به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شهرسازی تاکتیکی رویکردی سریع، مقرون‌به‌صرفه و اقدام-محور است که می‌تواند تغییرات مثبت بی‌شماری را برای مناطق، شهرها و حومه‌ها به ارمغان بیاورد. این استراتژی اغلب بر پایه مشارکت شهروندان با یکدیگر برای ایجاد تغییرات مثبت در محل سکونت خود استوار است که اگرچه در ابتدا به‌طور موقت اعمال می‌شود، با این حال در بسیاری از موارد به علت اثربخشی بالا به فرایندی دائمی تبدیل می‌شود.
بهره‌گیری از رویکردهای شهرسازی تاکتیکی طی دوران شیوع کرونا به اوج خود رسید، چراکه مردم در اغلب شهرهای جهان به ایجاد تغییراتی کوتاه‌مدت در محل سکونت خود می‌پرداختند تا متأثر از محدودیت‌های سختگیرانه، نیازهای خود را در فاصله نزدیک به محل سکونت برآورده کنند. به عنوان مثال، بستن بسیاری از معابر شهری به روی خودروها و جایگزین کردن تردد از طریق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری، با هدف حفظ فاصله اجتماعی میان شهروندان از بهترین نمونه‌های شهرسازی تاکتیکی طی دوران شیوع کرونا به‌شمار می‌رود که اهمیت تردد سبز را بیش از پیش به تصویر کشید و همین امر، مدیران را به تأمل برای دائمی کردن چنین پروژه‌هایی در سراسر شهرهای خود سوق داد.
شهرسازی تاکتیکی در واکنش به نقص‌های موجود در طراحی شهری سنتی شکل گرفت و در ابتدای ظهور خود، ایجاد پل‌های عابر پیاده و گسترش بزرگراه‌ها را به دنبال داشت. اگرچه این رویکرد، در ابتدا به شکل مداخلات موقت در شهرها پیاده شد، با این حال اثربخشی پروژه‌های حاصل از آن، مدیران را به دائمی کردن اجرای بسیاری از اقدامات تاکتیکی سوق داده است.
شهرسازی تاکتیکی نسبت به سایر روش‌های طراحی شهری از ویژگی‌های منحصربه‌فردی برخوردار است و به همین دلیل، همه‌روزه بر تعداد شهروندانی افزوده می‌شود که از این روش برای بهبود وضعیت محل سکونت خود بهره می‌برند، ضمن این‌که مدیران نیز در تلاش هستند به طور گسترده فضاهای عمومی را به روش تاکتیکی ارتقا دهند.
شهرسازی تاکتیکی اعمال اقداماتی را در بر می‌گیرد که با سرعت بسیار بالایی قابل اجرا است و همین امر می‌تواند بسیاری از مشکلات شهری را در کمترین زمان ممکن بهبود بخشد. علاوه بر این، امکان ایجاد بیشترین تغییرات با صرف کمترین هزینه ممکن وجود دارد و در نتیجه، حتی ساکنان یک منطقه می‌توانند با همکاری یکدیگر و سرمایه‌گذاری‌های کوچک به رفع مشکلات موجود در محل زندگی خود کمک کنند. از دیگر مزایای مهم شهرسازی تاکتیکی می‌توان به فراهم آوردن زمینه انجام آزمایشات مختلف برای طراحی شهری اشاره کرد زیرا در این روش، تغییرات اغلب در محدوده کوچکی اعمال می‌شود که اثربخشی آن می‌تواند مدیران را به اعمال استراتژی مورد نظر به‌طور گسترده در سراسر شهر سوق دهد.
شهرسازی تاکتیکی تاکنون باعث ایجاد تحولات چشمگیری در بسیاری از شهرهای جهان شده است که در ادامه به معرفی موفق‌ترین آنها می‌پردازیم.
