به گزارش خبرنگار ایمنا، زهره ناظمی، معلم کلاس اول ابتدایی دبستان شهید صدوقی شهرستان برخوار اصفهان است که تدریس به کودکان کار را آن هم در منزل خود مدت‌ها است انجام می‌دهد.
وی حدود ۱۰ سال است که پایه اول ابتدایی را در شهرستان برخوار اصفهان تدریس می‌کند، پیش از این سایر پایه‌ها را هم تدریس می‌کرده اما ۱۰ سالی می‌شود که متمرکز بر روز پایه اول ابتدایی بوده و در مدرسه شهید صدوقی شهر دستگرد مشغول به کار است.
این معلم فداکار روزهای اولیه شروع ماجرا را این‌گونه روایت می‌کند: در دوران کرونا کودکانی بودند که مشکل داشتند و به علت نداشتن تلفن همراه نمی‌توانستند در کلاس‌های غیرحضوری شرکت کنند؛ من خودم این پیشنهاد را مطرح کردم تا دانش‌آموزان در زمانی که کلاس آنلاین دارند با استفاده از تلفن همراه من در کلاس درس حاضر شوند که از کلاس درس عقب نمانند، پس از اینکه تعطیلی مدارس ناشی از دوران کرونا پایان یافت، تلاش کردیم با همکارانم در صورت امکان پیگیر تحصیل دانش‌آموزان کار و بی‌بضاعت باشیم تا برای ادامه تحصیل به آنها کمک کنیم و این‌گونه روند آموزش حضوری به این کودکان آغاز شد.
وی درباره روزهای گردآوری کودکان ادامه می‌دهد: از اردیبهشت‌ماه سال گذشته دانش‌آموزان را گرد هم آوردم و هر روز کلاس‌ها تشکیل را دادیم که ابتدا به‌صورت همگانی بود و پس از آن کلاس‌ها را به‌صورت پایه‌های اول، دوم، سوم و… جدا کرده و با همراهی بچه‌ها کلاس‌ها را به‌صورت منظم برگزار کردیم. تدریس به این کودکان را از ساعت ۱۴ آغاز می‌کنم، چرا که تا ساعت ۱۳ در مدرسه حضور دارم و پس از ساعت کاری مشغول تدریس به کودکان کار می‌شوم؛ گروه اول دانش‌آموزان از ساعت ۱۴ تا ۱۶ و گروه دوم که سرکار بوده‌اند و مشتاق تحصیل هستند ساعت ۱۸ تا ۲۰ به کلاس درس می‌آیند.
ناظمی می‌گوید: روزهای پنجشنبه و جمعه از صبح تا ظهر کلاس‌ها به‌صورت کامل در حال برگزاری است و کودکانی که پدر و مادر آنها به دلایل مختلف نمی‌توانند با فرزندشان کار کنند، هم برای دریافت کمک و راهنمایی در دروس هم به کلاس می‌آیند. همه امکانات لازم را برای تدریس در منزل فراهم کرده‌ام و به‌رغم اینکه محیط و فضای محدودی در خانه دارم، اما وسایل کمک‌آموزشی لازم را تهیه کرده‌ام، همچنین برگه‌های موردنیاز برای استفاده را هم از طرق گوناگون تهیه و کتاب آموزشی را نیز از کودکانی که سال‌های گذشته در پایه موردنظر تحصیل‌کرده بودند فراهم کردم تا خللی در فرایند تحصیل ایجاد نشود.
وی با اشاره به اینکه در هر دوره تحصیلی که بستگی به پایه دانش‌آموزان دارد تعداد ۸ تا ۱۰ نفر در کلاس درس حاضر می‌شوند، می‌گوید: من دارای دو فرزند هستم که هر دو دانش‌آموز هستند و در ابتدای تدریس به کودکان منطقه کمی این موضوع برای آنها سخت بود، اما در حال حاضر فرزندان خودم هم به من کمک می‌کنند تا فرایند آموزش بهتر باشد و آنها هم به دانش‌آموزان کمک می‌کنند. همچنین همسرم نیز زمانی که از سرکار به منزل می‌آید، برای بچه‌ها خوراکی تهیه می‌کند تا کودکان باانرژی بتوانند درس بخوانند؛ اعضای خانواده همگی نهایت همکاری را دارند تا جایی که اگر دانش‌آموزی به کلاس نیاید یا دیر در کلاس درس حاضر شود جویای موضوع شوند. بیشتر این دانش‌آموزان به مدرسه می‌روند و برخی از آنها تنها برای شرکت در امتحانات در مدرسه حاضر می‌شوند که تعدادشان بسیار اندک است.
این معلم دلسوز جریان محبت دانش‌آموزان در خانه‌اش را این‌گونه تعریف می‌کند: دانش‌آموزانی که به منزل من برای آموزش می‌آیند، شرایط خوبی ندارند؛ آنها در مدرسه دانش‌آموز من نیستند و مجبور هستند تا خودشان کار کنند و هزینه‌های زندگی را بدهند، به همین دلیل زمانی که به اینجا می‌آیند، کودکانی که توانایی بهتری دارند به‌صورت داوطلبانه مبالغی را ا هدا می‌کنند تا بتوانیم برای کودکانی که توانایی ندارند هم ملزومات آموزش را فراهم کنیم. من خودم در شرایط به نسبت سختی بزرگ شدم و باتوجه به اینکه خانواده پرجمعیتی داشتم، کسی برای کمک به من نبود و با سختی درس خواندم و احساس می‌کنم که هر کودکی به پشتیبانی برای تحصیل نیاز دارد؛ تلاشم این است که به کودکان برای درس‌خواندن دلگرمی دهم تا موفق شوند.
به گزارش ایمنا، در حال حاضر حدود ۳۰ تا ۳۵ نفر دانش‌آموز به‌صورت هفتگی برای آموزش به منزل این معلم فداکار می‌روند و او از اینکه می‌تواند به آنها کمکی کند حس خوبی دارد؛ وی به پیشه معلمی بسیار علاقه دارد و به همین دلیل نه‌تنها خسته نمی‌شود، بلکه اذعان دارد با تدریس به این دانش‌آموزان خستگی‌اش هم رفع می‌شود.
این معلم دلسوز برای تدریس به این دانش‌آموزان بدون هیچ چشم‌داشتی و به‌صورت داوطلبانه اقدام کرده و معتقد است که خداوند با این کار مسیر زندگی او و اعضای خانواده‌اش را هم هموار خواهد کرد.
نظر شما