اوکراین» نوشت: ۸۹ میلیارد دلار کمک نظامی مستقیم و حدود ۱۵۰ میلیارد دلار کمک‌های غیرنظامی، تا به امروز نتوانسته معادله جنگ اوکراین را به نفع کی‌یف و ناتو رقم بزند. قرار بود کمک‌های نظامی و دلاری غرب، در ضدحمله بهاری که از ماه‌ها پیش آغاز شد، اثر خود را به نمایش بگذارد. ولادیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین در زمستان ۲۰۲۲ وعده می‌داد ارتش یک میلیون نفری‌اش با گرم شدن هوا و آب شدن یخ‌ها، یورشی سهمگین را به مواضع روسیه در جنوب اوکراین ترتیب خواهد داد.
سربازان اوکراینی حمله خود را در اواخر بهار و نخستین روزهای تابستان، شروع کردند اما روی زمین، اتفاق چشمگیری رخ نداد. حالا با شروع فصل سرما و احتمالاً ناتوانی ارتش اوکراین برای یک عملیات گسترده، صحنه روشن‌تر از قبل شده است. هنوز معلوم نیست چه کسی قرار است فریاد «پادشاه لخت است» را سر دهد اما بعید است که کشورهای غربی بخواهند همچنان روی اسب بازنده شرط‌بندی کنند و منابع مالی و تسلیحاتی خود را به باتلاق اوکراین سرازیر کنند.
براساس گزارش‌های منتشرشده، در حمله بهاری اوکراین، بیش از ۵۰ هزار سرباز اوکراینی کشته و ۱۵۰ هزار نفر دیگر زخمی شدند. این تلفات باعث شد زلنسکی تیپ ۸۲ هوابرد و تیپ ۴۶ را که آخرین یگان‌های ذخیره ارتش اوکراین بودند، روانه میدان کند. تیپ ۸۲ با ۲۰۰۰ نیرو و خودروهای جنگی ماردر و استرایکر و همچنین تانک‌های چلنجر ۲ نیز پس از آنکه زیر حملات هوایی روسیه بخشی از استعداد خود را در روبوتین در منطقه زاپوریژیا مستقر کرد با حملات گسترده روس‌ها به تماشای انهدام خودروهای زرهی و تانک‌های انگلیسی‌اش نشست.
شکست‌های اوکراین در شرایطی تداوم دارند که با آشکار شدن قطعی حمله بهاری، مقامات ناتو سعی کردند با فروش خاک اوکراین به روسیه، جنگ را متوقف سازند. بر همین اساس «استیان ینسن»، رئیس دفتر دبیرکل ناتو ماه گذشته اعلام کرد کی‌یف می‌تواند با واگذاری بخشی از خاکش به روسیه جنگ را تمام کرده و به عضویت این سازمان درآید. این پیشنهاد شرم‌آور که به راحتی توسط یک مقام نه‌چندان بلندپایه ناتو در نیمه دوم سال ۲۰۲۳ بیان می‌شد، در سال ۲۰۲۲ حتی برای شخصیتی غیردولتی و البته برجسته مانند هنری کیسینجر قفل بود.
هنری کیسینجر، وزیرخارجه و مشاور امنیت ملی اسبق آمریکا در نخستین ماه‌های جنگ تاکید کرده بود «اوکراین بخشی از خاک خود را برای پایان دادن به جنگ به روسیه واگذار کند» اما به دنبال افزایش انتقادات حرف‌هایش را به نوعی پس گرفت. امروز اما پیش‌بینی یا پیشنهاد این پیرمرد صدساله به سرنوشت محتوم اوکراین بدل شده است.
روزنامه وطن امروز در صفحه اول امروز خود با تیتر «مکمل‌های بریکس» نوشت: با رویکرد متوازن سیاست خارجی دولت سیزدهم، ایران توانست عضو دائم گروه بریکس شود. این گروه که با هدف پایان دادن به سلطه دلار و تغییر نظم یکجانبه کنونی به نظم چندجانبه جهانی تشکیل شده است، می‌تواند بی‌اثر کردن تحریم‌ها را نیز برای ایران به همراه داشته باشد.