طراحی شهرک‌های خودکفا در بارسلونا
مدیران بارسلونا در اسپانیا از طریق توسعه مناطقی خودکفا تلاش کرده‌اند مالکیت معابر شهری را از خودروها پس بگیرند و در اختیار شهروندان قرار دهند. در این راستا، شهر به مناطق کوچکی تبدیل شده است که هر یک از آنها دارای فضاهای سبز، پیاده‌راه‌ها، باغ‌ها و سایر مکان‌های عمومی است که عبور و مرور خودروها در آنها به‌ندرت انجام می‌شود. در این مناطق خودکفا، که در اسپانیا به "سوپربلاک" موسوم شده است، امکان رفع تمام نیازهای شهروندان در فاصله‌های نزدیک به محل سکونت آنها فراهم آمده و همین امر، انجام امور روزمره را از طریق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری ممکن کرده است. تردد وسایل نقلیه موتوری در اغلب خیابان‌های این مناطق ممنوع شده است که مدیران با همکاری گروهی از خلاقان از طریق رنگ‌آمیزی مرزهای ممنوعه، به آگاه‌سازی مردم شهر از نحوه مجاز تردد در هر مسیر پرداخته‌اند.
طرح PIAZZE APERTE در میلان ایتالیا
بارسلونا تنها شهر جهان در بهره‌گیری از شهرسازی تاکتیکی برای بازپس‌گیری مالکیت معابر از خودروها و افزایش فضا برای تردد سبز محسوب نمی‌شود؛ امروزه مدیران در بسیاری از شهرهای جهان نظیر میلان نیز از طریق پیاده‌سازی پروژه‌های کوچک و با صرف کمترین هزینه، زمینه را برای افزایش گرایش مردم به عبور و مرور از طریق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری فراهم آورده‌اند. پروژه PIAZZE APERTE یکی از موفق‌ترین طرح‌های تاکتیکی شهر ایتالیایی محسوب می‌شود که در سال ۲۰۱۸ اجرا شد و تغییر کاربری ۳۸ میدان عمومی بدون استفاده و مناطق محروم را به دنبال داشت. در واقع، مدیران میلان با صرف کمترین هزینه و زحمت، میدان‌های بی‌شماری از شهر را از نو طراحی کردند و به عنوان مثال، از طریق نصب نیمکت‌ها و سایر مبلمان خیابانی، فضا را در آنها برای تردد وسایل نقلیه به حداقل رساندند. به لطف اجرای این رویکرد تاکتیکی، در حال حاضر از هر دو شهروند میلانی، یک نفر به فضای سبز یا میدان عمومی در ۱۵ دقیقه‌ای محل سکونت خود دسترسی دارد و همین امر نشاط شهروندان را نسبت به گذشته به‌طور قابل توجهی افزایش داده است.
تغییر کاربری میدان تایمز در نیویورک
تبدیل میدان تایمز در نیویورک آمریکا به پیاده‌راهی عظیم، یکی از بهترین نمونه‌های شهرسازی تاکتیکی جهان به‌حساب می‌آید که مانند الگویی برای بستن بسیاری از خیابان‌های سراسر دنیا به روی خودروها و ترویج تردد سبز در آنها عمل کرده است. میدان تایمز تا سال ۲۰۰۹ یکی از پرازدحام‌ترین و پرترافیک‌ترین فضاهای عمومی نیویورک محسوب می‌شد، اما از آن زمان به بعد تردد خودروها در آن ممنوع شده است و مردم با اطمینان خاطر کامل به عبور و مرور در این منطقه محبوب و بازدید از فروشگاه‌های مجلل سراسر آن می‌پردازند.
بهسازی خیابان‌های هند
شهرهای هند در سال‌های اخیر دستخوش تغییرات بزرگی شده است زیرا برنامه‌ریزان شهری و مقامات، زیرساخت‌های شهری را برای کاربردی‌تر شدن برای شهروندان بازطراحی کرده‌اند. سیستم‌های اشتراک دوچرخه عمومی در برخی شهرهای هند، طراحی مجدد خیابان‌ها و فضاهای عمومی در بنگلور چند نمونه از شهرسازی تاکتیکی در این کشور هستند. احمدآباد، بمبئی، پونا و بوبانشوار نیز شهرهایی هستند که فضاهای آنها با تمرکز بر مردم و ایمنی آنها دوباره طراحی شده است. کارشناسان در این شهرها به شناسایی مکان‌هایی پرداختند که برای شهروندان کاربری مناسبی نداشت؛ بسته به نوع مشکل، مداخلات از افزودن فضای سبز تا بازطراحی تقاطع‌ها انجام شد و به این ترتیب مفهوم کاربرپسندی فضاهای شهری محقق شد.
نظر شما