به گزارش خبرنگار ایمنا و بر اساس یادداشتی که حسن هانی‌زاده، کارشناس مسائل بین‌الملل درباره «عضویت رسمی ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای» در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده، آمده است: عضویت رسمی ایران در بیست‌وسومین نشست سران کشورهای عضو شانگهای در هند، تحول جدیدی است که سرنوشت این سازمان اقتصادی و امنیتی را در گستره جهان چندقطبی، رقم خواهد زد.
جرقه شکل‌گیری سازمان شانگهای از سال ۱۹۹۶ و پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سابق و آغاز حاکمیت ظالمانه تک‌قطبی جهان با محوریت آمریکا و غرب زمانی زده شد که ملت‌های شرق، این نظام تک‌قطبی غیرعادلانه را با پوست و گوشت خود لمس کردند.
کارشکنی آمریکا و اتحادیه اروپا برای جلوگیری از تأسیس چنین مجموعه قدرتمند اقتصادی و امنیتی موجب شد که اندیشه شکل‌گیری چنین سازمانی با شرکت کشورهای بزرگ اقتصادی شرق برای مدتی با تأخیر مواجه شود.
اما سر انجام در سال ۲۰۰۱ این سازمان با شرکت چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان با هدف ایجاد موازنه اقتصادی و امنیتی در برابر هژمونی ظالمانه آمریکا شکل گرفت.
پیوستن هند، پاکستان و ازبکستان اگر چه جایگاه اقتصادی این سازمان را ارتقا داد، اما یک حلقه مفقوده در این چرخه مهم وجود داشت و آن عضویت ایران به عنوان کشور ناظر در این سازمان بود.
از آن جایی که انرژی پایدار نیروی محرکه شانگهای تلقی می‌شود و تنها بخشی از این انرژی در حوزه جغرافیایی روسیه قرار داشت؛ لذا اکثر اعضای شانگهای بر این موضوع اتفاق نظر داشتند که بدون عضویت رسمی ایران، سازمان شانگهای به یک نهاد اقتصادی غیرفعال تبدیل خواهد شد.
هند و چین دو کشوری هستند که به‌شدت به انرژی فسیلی ایران تکیه دارند و عضویت رسمی ایران در حقیقت به‌مثابه سوخت یک موتور محرکه در حوزه شانگهای است که از ایستایی این موتور جلوگیری می‌کند. تا پیش از پیوستن رسمی ایران به شانگهای به دلیل تحریم‌های ظالمانه‌ای که غرب بر صادرات نفت ایران اعمال کرده بود، حجم تبادل تجاری نفتی و غیرنفتی ایران با کشورهای عضو شانگهای سالانه از ۲۷ میلیارد دلار تجاوز نمی‌کرد.
در نشست سران کشورهای عضو شانگهای در هند که به‌صورت ویدئوکنفرانس برگزار شد، رهبران کشورهای عضو این سازمان از جمله ولادیمیر پوتین و شیء جین پینگ، رؤسای جمهوری روسیه و چین و نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند پیوستن رسمی ایران به این سازمان را به سیدابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور ایران تبریک گفتند.
شاکله واقعی سازمان شانگهای با پیوستن رسمی جمهوری اسلامی به این نهاد، به‌طور قطع تغییر خواهد کرد و فضای تعامل جدیدی بین کشورهای شرق جهان و به‌ویژه آسیا به‌وجود خواهد آورد.
سازمان شانگهای نزدیک به نیمی از جمعیت جهان را در خود جای داده است که در مجموع بیش از ۲۰ درصد از تولید ناخالص داخلی را در سطح جهان در بر می‌گیرد.
حضور دو قدرت چین و روسیه به عنوان دو کشور دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل و چهار کشور اتمی روسیه، چین، هند و پاکستان و سرانجام پیوستن رسمی ایران به عنوان کشوری که نبض انرژی پایدار فسیلی را در دست دارد، موازنه‌های جهانی را به سود قطب شرق تغییر خواهد داد.
رویکرد و هدف‌گذاری سازمان شانگهای در آینده به این سمت و سو خواهد بود که تعامل ارزی کشورهای عضو شانگهای خارج از مدار نظارتی «سوئیفت» صورت خواهد گرفت.
از مزایای دیگر این امر این است که اثرات تحریمی و ظالمانه آمریکا و غرب علیه کشورهایی مانند ایران، روسیه و چین به‌تدریج کم‌رنگ‌تر خواهد شد.
شکل‌گیری یک بانک مشترک و جایگزینی یک ارز بومی برای کاهش سلطه دلار بر تعاملات شرق و غرب بخشی از اهداف سازمان شانگهای است. این در حالی است که در حوزه امنیتی مبارزه با جریان‌های تروریستی و باندهای قاچاق مواد مخدر بخش دیگری از اهداف شانگهای را تشکیل می‌دهد.
لذا پیوستن رسمی ایران به سازمان شانگهای یک رخداد تاریخی است که اقتصاد ایران را در سال‌های آینده به سمت ثبات و خوداتکایی سوق خواهد داد و این نتیجه مجاهدت‌های صادقانه دولت سیزدهم برای قطع وابستگی اقتصاد ایران به غرب تلقی می‌شود.
نظر شما