بریکس متشکل از ۵ کشور چین، روسیه، برزیل، هند و آفریقای جنوبی است که پس از بحران پولی و مالی سال ۲۰۰۸، این گروه را تشکیل دادند. هدف از تشکیل این گروه حذف دلار از معاملات اقتصادی و شکست هژمونی آمریکا بود. در واقع این کشورها که به عنوان قدرت‌های اقتصادی نوظهور نیز شناخته می‌شوند، برای گسترش روابط اقتصادی خود به دور از سلطه و دخالت آمریکا و داشتن عملکردی مستقل، دست به تشکیل بریکس زدند.
بریکس در واقع سازمان یا اتحادیه اقتصادی نیست، بلکه گروهی است که به نوعی در واکنش به گروه جی ۷ یا همان گروه کشورهای صنعتی جهان تشکیل شده است. این واکنش به تصمیمات کلان و راهبردی این کشورها درباره اقتصاد، وضعیت آینده صنعت، تجارت، نظام بانکی، روابط مالی، سرمایه‌گذاری و… است.
یکی از مهم‌ترین مزایای پیوستن به بریکس بویژه برای ایران که مشمول تحریم‌های غرب است، بانک کشورهای بریکس است که «بانک توسعه بریکس» نام دارد. این بانک، که یک بانک توسعه چندملیتی توصیف شده است، سامانه اعلام پرداختی برای کشورهای عضو دارد که جایگزینی برای سوئیفت خواهد بود.
روزنامه خراسان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «بیابان‌های الانبار در انتظار تجزیه طلب‌ها» نوشت: یپلماسی تنگاتنگی بین ایران و عراق به جریان افتاده تا توافق امنیتی دو کشور برای دور کردن گروه‌های تروریستی تجزیه طلب از مرزهای ایران، حداکثر تا ۲۸ شهریور ۱۴۰۲ (فردا) که موعد اجرای آن است، عملیاتی شود. امیر محمدرضا آشتیانی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح درخصوص اقدامات صورت گرفته از طرف عراق اظهار کرد: برخی کارها انجام شده است، ما در دقیقه ۹۰ ارزیابی می‌کنیم و براساس این ارزیابی تصمیم می‌گیریم.
این در حالی است که هفته گذشته همزمان با اعزام یگان‌های زرهی، توپخانه، موشکی پهپادی و بالگردی نیروی زمینی سپاه به مرزهای شمال غرب کشور، یک منبع آگاه از آغاز روند خلع سلاح و جمع کردن مقر تروریست‌ها از اقلیم کردستان عراق خبر داده بود.قرار است تمامی پایگاه‌های گروهک‌های تروریستی شامل گروهک کومله، پاک، پژاک و حزب دموکرات کردستان در جوار مرز ایران و دیگر نقاط اقلیم کردستان عراق در نزدیکی ایران برچیده شود.
پس از این مرحله، گروهک‌های تجزیه‌طلب به‌صورت کامل خلع‌سلاح خواهند شد و در غیر این صورت، (اگر مقرهای گروهک‌ها به‌درستی برچیده نشود یا برخی از آنها از این اقدام خودداری کنند)، نیروهای نظامی ایران به وظیفه خود برای پاسداری از امنیت کشور عمل خواهند کرد. گفته شده که طرحی در دست اجراست تا تروریست‌ها در اردوگاهی کنترل شده به استان الانبار منتقل شوند در حالی که قبلاً گفته می‌شد آنها به غرب موصل نقل مکان خواهند کرد که این جابه جایی از دو جهت به نفع ایران است: ۱. غرب نینوا نسبت به الانبار هم به مرزهای ایران نزدیک‌تر است، هم با توجه به نزدیکی به بافت کوهستانی آن تحرک تروریست‌ها را آسان‌تر خواهد کرد. ۲. غرب نینوا به شرق سوریه و مناطق تحت کنترل قسد متصل است و هیچ بعید نیست با اِعمال فشار توسط آمریکا، این نیروها وارد سوریه شوند و دست به فتنه‌انگیزی‌های جدید بزنند.
در الانبار اما کنترل ارتش و الحشد الشعبی بیشتر بوده و بیابان‌های آن چندان سازگار با تروریست‌ها نیست. هرچند که مقامات استان الانبار عراق با میزبانی از تروریست‌ها در این استان به شدت مخالفت کرده‌اند.در این بین، سخنگوی فرماندهی عملیات مشترک ارتش عراق گفت: نیروهای امنیتی برای جلوگیری از تجاوز به هر یک از کشورهای همسایه از خاک عراق، فرایند اعمال قانون و حاکمیت را در تمامی نقاط مرزی با ایران آغاز کرده است.نیروهای عراقی از امکانات نظامی برخوردارند و با دولت کردستان عراق در این خصوص هماهنگی صورت می‌گیرد. عراق در جهت منافع کلان امنیت ملی خود کاملاً به اجرای توافق امنیتی با ایران پایبند است.
