به گزارش خبرنگار ایمنا، بیست‌ویکمین دوره مسابقات مچ‌اندازی قهرمانی آسیا در سال ۲۰۲۳، هفتم تا چهاردهم اردیبهشت‌ماه در عجمان امارات برگزار شد و کاروان اعزامی کشورمان به این رقابت‌ها موفق شد با کسب ۵۴ مدال رنگارنگ، پس از قزاقستان و قرقیزستان روی رتبه سومی (مجموع) و به مقام ارزشمند نایب‌قهرمانی در رده بزرگسالان برسد.
مهدیه کلانتری، ملی‌پوش جوان اصفهانی کشورمان نیز در این رقابت‌ها گل کاشت و موفق شد در هر دو بخش چپ‌دست و راست‌دست در رده سنی امید و سبک‌وزن با عبور از قهرمانان جهان و آسیا به دو مدال برنز دست پیدا کند. کلانتری پیش‌تر توانسته بود در مسابقات جهانی مستر یونیورس به دو مدال خوش‌رنگ طلا برسد و امید اصلی مچ‌اندازی کشورمان در تورنمنت‌های پیش‌رو نیز به‌شمار می‌رود.
پس از اتمام رقابت‌های قهرمانی آسیا که با کولاک مچ‌اندازان زن و مرد ایرانی همراه شد، گفت‌وگویی اختصاصی با مهدیه کلانتری، ملی‌پوش جوان اصفهانی داشتیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید؛
شرایط تیم ملی مچ‌اندازی همیشه معمولی است
شرایط تیم ملی قبل از اعزام به رقابت‌ها بد نبود اما خوب هم نبود؛ وضعیت ما در تیم ملی همیشه معمولی است و آن‌طور که باید و باشد نیست. البته این دوره بهترین اعزام را داشتیم چرا که با تعداد نفرات ملی‌پوش بالا به رقابت‌های قهرمانی آسیا رفتیم و همه توانستند با مدال‌های خوش‌رنگ از این تورنمنت بیرون بیایند و برای پرچم کشورمان افتخارآفرینی کنند.
قهرمان جهان را شکست دادم و مدال گرفتم
سطح این رقابت‌ها بسیار بالا بود چرا که قهرمانان جهان و آسیا در آن حضور داشتند؛ من هم در جدول مسابقات به‌خصوص در راست‌دست حریفان سختی داشتم که در جهان قهرمان شده بودند و پس از شکست مقابل حریف قزاقستانی‌ام که قهرمان جهان بود، در بازی آخر با پیروزی مقابل یکی دیگر از قهرمانان دنیا توانستم مدال برنز را به‌دست بیاورم و با کسب دو مدال برنز در بخش چپ‌دست و راست‌دست برگردم.
از خودم برای کسب مدال و از تیم بابت درخشش در عجمان مطمئن بودم
راستش را بگویم من از خودم برای کسب مدال در مسابقات قهرمانی آسیا مطمئن بودم، چرا که تمرینات خیلی‌خوب و منظمی داشتم، از همین‌رو به همه قول داده بودم که بدون مدال برنمی‌گردم و توانستم به‌تنهایی برای کشورم دو مدال کسب کنم. ضمن اینکه خیلی امید داشتم که ایران بتواند کاپ تیمی را به‌دست بیاورد، چرا که همه ملی‌پوشان اعزامی به‌جز سه-چهار نفر باتجربه بودند و سابقه مدال‌های آسیایی داشتند و می‌دانستم که غیرممکن است دست خالی به ایران برگردیم. خوشبختانه بچه‌های اصفهانی بسیار خوش درخشیدند و علاوه‌بر من، امیرحسین حاتمی دو مدال طلا و رضا صادقی یک مدال نقره در این مسابقات کسب کردند.
هیچ‌کس درباره پاداش با ما صحبتی نکرده است!
