به گزارش ایمنا، خانه «امام‌جمعه» یادگار معماری دوران قاجار در قرن سیزدهم است که ابتدا میرزا آقاخان نوری صدراعظم ناصرالدین با اهل و عیال خود در آن ساکن شد. کمی بعد امام‌جمعه وقت تهران «حاج سیدابوالقاسم امام‌جمعه» پسر ارشد «سیدزین‌الدین امام‌جمعه» و نوه دختری «معیرالممالک» (نظام‌الدوله) در آن سکنی گزید. او بعد از فوت پدر عهده‌دار امامت جمعه و تولیت مسجد امام شد و سپس با دختر مظفرالدین شاه، «شکوه‌الدوله» ازدواج کرد.
سیدابوالقاسم از اواخر حکومت محمدشاه قاجار تا مدت‌ها بعد از مشروطه منصب امامت جمعه و جماعت تهران را برعهده داشت. این خانه که جزو بناهای اعیانی تهران قدیم به شمار می‌رود، ۸۷۹ مترمربع زیربنا دارد. خانه امام‌جمعه شامل دو بخش اندرونی و بیرونی است. بخش اندرونی آن به افراد خانه و خدمه اختصاص داشت که این روزها هیچ اثری از آن نیست و تخریب و به مدرسه تبدیل شده است. بخش بیرونی محلی برای پذیرایی از مهمانان امام‌جمعه بود، همچنان به یادگار مانده است.
این عمارت باشکوه در دو طبقه ساخته شده است. طبقه همکف که یک پله پایین‌تر از سطح حیاط قرار گرفته که شامل حوض‌خانه و اتاق‌هایی در اطراف آن است. در طبقه دوم این بنا هم تالاری زمستان‌نشین با دو گوشواره شامل اتاق‌های خصوصی اهل خانه طراحی شده است. این خانه با تزئینات مقرنس، آینه‌کاری، گچ‌بری و نقاشی‌هایی به سبک اروپایی در سقف و دیوارها، چیزی کم از کاخ گلستان ندارد و مهم‌ترین ویژگی آن تلفیق هماهنگ و متناسب معماری سنتی در کنار عناصر تازه‌وارد فرنگی است.
نظر شما