سال گذشته به دنبال چند مرحله تنش مرزی ناشی از اقدامات تحریک‌آمیز و تهدیدآمیز تروریست‌ها در مرزهای ایران که با پاسخ نظامی ایران مواجه شد، رایزنی‌ها برای این توافق آغاز شد. هدف این موافقتنامه که روند تهیه آن چندین ماه طول کشیده، تاثیر تعیین‌کننده در کاهش و مدیریت چالش‌های امنیتی ناخواسته میان تهران و بغداد بود.بررسی دستگاه‌های امنیتی ایران نشان می‌دهد که برخی اقدامات ضد امنیتی علیه ایران با مدیریت مستقیم عوامل اسرائیل در داخل خاک اقلیم کردستان عراق و با هماهنگی و تحت پوشش گروه‌های تروریستی و تجزیه‌طلب حاضر در منطقه انجام شده است.
برخی گروه‌های کردی عراقی و اسرائیل روابط دیرینه تاریخی دارند، اما طی دو سال گذشته و در راستای سیاست پیرامونی اسرائیل، این همکاری به ویژه در بعد امنیتی، اطلاعاتی و عملیاتی بین دو طرف گسترش پیدا کرده و به عملیات تهدیدآمیز علیه ایران تبدیل شده است.شواهد تاریخی نشان می‌دهد اسرائیل از طراحان و حامیان تجزیه کشورهای منطقه از جمله عراق و سوریه است. گزارش‌های منطقه‌ای اخیر نیز نشان می‌دهد با وجود برقراری امنیت نسبی در عراق و سوریه، اسرائیل به فعالیت نزدیک، منظم و سازمان‌دهی‌شده خود در مرزهای مشترک این دو کشور برای بازآفرینی تروریست‌ها بازگشته است و در این خصوص این احتمال وجود دارد عملیات تخریبی به تمامی نقاط سوریه و عراق نیز هدایت شود.حالا تنها یک روز به موعد پایان ضرب الاجل ایران باقی‌مانده و ۲۸ شهریور این مدت پایان می‌یابد و موضع گیری‌های فرماندهان نیروهای مسلح نشان می‌دهد در صورتی که برخی گروهک‌های تروریستی از اجرای این توافق‌نامه خودداری کنند، باید خود را برای اجرای نقشه دوم از سوی ایران آماده کنند.
روزنامه همشهری در صفحه نخست امروز خود با تیتر «تفریح هکرها با امنیت صهیونیست‌ها» نوشت: شبکه برق، آب‌وفاضلاب، پالایشگاه‌ها، بیمارستان‌ها، اداره پست، سیستم حمل‌ونقل ازجمله کشتیرانی، زیرساخت‌های نظامی و حتی دادگاه عالی و… تقریباً هیچ جایی در سرزمین‌های اشغالی نیست که از حملات سایبری در امان مانده باشد. در تازه‌ترین مورد خبر رسیده که زیرساخت‌های برق راه‌آهن نیز هدف حمله سایبری قرار گرفته است.
این در حالی است که یک شرکت امنیت سایبری که با گوگل همکاری دارد، اعلام کرده که از سال ۲۰۲۰ تاکنون حملات سایبری و بدافزاری در سرزمین‌های اشغالی تقریباً ۶۰۰ درصد افزایش یافته است. براساس گزارش اداره سایبری رژیم‌صهیونیستی، در سال ۲۰۲۲ میلادی نیز ۹۱۰۸ حمله و اختلال سایبری رخ داده که ۳۱ درصد از آنها تلاش برای فیشینگ، ۲۶ درصد هک شبکه‌های اجتماعی و ۱۸ درصد حملات بدافزاری بوده است.
افزون بر این، وب‌سایت روزنامه یدیعوت آحارونوت، چندی پیش با اشاره به ضعف امنیت سایبری در سرزمین‌های اشغالی نوشته بود: شرکت سایبری ESET دریافته که هکرهای ایرانی از ضعف شناخته شده در سرورهای ایمیل شرکت‌ها استفاده کرده و توانسته‌اند به حداقل ۳۰ شرکت اسرائیلی نفوذ کنند؛ این شرکت‌ها شامل بیمه، پزشکی، صنعت، ارتباطات، فناوری اطلاعات، خرده‌فروشی، خودرو، حقوق، خدمات مالی، معماری و مهندسی عمران بوده‌اند.
