به گزارش ایمنا، امروز _پنجشنبه سیویکم فروردینماه _ همزمان با سالروز تولد و درگذشت برخی از بزرگان ایرانزمین است.
سالروز درگذشت ابوالحسن مشیرمعظم افشار
ابوالحسن مشیرمعظم افشار (زاده سال ۱۲۸۲_ درگذشته سیویکم فروردین ۱۳۷۵) نوازنده سهتار
وی ازجمله نوازندگانی بود که عشق بههنر موسیقی را وسیله شهرت نساخت و بههمین دلیل منابع اندکی در مورد زندگیاش در دست است. با اینکه از وی بهعنوان شاگرد سهتار درویشخان و ابوالحسن صبا نامبرده میشود، اما از چگونگی و مدت تحصیل موسیقی وی اطلاعی در دست نیست.
حالت اجرای موسیقی زنده و اثرگذاری نوازنده حین اجرا بهصورت زنده، فرق بسیاری با موسیقی ضبطشده دارد و نوازنده برای اجرای هر روش باید کار و تمرین بهخصوص انجام داده باشد تا تخصص لازم را بهدست آورد. درنتیجه دیدن و لذت بردن از ساز اکثر قدما و ازجمله مشیرمعظم، مقدم بر شنیدن آثار ضبطی آنان است.
سهتار نوازی وی، نزدیکی زیادی به سهتار نوازی قدیم داشت. همراه بودن صدای واخوان در زمان اجرای ملودی، شروع باقدرت و باصلابت جملهها، چپ و راست شمرده و مهمتر از همه صدا و صدادهی اصیل سهتار در ساز او به گوش میرسید.
درگذشت حمیده خیرآبادی
حمیده خیرآبادی (زاده سیام آذر ۱۳۰۳ رشت_ درگذشته سیویکم فروردین ۱۳۸۹ تهران) بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون
وی ملقب به مادر سینمای ایران بود و ثریا قاسمی بازیگر معروف، فرزند اوست.
خیرآبادی در ۱۳ سالگی ازدواج کرد و تحصیلاتش را تا دیپلم ادامه داد و در سال ۱۳۲۶ وارد تئاتر و در سال ۱۳۳۲ با فیلم «میهنپرست» وارد سینما شد. او با آغاز موج نوی سینمای ایران در دهه چهل، در بسیاری از آثار مهم کارگردانانی چون داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایی و علی حاتمی بازی کرد.
ازجمله مجموعههای تلویزیونیاش «پدرسالار» «تلخ و شیرین» «خانه سبز» «همه فرزندان من» بود. در سینمای پس از انقلاب خیرآبادی و داریوش اسدزاده در مجموعههای پرطرفداری نقشآفرینی کردند که سریال سمندون، خانه سبز و همه فرزندان من ازجمله این مجموعهها است.
خیرآبادی در طول فعالیت هنریاش، بازی در بیش از ۱۵۰ فیلم سینمایی را در کارنامه دارد که از این نظر میان بازیگران ایرانی رکورددار است.
درگذشت منیر شاهرودیفرمانفرمائیان
منیر شاهرودی فرمانفرمائیان (زاده شانزدهم آذر ۱۳۰۱ قزوین_درگذشته سی و یکم فروردین ۱۳۹۸ قزوین) نقاش و گردآورنده هنر مردمی
وی در هشتسالگی به همراه پدرش محمدباقر شاهرودی که به نمایندگی مجلس شورای ملی شده بود، بهتهران آمد و از سال ۱۳۲۳ تا ۱۳۲۵ در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران تحصیل کرد.
آشناییاش با منوچهر یکتایی نقاش و شاعر که بعدها با او ازدواج کرد، مسیر زندگیاش را تغییر داد. وی پس از جدایی از همسرش، با ابوالبشر فرمانفرمائیان، دانشجوی حقوق دانشگاه کلمبیا ازدواج کرد و نام خانوادگی او را بهعنوان نام هنریاش برگزید.
در سال ۱۳۳۶ به ایران بازگشت و برخی از آثارش در دوسالانه ونیز ۱۹۵۸ به نمایش درآمد و یک نقاشی انتزاعی از او نیز، در نخستین در سال ۱۳۳۷ به نمایش درآمد و مدال طلا گرفت.
وی مجموعهای بیش از ۶۰ نقاشی قهوهخانهای، بیش از هزاران قطعه نقاشی پشت شیشه، انبوهی از جواهرات نقرهای ترکمنها، شماری دَر، قابهای پنجره و پانلهای دیواری نقاشیشده گردآوری کرد. در چهارمین دوسالانه تهران در سال ۱۳۴۳ بار دیگر یک نقاشی انتزاعی از او به تماشا درآمد و با همان اثر در دوسالانه ونیز آن سال نیز شرکت کرد. سال بعد در «نمایشگاه پاله دو کنگره» در مونتکارلو شرکت کرد و نمایشگاهی به همراه پرویز تناولی در «انجمن فرهنگی ایران و ایتالیا» برپا کرد. در سال ۱۳۴۵ در پنجمین دوسالانه تهران، یکی از نقاشیهای پشت شیشهاش به نمایش درآمد.
در این سالها او چند اثر آینهکاری برای اماکن عمومی ساخت. نمونه این آثار «پانلهایی بزرگ برای هتل لاله» «دو آینه بزرگ برای فرهنگسرای نیاوران» «یک پانل اتاقخواب در کاخ نیاوران» «یک مجسمه برای باغموزه فرش ایران» و آثاری برای خانههای شخصی بودند.
در سال ۱۳۹۴ او نخستین هنرمند ایرانی شد که آثارش در یک نمایشگاه انفرادی در موزه گوگنهایم نیویورک به نمایش درآمد. در بیستوچهارم آذر ۱۳۹۶ تالار دائمی منیر فرمانفرمائیان در باغموزه نگارستان گشایش بافت. بهمن کیارستمی فیلم مستند "منیر" را درباره این هنرمند ایرانی ساخته است.
منیر فرمانفرمائیان در ۹۷ سالگی درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت فاطمه قزوین بهخاک سپرده شد.
نظر شما