هیچ صحبتی برای پاداش‌دادن به ملی‌پوشان به‌خاطر کسب عنوان نایب‌قهرمانی رقابت‌های قهرمانی آسیا و کسب مدال‌های رنگارنگ انفرادی نشده و کسی هم قولی نداده است. به‌طور قطع از وزارت ورزش‌وجوانان، فدراسیون پرورش‌اندام و بدنسازی و سایر نهادها انتظار دریافت پاداش داریم؛ اگر ورزشکار حمایت نشود دیگر شوق برای افتخارآفرینی در تورنمنت‌های آینده زیر پرچم ایران ندارد. ما ورزشکاران ملی‌پوش زحمت کشیده‌ام و در مسابقات بین‌المللی مدال‌های رنگارنگ طلا، نقره یا برنز برای ایران به ارمغان آورده‌ایم و پرچم کشورمان را بالا برده‌ایم.
برای نخستین‌بار در تاریخ، ملی‌پوشان زن و مرد به‌صورت یکسان عازم یک تورنمنت شدند
برای بخش بانوان و آقایان در تیم ملی شرایط یکسانی وجود دارد و تبعیضی ندیده‌ایم، یک اتفاق ویژه نیز امسال رخ داد و آن‌هم این بود که برخلاف همیشه که تعداد آقایان بیشتری نسبت به بانوان به تورنمنت‌ها اعزام می‌شدند، در رقابت‌های قهرمانی ۲۰۲۳ آسیا، برای نخستین‌بار تعداد بانوان و آقایان اعزامی به تورنمنت برابر بود و تقریباً در هر بخش ۱۳-۱۲ نفر به مسابقات رفتند.
نگاهم به مسابقات جهانی قزاقستان است
هدف بعدی من کسب مدال در مسابقات جهانی است که شهریورماه به‌میزبانی قزاقستان که پایتخت مچ‌اندازی دنیا است، برگزار می‌شود و امیدوارم با تمرینات بیشتر، در آن رقابت‌ها نیز مقام کسب کنم. اولین حمایت هم باید از سمت هیئت پرورش‌اندام و بدنسازی همچنین اداره‌کل ورزش‌وجوانان استان خودمان باشد. فقط به مسائل مالی اشاره نمی‌کنم، چرا که باید از لحاظ روحی نیز باید در شرایط خوبی باشیم؛ هیچ‌چیز بیشتر از مسائل روحی برای ورزشکاران مهم نیست.
اداره‌کل ورزش‌وجوانان اصفهان یک تماس هم با من نگرفت چه برسد به استقبال
سپس نوبت به فدراسیون پرورش‌اندام و بدنسازی و وزارت ورزش‌وجوانان می‌رسد که حداقل از ما بابت افتخارآفرینی تشکر کنند یا یک مراسم استقبال برایمان بگیرند؛ ورزشکار هیچ‌گاه انتظار زیادی ندارد و باید احترام و حمایت ببیند. ما از زمانی‌که به ایران بازگشته‌ایم هیچ‌کس از وزارت ورزش‌وجوانان یا حتی اداره‌کل استان به استقبال ما نیامد، تماسی هم با من نگرفتند که یک تشکر خشک‌وخالی کنند و فقط هیئت استان با من صحبت داشت آن‌هم به این خاطر است که سرپرست کاروان ایران، رئیس هیئت بود.
فدراسیون و هیئت‌ها از حالا به مچ‌اندازی به‌طور ویژه توجه کنند
اهمیتی که فدراسیون یا هیئت‌ها به مچ‌اندازی می‌دهند، بسیار کمتر از پرورش‌اندام و پاورلیفتینگ است، حداقل به‌علت اینکه کاروان اعزامی ما به رقابت‌های قهرمانی آسیا موفق شد مقام نایب‌قهرمانی را کسب کند، انتظار می‌رود از حالا به‌بعد، فدراسیون بیش از پیش از ملی‌پوشان مچ‌اندازی حمایت کند و هر استانی از هیئت‌ها تا اداره‌کل ورزش‌وجوانان قدردان قهرمانانش باشد. درخواست من این است که مسابقات استانی و پویش‌های مچ‌اندازی زیادی انجام شود که رشته ما در میان جامعه شناخته شود و اطلاعات مردم راجع‌به مچ‌اندازی بالا برود.
نظر شما