منچستریونایتد، بدترین تیم مذاکره‌کننده‌ در فصل نقل‌ و انتقالات‌!

به گزارش خبرنگار ایمنا، تابستان گذشته، منچسترسیتی موفق شد از طریق نقل و انتقالات، بیشتر از منچستریونایتد در یک دهه گذشته، درآمد کسب کند. سیتی ۱۴۳ میلیون پوند (۱۸۳ میلیون دلار) از فروش رحیم استرلینگ، الکساندر زینچنکو و گابریل ژسوس دریافت کرد و توانست علی‌رغم جذب ارلینگ هالند و کالوین فیلیپس با مجموع ۹۵ میلیون پوند (۱۲۱ میلیون دلار)، به سود برسند.

در طرف دیگر منچستریونایتد ۱۱ میلیون پوند (۱۴ میلیون دلار) به دست آورد، که بیشتر این مبلغ، از فروش آندریاس پری را به فولام بود. در همان تابستان، آنها، ۲۰۸ میلیون پوند (۲۶۶ میلیون دلار) خرج کردند که ۸۵ میلیون پوند (۱۰۹ میلیون دلار)، به تنهایی برای جذب آنتونی بود.

پری را فصل را با ۱۰ گل به پایان رساند و یکی از تاثیرگذارترین بازیکنان فولام طی اولین فصل تأثیرگذار این تیم در لیگ‌برتر بود. با این حال، آنتونی تنها ۶ گل لیگ‌برتری برای یونایتد به ثمر رساند و البته تا ماه آوریل پاس گل نداد. او فصل را با همان تعداد پاس گل برای شیاطین‌سرخ به پایان رساند که در لیگ هلند برای آژاکس زده بود.

ممکن است مقایسه قیمت دو بازیکن در سنین مختلف، اشتباه به نظر برسد، اما با توجه به عملکرد آنها طی فصل گذشته، منصفانه است که نتیجه بگیریم یونایتد پری را را با پول کمی فروخته و مبلغ زیادی برای آنتونی پرداخت کرده است.

درحالی که هر باشگاهی در بازار نقل و انتقالات اشتباه می‌کند و معاملات را فقط می‌توان با توجه به گذشته قضاوت کرد، یونایتد اما در این زمینه به نظر می‌رسد که هم در مورد خرید و هم فروش بازیکنان، مذاکره کننده بسیار بدی است. نشانه‌ای از بهبود در نحوه انجام معاملات آنها نیز وجود ندارد، زیرا اخیراً موافقت کرده‌اند تا ۶۰ میلیون پوند (۵۱ میلیون دلار) برای میسون مانت بپردازند، علیرغم اینکه وی، آخرین سال قراردادش با چلسی را سپری می‌کند، درحالی که داوید دخیا هم اولترافورد را ترک کرد.

از آنجایی که یونایتد به دنبال معامله با اینتر برای آندره اونانا، راسموس هوجلوند ستاره آتالانتا و سایر بازیکنان بوده تا تیم اریک تن‌هاخ را تقویت کند، باشگاه‌های طرف دیگر مذاکره می‌دانند که می‌توانند شیاطین سرخ را به راحتی گول بزنند.

پرداخت پول زیاد برای آنتونی

یکی از دلایلی که یونایتد تمایل دارد برای بازیکنان بیش از حد پول پرداخت کند، این است که آنها اغلب سعی می‌کنند یک معامله را در یک زمان انجام دهند و روی یک هدف ثابت بمانند و تا زمانی که بازیکن خود را به دست نیاورند، دست از کار نمی‌کشند. در نتیجه، آنها پول زیادی برای بازیکن پرداخت می‌کنند.

مثلاً پیشنهاد تابستان گذشته برای جذب آنتونی از آژاکس را در نظر بگیرید. غول‌های هلندی نمی‌خواستند وینگر برزیلی را بفروشند و می‌توانستند ببینند که یونایتد برای جذب او ناامید است. ادوین فن درسار، مدیر اجرایی وقت آژاکس، و دروازه‌بان سابق یونایتد، اعتراف کرد که آژاکس، قدرت بیشتری برای مذاکره را دارد.

او به رسانه The Athletic گفت: "ما دوست داشتیم او را یک سال بیشتر در اینجا نگه داریم، نیاز مبرمی به فروش آنتونی وجود نداشت، ما در بانک پول داشتیم، اما مبلغ فسخ او بسیار بالا بود. ما یونایتد را به چالش کشیدیم تا تا جایی که ممکن بود، بازی دادبم‌."

