به گزارش خبرنگار ایمنا، سال دهم بعثت دو حادثه دردناک و جانسوز بر پیامبر اکرم (ص) وارد شد، چنانکه در تاریخ آمده است: «وَردَ عَلَی رسولالله أمْران شدیدانِ عَظیمانِ وَجَزَعَ جَزَعاً شدیداً؛ دو امر بزرگ و سخت بر پیامبر وارد شد، بهگونهای که فریاد و ناله شدید حضرت بلند شد.» آن دو امر یکی رحلت جانسوز ابوطالب بود که در بیستوششم رجب سال دهم بعثت یا هفتم رمضان، همان سال واقع شد و دیگری وفات یار فداکار آن حضرت خدیجه (س) بود که دهم رمضان همان سال اتفاق افتاد.
پیامبر اکرم (ص) خدیجه (س) را با دستان خویش در محلی به نام «حجون» (قبرستان ابوطاب فعلی) دفن کرد. ایشان بهاندازهای از این دو حادثه غمناک بود که از خانه کمتر بیرون میآمد و درواقع خانهنشین شده بود، به همین جهت آن سال را «عامُ الحُزْن» و سال غصه و غم نامگذاری کردند.
امام علی (ع) در رثای آن دو بزرگوار چنین فرمود: «ای چشمان من! آفرین بر شما! بر آن دو رفتهای که دیگر مانندشان را نمیبینند؛ بر بزرگ بطحاء و بر بانوی بانوان؛ آن نخستین کسی [از زنان] که نماز گذارد، بر آن زن پیراسته و خجستهای که خداوند او را پاک داشت و برتریاش داد، اشک بریزید. مرگ این دو، روز را بر من تاریک ساخته و از این پس، شبها را در اندوه و سوگ آن دو سر میکنم. آن دو در برابر ستمکاران به دین، آئین محمد (ص) را یاری کردند و پاس پیمان خویش داشتند.»
حضرت خدیجه (س) اولین بانویی است که به رسول خدا ایمان آورد و ثروت فراوان خویش را درراه ترویج اسلام صرف کرد. علاقه پیامبر اکرم (ص) به ایشان به حدی است که سال وفات ایشان و حضرت ابوطالب را عام الحزن نامیدند و نقلشده است که هر از چند گاهی حیوانی را قربانی میکردند و گوشت آن را میان ارادتمندان حضرت خدیجه تقسیم مینمودند.
آن بانوی بزرگوار در آخرین لحظات عمر شریف خویش از پیامبر (س) خواستند تا عبای خود را کفن ایشان قرار دهد. زمانی که آن حضرت وفات کرد، فاطمه (س) دور رسول خدا میگشت و میگفت: یا رسولالله مادر من کجاست و رسول خدا جوابش را نمیداد.جبرئیل نازل شد و گفت: "پروردگار تو امر میکند به فاطمه سلام برسان، و به او بگو مادر تو در خانهایی است که کعاب (سقف) آن از طلا و ستونهای آن از یاقوت احمر است، بین آسیه و مریم."
هر چه از فضیلت این بانوی بزرگ اسلام گفته شود کم است، اما نیاز است که ابعاد شخصیتی و وجودی حضرت خدیجه (س) نهتنها در روز وفاتشان بلکه در تمام ایام سال بیان و پرداخته شود از اینرو خبرنگار ایمنا با حجتالاسلام سعید عابدینی، استاد حوزه و دانشگاه گفتوگویی درباره سیره و ابعاد ناشناخته حضرت خدیجه (س) انجام داده است که مشروح آن را در ادامه میخوانید.
دلیل جایگاه والای حضرت خدیجه (س) نزد پیامبر (ص) چه بود؟
حضرت خدیجه (س) در خانوادهای به دنیا آمد که پدر ایشان برخلاف عرب جاهلیت، از به دنیا آمدن فرزند دختری خشمگین نشد و حتی به وجود این دختر بالید و نام او را خدیجه به معنای بیگانگی با نارواییها گذاشت. وی از همان دوران طفولیت دارای ویژگیهای بارز اخلاقی بود و به خاطر این ویژگیهای مثبت توانست یکی از تاجران معروف در مکه شود که به انصاف، امانتداری و برخورد مناسب با زیردستتان و غلامان معروف بود و پیامبر (ص) به دلیل این صفات مثبت، ایشان را بهعنوان همسر خود برگزیدند.
این بانوی بزرگ اسلام بهاندازهای پر از فضائل و اخلاق نیک بود که پیامبر (ص) به ایشان میفرمودند «تو بهترین مادران اهل ایمان و برترین آنها و سیده نساء العالمین هستی» حتی در زیارتنامه پیامبر (ص) وقتی نوبت به همسران ایشان میرسد، اینگونه سلام وارد شده است «السلام علی ازواجک الطاهرات» اما جز یک نفر از کسی نام برده نمیشود و آن حضرت خدیجه است. نمونه این موارد بسیار است و همه آنها نشان میدهد که این بانوی بزرگ اسلام از چه جایگاه والایی نزد پیامبر اکرم (ص) برخوردار بود.
