به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، یکی از مشکلات مهمی که معماران در احداث زیرساختهای عبور و مرور در شهرها با آن دست و پنجه نرم میکنند، ناآگاهی از میزان دقیق سیمان مورد نیاز در بتنها است که میتواند استفاده کم یا زیاد آن را به دنبال داشته باشد و در نهایت نهتنها استحکام سطوح خیابانی را تحت تأثیر قرار دهد، بلکه در هدر رفتن هزینههای شهری نقش مهمی ایفا کند.
سنسورهای جدیدی که توسط محققان دانشگاه پردو در هند توسعه داده شده است، هنگام احداث زیرساختهای شهری بهطور مستقیم در آسفالت و بتن شهری تعبیه میشود و میتواند دادههای لازم را در مورد میزان استحکام بتن به مرکز پردازش دادهها ارسال کند که این امر به سهم خود میتواند مدیران را به بهبود مواد به کار برده شده برای معابر شهری سوق دهد. در واقع این سنسورها قابلیت هوشمندسازی معابر را دارد، ضمن اینکه به معماران کمک خواهد کرد به واسطه آگاهی از وضعیت خیابانهای در حال احداث یا تعمیر، به رفع مشکلات احتمالی موجود پیش از ساخت کامل آنها بپردازند.
سنسورهای دیجیتالی همچنین از طریق ارائه اطلاعات لازم در زمینه عملکرد احداث جادههای شهری میتواند از اعمال اقدامات مضاعف توسط مدیران و کارگران جاده خودداری کند، ضمن اینکه به واسطه راهنمایی معماران به استفاده مناسب از بتن و آسفالت در معابر شهری، انتشار گازهای آلاینده را از طریق جلوگیری از مواد بیشتر کاهش خواهد داد و در ضمن، به حداقل رسیدن هزینه برای مصرف بتن و آسفالت بیشتر از حد نیاز را به دنبال خواهد داشت.
گزارشها حاکی از آن است که راهبندانهای خیابانی که به دنبال نوسازی یا احداث زیرساختهای تردد اتفاق میافتد، هر سال به اتلاف چهار میلیارد ساعت زمان و هدر رفتن سه میلیارد گالن آب منجر میشود که این امر به سهم خود در نتیجه نبود دانش کافی از میزان استحکام و مقدار مناسب بتن و آسفالت در معابر شهری رخ میدهد. سنسورهای جدید از طریق ارائه دادههای لازم در این زمینه، قابلیت ایجاد تحولات بسیاری را در استراتژیهای ساخت جادهها دارد و از این طریق میتواند تخمینهای اشتباه در فرآیندهای احداث معابر شهری را به حداقل برساند. این سنسورها هنگام ساختوساز در بخش زیرین بتن و آسفالت قرار میگیرد و کابل آن به مرکز پردازش دادهها متصل میشود و از این طریق، دسترسی به اطلاعات لازم را در مورد وزن و استحکام مواد به کار رفته برای احداث معابر را در اختیار مدیران شهرها قرار میدهد.
نظر شما