روزنامه جوان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «جماران علیه اندیشه‌های امام!» نوشت: سایت خبری جماران، وابسته به دفتر حفظ و نشر آثار امام خمینی در مطلبی به نقل یکی از اساتید دانشگاه مفید، خواستار جدایی دین از سیاست شد و دین سیاسی و قدرت‌زده را موجب توهم خواند. در این مطلب همچنین با اشاره تلویحی به شهدا، آنان افرادی خوانده شده‌اند که بین زندگی و آزادی و دین تعارض ایجاد می‌کنند و اولین گام در رهایی از این تعارض را این دانسته که «دین را از قدرت سیاسی تفکیک کنیم و نگذاریم دین به قدرت سیاسی آلوده شود.»
جماران به نقل از سیدعلی میرموسوی، در مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم آورده که «دین در شرایطی که با قدرت سیاسی پیوند پیدا و وجه ایدئولوژیک پیدا کند، با زندگی و آزادی تعارض پیدا می‌کند.» و بعد ایدئولوژی را اینگونه توصیف می‌کند که «کار ایدئولوژی این است که توهمی از کرامت و شرافت را جایگزین کرامت و شرافت حقیقی می‌کند. ایدئولوژی‌ها راه کج را برای انسانها راست نشان می‌دهند. آن وقت هر قدر شما بخواهید راه راست را به آنها نشان دهید، تصور می‌کنند راهی که شما می‌گویید کجا است.»
و ادامه می‌دهد: «کسی که حاضر باشد برای چیزی که تصور می‌کند حقیقت است، جان بدهد و انسان‌های دیگری را هم به کام مرگ بکشاند، بین زندگی و آزادی و دین تعارض ایجاد می‌کند. در واقع، دین قدرت‌زده و ایدئولوژیک موجب می‌شود پنداری از حقیقت جایگزین حقیقت شود و انسان‌های زیادی را فدای این پندار کند. مستی ایدئولوژیک و مستی قدرت باعث می‌شود که شما یک مسیری را برخلاف همه می‌روید و تصور می‌کنید که آنها دارند اشتباه می‌روند. اگر بخواهیم دین از تقابل با زندگی و آزادی نجات پیدا کند، اولین گام این است که دین را از قدرت سیاسی تفکیک کنیم و نگذاریم دین به قدرت سیاسی آلوده شود. دین را به یک ایدئولوژی خاص محدود نکنیم. نتیجه محدود کردن دین، این می‌شود که نسل جدید تصور می‌کنند تنها برداشت از دین همین است.»
نگاه امام به پیوستگی دین و سیاست مشهود است و برای پیوست همین دو قیام کردند و نظام اسلامی تشکیل دادند تا ساختار سیاست بر مبنای دین شکل بگیرد و پیش برود. حالا رسانه‌ای که در معرفی خود آورده «پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران با هدف پاسداشت و ترویج اندیشه‌های رهبر کبیر انقلاب اسلامی کار خود را در ۲۲ بهمن ماه ۱۳۸۷ شروع کرده…» و حتی اسمش وام گیرنده از امام خمینی است، علنی و صریح مقابل اندیشه‌های امام می‌ایستد و از مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام هم صدایی بلند نمی‌شود!
روزنامه اطلاعات در صفحه اول امروز خود با تیتر «فرونشست» نوشت: امنیت از نظر مردم و حکومت باید یکسان باشد؛ تعریف و حدود آن باید همپوشانی داشته و آنچه موجب آرامش عمومی است، زمینه ثبات دولت و حکومت را هم فراهم سازد. امنیت دولت و حکومت، امنیت جامعه و مردم است و امنیت ملت و عموم، ضمانتی برای اقتدار و امنیت زمامداران و نهادهای تابعه در دولت محسوب می‌شود.
امنیت، مسئله اول جوامع بزرگ است و ایران بدون شک کشوری پهناور و دارای جامعه‌ای بسیار بزرگ و متکثر است که باید به مردمانش زندگی درخور و آینده‌ای تضمین شده، بر اساس برنامه توسعه و افق امیدی روشن بدان نیرو و انگیزه ببخشد.