به چه دلیل حضرت خدیجه (س) در دین اسلام از جایگاه والایی نسبت به سایر مسلمانان برخوردار است؟
حضرت خدیجه (س) در شکلگیری تمدن اسلامی مهمترین نقش را داشت زیرا اگر همراهی این بانوی بزرگ اسلام نبود، مسیر سختی در مسیر توسعه اسلام وجود داشت این حضرت خدیجه بود که تمام اموال خود را بدون هیچ چشمداشتی در اختیار توسعه و تقویت اسلام قرار داد و نکته قابل تأملتر اینکه حمایتهای ایشان از اسلام فقط مادی نبود، بلکه معنوی بود. درواقع ایشان همواره از همان اول دوران بعثت بار و یاور پیامبر و در تمام مراحل و سختیهای ترویج دین اسلام همراه پیامبر بود؛ بیآنکه از سختیها و دشواریهای وضع موجود گلایهای داشته باشد.
بیشک در دامن چنین بانویی است که اسوهای از برترین زنان عالم حضرت فاطمه (س) تربیت میشود. امروزه همه ما مسلمانان، مدیون مجاهدتها و فداکاریهای این بانوی بزرگ اسلام هستیم به همین جهت است که این بانوی بزرگ اسلام از اهمیت و نقش مهمی برخوردار است و نیاز است شخصیت ایشان هرروز بیش از گذشته تبیین شود.
اهمیت معرفی و شناخت سبک زندگی این بانوی بزرگ اسلام برای جامعه اسلامی در چیست؟
این بانوی بزرگ اسلام نماد و الگوی کامل سبک زندگی اسلامی است، چنانکه همسر خدیجه، دختر خدیجه، دین خدیجه، عقل خدیجه، کرامت خدیجه، پاکی خدیجه، حجاب خدیجه، فداکاری خدیجه و تلاش خدیجه بهترین الگوی انتخاب همسر، تربیت فرزند، دینداری، عقلانیت، کرامت، طهارت، حیا، ایثار و کار است. به همین جهت تأکید میشود که سبک زندگی حضرت خدیجه بیش از گذشته تبیین شود زیرا اگر نخبگان جوامع اسلامی از سیره آن حضرت پیروی کنند، شاهد ضعف و تفرقه در جهان اسلام نخواهیم بود. اگر زوایای گوناگون زندگی آن حضرت برای جامعه اسلامی بهدرستی تبیین شود، جامعه دچار انحراف نخواهد شد.
حضرت خدیجه (س) از ویژگی بارزی در زمان خودشان بهرهمند بود و بهنوعی از زنان عصر خود در درایت، دوراندیشی و اشراف به مسائل سیاسی و اجتماعی آن زمان جلوتر بود و همین امر ایشان را در زمان حیاتشان از سایر زنان همعصرشان جدا کرده بود. به نظر میرسد حضرت خدیجه با در پیش گرفتن یک سبک زندگی متفاوت که بیرون ساختاری عصر خودشان بوده است، توانست با امتیازات ویژهای که بهعنوان یک بانو یا یک شهروند در جمع زنان مکی داشت، خود را ممتاز کند.
علاوه بر این موارد این بانوی بزرگ اسلام از یک نوع مدیریت اجتماعی هم برخوردار بود. حضرت خدیجه (س) توانسته بود مدیریت رفتار و مدیریت اجتماعی را در جامعه به حدی برساند که هر فردی نمیتوانست به ایشان پیشنهاد ازدواج بدهد؛ این نشان میدهد این بانوی بزرگ اسلام (س) از یک موقعیت متفاوت در جامعه برخوردار بوده است.
دلیل هجمهها علیه این بانوی بزرگ اسلام چیست؟
حضرت خدیجه (س) در بین مسلمانان، مؤمنی حقیقی بود و به همین خاطر تا زمانی که ایشان در قید حیات بود، پیامبر (ص) با فرد دیگری ازدواج نکرد؛ حضرت خدیجه در قله مسلمانان عالم قرار دارد اما جنگ معرفتی نهتنها مانع از درخشش این بانوی بزرگوار شد بلکه باعث شد تهمتهایی به او بزنند و تلاش کنند تا وی در تاریخ دفن شود.
در تاریخ نسبتهای ناروا نسبت به این بانوی بزرگوار وارد کردهاند، گفتهاند که ایشان وقتی با پیامبر (ص) ازدواج کرد، ۴۰ ساله بود، که این ادعا دروغی بیش نیست یا میگویند ایشان قبل از ازدواج با پیامبر (ص) دو ازدواج دیگر هم داشته است که این هم ادعای اشتباهی است و همه این تخریبها و ادعاهای دروغین نشان میدهد که دشمن چه میزان به دنبال مخدوش کردن این چهره تأثیرگذار جهان اسلام است.
نظر شما