به گزارش خبرنگار ایمنا، حوالی غروب روز یکم مردادماه سال ۱۳۹۰ خبری روی خروجی رسانه‌ها رفت که از یک ترور در خیابان بنی‌هاشم، خیابان خادم‌رضائیان در تهران پرده بر می‌داشت؛ سوژهِ ترور، جوان ۳۵ ساله‌ای بود به نام مهندس داریوش رضایی‌نژاد، یکی از دانشجویان دوره کارشناسی ارشد برق (گرایش قدرت) دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی که جلوی چشمان همسر و فرزند خود هدف سوءقصد یک موتور سوار قرار گرفت و شهید شد.
ترور داریوش، اقدام جدیدی نبود. کمتر از دو سال قبل از آن و در بیست‌ودوم دی‌ماه ۱۳۸۸، دکتر مسعود علی‌محمدی، استاد برجسته گروه فیزیک ذرات بنیادی دانشگاه تهران هم در حال عزیمت به دانشگاه و در مقابل منزلش در قیطریه تهران، هدف حمله تروریستی قرار گرفت و به شهادت رسید.
ترور رضایی‌نژاد، بعد از ترور شهید مجید شهریاری در آذرماه سال ۱۳۸۹، سومین ترور هسته‌ای بود که در عرض کمتر از دو سال اتفاق افتاده بود، آن هم برای کشوری که از چند سال قبل از آن پای میز مذاکره بر حفظ حقوق قانونی‌اش تاکید کرده بود. ترور او نشان داد که دشمنان این سرزمین که در میدان تحریم موفق به زانو درآوردن ملت ایران نشده‌اند، کمتر به نابودی توان علمی ایران بسته‌اند و مسیری که جوانان این سرزمین در عرصه علم پیموده بودند، اصلاً خوشایند آمریکا و اسرائیل نیست.
جوان نخبه‌ای که تلاشی مستمر برای کسب علم داشت
اما داریوش رضایی‌نژاد چه کسی بود که این گونه مورد سو قصد گرفته بود؟! جوان نخبه‌ای که از همان ۲۰ سالگی و پس از گرفتن مدرک کارشناسی وارد عرصه خدمت علمی به کشور شده بود و تلاشی مستمر برای کسب علم داشت و همواره سعی می‌کرد زکات علمی را که به دست می‌آورد، از طریق نشر آن پرداخت کند.
رضایی‌نژاد بیستم بهمن‌ماه سال ۱۳۵۶ در شهرستان آبدانان از شهرستان‌های استان ایلام به دنیا آمد و تحصیلات خود را در دوره راهنمایی و دبیرستان در ایلام گذراند و در سال ۱۳۷۳ برای تحصیل در رشته مهندسی برق به اصفهان رفت تا در دانشگاه مالک‌اشتر تحصیل کند.
او در کنار فراگیری علم و دانش در رشته خود توانست تجربه زیادی در استفاده از علم رایانه و کامپیوتر کسب کند و بعد از گذراندن هفت ترم به عنوان دانشجوی برتر دانشگاه فارغ‌التحصیل شود. در زمان فعالیت خود در جامعه توانایی زیادی نشان داد و از تمام تلاش و استعدادش در مسیر خدمت به کشور ذره‌ای دریغ نکرد و توانست به موفقیت‌های قابل قبولی دست پیدا کند.
این شهید هسته‌ای در طول زندگی به نوشتن چند مقاله در حوزه تخصصی اقدام کرد و به اجرا و رهبری طرح‌های تحقیقاتی پرداخت. در همین راستا جهت ادامه تحصیل به کشورهای اروپایی دعوت شد، اما به علت عرق و تعصب خود به وطن تنها کشور ایران را برای خدمت رسانی انتخاب کرد و توانست به موفقیت‌های بسیار بزرگی دست پیدا کند.
شناسایی بمب‌های کوچکی که در بدنه سانتریوفیوژها ایجاد شده بود تا هنگامی که آنها در دور بالا می‌چرخند، منفجر شوند و جلوگیری از یک خرابکاری عظیم در صنعت هسته‌ای تنها بخش کوچکی از مجاهدت رضایی‌نژاد و علاقه او برای پیشبرد مسیر علمی کشور را نشان می‌دهد و همین ویژگی‌های داریوش ۳۵ ساله، کافی بود تا سوژه ترور علمی شوند و خونش در همین تهران بر زمین ریخته شود، غافل از آنکه خون بر شمشیرِ نفاق و تحریم و ترور، پیروز است.
نظر شما