به گزارش خبرنگار ایمنا، هرچه از سال‌های پر رمز و راز انقلاب و دفاع مقدس دور می‌شویم یا بهتر بگوییم زمان ما را با خود می‌برد و با حوادث و توطئه‌های جدید روبه‌رو می‌شویم، تأثیر جان‌فشانی‌ها و رشادت‌های بزرگ‌مردان این سرزمین را بیشتر احساس می‌کنیم، مردانی که زمانه حساس خود را شناختند و قد راست کردند تا نهال نوپای انقلاب خمینی کبیر قد خم نکند.
نوزدهم شهریورماه مصادف با سالروز شهادت شهید «مجتبی قطبی»، فرمانده گردان حضرت فاطمه (س) لشکر ۱۹ فجر در دوران دفاع مقدس است، شهیدی که در نامه‌ها و خاطراتش جبهه‌ها را «دیار آشنا» توصیف می‌کند و از سرگشتگی‌هایش در این دیار می‌نویسد.
این سردار شهید که به سردار عاشورایی نیز شناخته می‌شود، در منطقه حاج‌عمران و عملیات قادر و در ۲۴ سالگی به فوز عظیم شهادت نائل شد.
از شهید مجتبی قطبی خاطرات فراوانی از یادگارهای دوران دفاع مقدس و هم‌رزمانش نقل می‌شود و همه او را به حسن خلق، تقوا و دینداری‌اش می‌شناسند، به‌طوری که در خاطرات تمام آن‌ها به چهره نورانی او اشاره شده است.
یکی از هم‌رزمان این شهید خاطره‌ای زیبا از حال و هوای او در زمان مجروحیتش در عملیات خیبر را نقل کرده است: «در عملیات خیبر از ناحیه دست به شدت مجروح شده بود، تا حدی که هم‌رزمانش یقین پیدا کردند که مجتبی هم از میانشان پر کشیده است.
خبر شهادتش دهان به دهان در لشکر پیچیده بود و یک لشکر غم برانگیخته بود. بعدها خودش جریان مجروحیت را اینگونه تعریف می‌کرد: وقتی ترکش به دستم خورد، چیزی متوجه نشدم. اما بعد از مدتی احساس سبکی و همچون پَر از آسمان بالا رفتم.
در آسمان تمام دوستان شهیدم با لباس‌های سفید، همچون فرشتگان من را احاطه کرده بودند، از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجیدم اما شادی‌ام خیلی دوام نیاورد و ناگهان مثل اینکه از ارتفاع سقوط کنم به زمین افتادم و خود را روی تخت بیمارستان دیدم.»
نظر شما