نرجس عباسی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: مقوله اخلاق از مهم‌ترین ارکان شکل‌گیری معماری و شهرسازی است و می‌تواند رابطه انسان با خود، خدا، دیگران و طبیعت را تنظیم کند.
وی افزود: جهان‌بینی و نگرش انسان در طول تاریخ از عوامل کلیدی تأثیرگذار در کم و کیف این رابطه بوده است و تفاوت در نحوه ظهور و بروز هنجارها و ارزش‌های اخلاقی در معماری سنتی و معاصر می‌تواند شاهدی بر این ادعا باشد.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: بررسی تطبیقی اخلاق در معماری سنتی و معاصر، گرایش به حق و حقوق شهروندی، زیبایی، عدالت، تعاون، صرفه‌جویی، عبرت‌پذیری، توجه به محیط زیست، حفظ حریم‌ها و در رأس آن آرامش، امنیت و کرامت انسان از مواردی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
عباسی تصریح کرد: یکی از تهدیدهای جدی معماری و شهرسازی معاصر ایران توجه نکردن به ارزش‌ها و اصول اخلاقی بوده که معماری و شهرسازی سنتی بر پایه آن بنا شده است، کمرنگ شدن اصول اخلاقی در معماری معاصر منجر به تهدیدهایی در زمینه‌های مختلف، نظیر بحران زیست‌محیطی و انرژی شده و پیرو این بحران‌ها، زندگی و آرامش شهروندان نیز با مشکل مواجه شده است.
وی اضافه کرد: تحولات دوران مدرن بسیاری از جنبه‌های فرهنگ و حیات اجتماعی را با چالش روبه‌رو کرده است، در این میان تحولات در ارزش‌ها و اخلاق نیز از این امر مستثنی نیست.
این کارشناس شهرسازی تاکید کرد: اخلاق در بسیاری از علوم و شاخه‌های هنری از جمله اخلاق مهندسی، اخلاق سازمانی و اخلاق زیست‌محیطی گسترش یافته است، به نحوی که صاحب‌نظران بسیاری بر این باور هستند که اخلاق یا به عبارتی پایبندی به اصول می‌تواند موجب شادابی، نشاط و سلامت جامعه شهری شود.
عباسی گفت: اخلاق یکی از اصلی‌ترین ارکان شهر و از مهم‌ترین عناصر شکل‌گیری معماری است که می‌تواند رابطه انسان‌ها با یکدیگر و رابطه انسان‌ها با طبیعت را در قلمروهای مختلف معنوی و مادی حیات تنظیم کند، به عبارت دیگر فیزیک شهر می‌تواند نمادی از اخلاق شهری باشد، چراکه شهر مهم‌ترین محل اجتماعی شدن و در عین حال محل بروز فردی‌ترین رفتارها است.
وی افزود: با نگاهی به ساختار شهرها و معماری‌های سنتی می‌توان دریافت که هر مداخله بر مبنای نیاز شهروندان شکل گرفته است و این مهم باید مدنظر مدیران شهرهای امروز، برنامه‌ریزان و تصمیم‌گیران باشد.
نظر شما