یونایتد در ابتدای تابستان اعلام کرده بود که برای آنتونی بیش از ۶۰ میلیون پوند (۵۱ میلیون دلار) پرداخت نخواهد کرد. آنها در نهایت ۸۵ میلیون پوند (۱۰۹ میلیون دلار) دادند و باشگاه را در پنجره نقل و انتقالات ژانویه بدون پول باقی گذاشتند. درحالی که لیورپول کودی گاکپو را که هدف یونایتد بود به خدمت گرفت، تن‌هاخ تنها توانست ووت وهورست و مارسل سابیتزر را به صورت قرضی جذب کند، زیرا کریستیانو رونالدو را در ماه نوامبر از دست داده بود.

پیشنهاد سیتی برای مگوایر

داستان مشابهی برای هری مگوایر نیز وجود داشت. مدافع میانی انگلیس پس از یک جام جهانی عالی در سال ۲۰۱۸، هدف شماره یک ژوزه مورینیو شد و با ۶۰ میلیون پوند (۵۱ میلیون دلار) در دسترس بود، اما یونایتد حاضر به حمایت از خواسته پرتغالی نبود.

تابستان بعد، پس از اینکه قیمت مگوایر حتی بالاتر رفت، سیتی نیز به این مدافع ابراز علاقه کرد و باعث شد لستر ۱۰۰ میلیون پوند برای او بخواهد. سیتی پیشنهاد ۷۰ میلیون پوندی را کافی می‌دانست، بنابراین یونایتد با پرداخت ۸۰ میلیون پوند موافقت کرد.

حالا چهار سال بعد، مگوایر در رتبه پنجم مدافعان میانی یونایتد قرار دارد، فصل گذشته تنها ۸ بازی لیگ‌برتری را فیکس بازی کرد، حتی جایگاه خود را هم در برخی بازی‌ها به لوک شاو، مدافع چپ تیمش داد.

درحالی که مگوایر برای سبک فوتبالی که مورینیو و اوله گونار سولسشر می‌خواستند بازی کنند مناسب بود و هنوز هم بازیکن کلیدی گرت ساوتگیت، سرمربی تیم ملی انگلیس است، اما با تحت هدایت تن‌هاخ اوضاع خوبی ندارد.

یونایتد حاضر است مگوایر را در تابستان امسال بفروشد، اما طبق گزارشات، قیمتی ۵۰ میلیون پوندی تعیین کرده و این رقم، احتمالاً هر تیمی را ناامید می‌کند. ضمناً منجر به کاهش بیشتر قیمت واقعی او می‌شود. تلاش برای به دست آوردن پول زیاد جهت فروش هری، می‌تواند در دراز مدت یونایتد را به سمت بالا بردن بیشتر قیمت، سوق دهد.

برای موفقیت، به شجاعت سیتی نیاز دارید

یکی از مواردی که سیتی را از یونایتد در مذاکرات متمایز می‌کند، تمایل آنها به کنار رفتن از یک معامله است. تابستان گذشته، آبی‌ها به مارک کوکوریا از برایتون علاقه داشتند، اما زمانی که قیمت آنها ۴۵ میلیون پوند اعلام شد، علاقه خود را مخفی کردند. پپ ترجیح داد به جای او، سرخیو گومز را از بوروسیا دورتموند بیاورد و فقط ۱۵ میلیون پوند پرداخت کردند. در همین حال، کوکوریا با ۵۵ میلیون پوند (۷۰ میلیون دلار) به چلسی نقل مکان کرد و فصل بدی را پشت سر گذاشت. گومز هم برای سیتی خوب عمل نکرد و تنها ۳۴۰ دقیقه در لیگ‌برتر به میدان رفت که دو بازی فیکس بود، اما سیتی با تغییر تمرکز خود نشان داد که اسیر مذاکرات نمی‌شود.

گاهی اوقات، آنها به سادگی بازیکنانی را برای پست‌های مختلف جذب می‌کنند. پس از خروج از رقابت برای جذب مگوایر در سال ۲۰۱۹، سیتی به این نتیجه رسید که نیازی به یک مدافع میانی جدید ندارد و اریک گارسیا را از آکادمی وارد تبم کرد. در عوض پول خود را برای گرفتن رودری (۵۹ میلیون پوند) و ژائو کانسلو (۵۵ میلیون پوند) خرج کرد.

سیتی همچنین پس از بالا بردن قیمت، از معامله برای کالیدو کولیبالی و جورجینیو خودداری کرد و همین کار را با دکلان رایس در تابستان امسال پس از اینکه وستهم پیشنهاد ۹۰ میلیون پوندی آنها را رد کرد، انجام داد. به جای تیم پپ، آرسنال، هافبک انگلیسی را به خدمت گرفت.