امنیت همواره تابعی از چند مسئله موازی و مکمل است. از این مسائل، اقناع افکار عمومی، اولین و حساس‌ترین موضوع است و البته سازوکار جمهوریت و مشارکت سیاسی مردم از طریق صندوق آراء برای پاسخ به همین نیاز طراحی و تجربه شده است. بزرگ‌ترین آزمون‌های بشری به ما آموخته که هیچ دولتی بدون حمایت اکثریت و بلکه عموم مردم (از اکثریت و اقلیت)، قادر نیست به بالاترین درجه از ثبات و امنیت که لازمه پیشرفت اقتصادی و قدرت سیاسی است برسد؛ درست مثل یک جبهه جنگ که نیروهای رزمی، از اطلاعات و زرهی و پیاده و هوایی و توپخانه، اگر در بهترین موقعیت هم قرار گیرند، باز هم باید جامعه و افکار عمومی بدان‌ها انگیزه و امکانات لجستیک و سرمایه برای مبارزه و پیروزی بدهد. بدون جلب رضایت عموم، دولت یک ماشین سنگین دربسته است که راه می‌رود اما یا به مقصد نمی‌رسد یا بسیار دیر و دور و از بیراهه‌ها می‌راند.
اقتصاد و سیاست خارجی هم دوعنصر اساسی امنیت عمومی‌اند. اقتصاد یعنی معیشت مردم و درآمد دولت، و سیاست خارجی یعنی تجارت و صادرات و واردات بر اساس تفاهم و تبادل با معیارهای متکی به منفعت طرفین. سیاست خارجی چیزی نیست جز تامین بستر گفتگو و شناخت برای تجارت و توریسم و افزایش ثروت ملی؛ شناخت بین الملل هم چیزی جز درک متقابل برای ایجاد کریدورهای کالا، اطلاعات، پول و سفر نیست.
این مسائل که گفته شد، زمینه نشاط و سلامت و آرامش را در جوامع فراهم می‌سازد. اخیراً به منطقه کشاورزی دوران کودکی رفتم و چیزهای زیادی از واپسین بازماندگان کشت و کار آموختم که تمثیل مناسبی برای این بحث است.
جامعه و کشور مناسب و رشد یافته، دقیقاً مثل زمینی است که آب دارد، مستعد است، هموار شده، در هر فصل به آن رسیدگی می‌شود و برای بهره برداری آماده است. طبعاً کاشت و داشت و برداشت در کشتزاری به نام جامعه، بسیار حساس و نتیجه دانایی فراوان و تجربه نسل‌هاست. نمی‌شود فقط چاه آب حفر کرد و زمین را سالی چند بار شخم زد و علف‌های هرز و فاسدش را وجین نکرد و انتظار محصول و برکت داشت. باید از آفت و سیلاب و آتش، چاره اندیشی کرد و نیز مراقب بازار و رقبا و رهزنان بود. باید مدام سنگ و زباله را جمع کرد و زمینی سالم داشت. هرزآب‌ها و فاضلاب نباید محصول را آلوده کند و اینها همه تمثیل درست و دقیقی برای آیین ملکداری و حکومت است. حکومت و مردم با هم در زمین، در سرزمین، در وطن کار می‌کنند و نفع می‌برند. صاحب زمین البته مردم هستند و حکومت‌ها، وکلای موقت و باید مستخدمین معتمد باشند؛ در غیر این صورت خودبه خود معزولند.
غالباً مثل زمین که توانی دارد و جانی، سرزمین و جامعه هم توانی دارد و جانی. حکومت هم همینطور است. اگر افزون از داشته‌ها و توان و منابع به آن فشار آورند پاسخ می‌دهد و ناهنجاری ایجاد می‌شود. سیلاب و خشکی، اولین واکنش است، مثل قهر با صندوق رای یا اعتراض جمعی و عوارض آن. اما اگر زمان زیادی بگذرد و بی توجه به فریاد زمین (سرزمین) از منابع و منافعش برداشت شود و به نیازهایش پاسخ داده نشود، آنگاه جامعه دچار فرونشست می‌شود.
دوستی می‌گفت در جاده‌ای با اتومبیلم می‌رفتم که ناگاه صدای وحشتناکی در پشت سر شنیدم. به سرعت راندم و در بلندایی به جاده پشت سر نگاه کردم. زمین استواری که چند دقیقه پیش بر آن می‌آمدم، با شکافی عظیم، بخش‌هایی از جاده را نابود و ناپدید کرده بود، بلعیده بود و داشت به زبان زمین ناله و فریاد می‌کرد. این فرونشست بود.
نظر شما