پرداخت آنچه چلسی برای مانت می‌خواست

یونایتد این فرصت را داشت که قرارداد بهتری نسبت به چلسی، با مانت ببندد، زیرا هافبک آبی‌ها، آخرین سال قراردادش با باشگاه دوران کودکی‌اش را سپری می‌کرد و جولای ۲۰۲۴ به صورت رایگان در دسترس بود. الیته که ابتدا، پیشنهاد اولیه شیاطین‌سرخ به مبلغ ۴۰ میلیون پوند، توسط چلسی رد شد.

یونایتد این مزیت را داشت که چلسی می‌بایست قبل از ۳۰ ژوئن، مانت را بفروشد تا حساب‌های مالی خود را برای فصل آینده کنترل کند تا با قوانین لیگ‌برتر در مورد هزینه‌های پایدار، مطابقت داشته باشد.

اما یونایتد در نهایت موافقت کرد که ۵۵ میلیون پوند و ۵ میلیون پوند اضافی برای پاداش‌ها، پرداخت کند. این، مبلغ هنگفتی برای بازیکنی بود که به دلیل شرایط قراردادی‌اش، در استمفوردبریج مورد اطمینان نبود و فصل گذشته تنها سه گل به ثمر رسانده بود.

سیتی که همیشه با نام مذاکره کنندگان قهار و حیله‌گر شناخته می‌شود، متئو کواچیچ را که قراردادش با چلسی نیز در سال ۲۰۲۴ تمام شده بود، تنها با ۲۵ میلیون پوند به خدمت گرفت.

دو اشتباه در امضای قرارداد با دخیا

با این حال، عدم توانایی یونایتد در مذاکرات مانت، تحت‌الشعاع رفتار بدشان با دخیا قرار گرفت. طبق گزارش‌ها، باشگاه برای بستن قرارداد جدیدی، با بازیکن اسپانیایی موافقت کرده بود، و این دروازه‌بان انتظار داشت در ماه جولای برای پیش فصل به تمرینات بازگردد. سپس با دیدن برگه خروج از اولترافورد، شوکه شد.

جدایی از دخیا و عقد قرارداد با دروازه‌بان آینده‌نگر و مدرنی مانند آندره اونانا، حرکت درستی از سمت باشگاه است، اما این امر باعث می‌شود یونایتد، ناتوان و بلاتکلیف به نظر برسد، و می‌تواند بازیکنان و همچنین عوامل آنها را از معامله با باشگاه منصرف کند.

این بدترین حرکتی نبود که یونایتد با دخیا انجام داد. آنها موافقت کردند در سال ۲۰۱۹ قراردادی ۳۷۵۰۰۰ پوندی در هفته با ستاره اسپانیایی ببندند، که او را به پردرآمدترین بازیکن لیگ‌برتر در آن زمان تبدیل کرد. این قرارداد، علاوه بر افزایش دستمزدشان، شانس یونایتد برای فروش دخیا در آینده را به شدت کاهش داد و باعث شد که ستاره منچستریونایتد، در نهایت باشگاه را مجانی ترک کند.

برنامه‌های دقیق‌تری برای خروج بازیکنان، مورد نیاز است

دخیا تنها بازیکن برجسته‌ای نیست که در سال‌های اخیر، یونایتد را بدون هیچ دلیلی ترک کرده است. پل پوگبا، خوان ماتا، آن در هررا، نمانیا ماتیچ و جسی لینگارد همگی با پایان قراردادشان، اولترافورد ترک کردند.

به گفته کایران مگوایر، تحلیلگر مالی فوتبال، ناتوانی باشگاه برای مذاکره درباره برنامه‌های خروج بازیکنان، توضیح می‌دهد که چرا آن‌ها بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۳ در رده‌بندی، پایین‌تر از «شش باشگاه بزرگ» لیگ‌برتر قرار گرفتند و تنها ۱۳۳ میلیون پوند (۱۶۹ میلیون دلار) درآمد داشتند. چلسی با ۷۰۶ میلیون پوند (۸۹۶ دلار)، صدر فهرست را مال خود کرد و در تابستان امسال ۱۹۰ میلیون پوند (۲۴۴ میلیون دلار) از فروش‌هایی که شامل مانت، کواچیچ و انتقال کای هاورتز به آرسنال می‌شود، به دست آورد.

برنامه‌ریزی ضعیف یونایتد در گذشته برای نقل و انتقالات، به این معنی است که آنها برای تأمین مالی خرید یک مهاجم، به شدت نیاز به فروش بازیکنان در تابستان دارند، زیرا قبلاً تقریباً نیمی از ۱۲۰ میلیون پوند (۱۵۲ میلیون دلار) را که به دلیل قوانین سودآوری و پایداری لیگ برتر می‌توانند خرج کنند، پرداخت کرده‌اند. آنها باید به مذاکره‌کنندگان سخت‌تری تبدیل شوند یا شبکه اهداف خود را گسترده‌تر کنند.