به گزارش خبرنگار ایمنا، هجده ماه پیش «جولیان ناگلزمن» به عنوان سرمربی بایرن‌مونیخ به هواداران معرفی شد. او یک مربی جوان بود، با مدل موی جذاب و ژاکت‌های مد روز که حالا هدایت بزرگترین باشگاه آلمان را در اختیار گرفته است.
عصر پنجشنبه بود که بایرن تصمیم به جدایی این مربی گرفت و بهترین سرمربی بازار یعنی «توماس توخل» را جایگزین کرد. ظاهراً باواریایی‌ها مدت‌هاست که به سرمربی سابق چلسی و پی‌اس‌جی علاقه داشتند. با ناکامی‌های ادامه‌دار ناگلزمن و بیکاری توخل، بایرن حرکت خود را انجام داد و به سرعت بر سر یک قرارداد بلندمدت با مرد آلمانی به توافق رسید.
ناگلزمن، مربی فوق‌العاده‌ای است و بزرگی خود را ثابت خواهد کرد. به هر حال، او فقط ۳۵ سال دارد. ناگلزمن قبل از ورود به مونیخ جوان‌تر بود و موفق شد با عنوان قهرمانی در بوندسلیگا، باشگاه ترک کند. با این حال در توخل، بایرن اکنون بهترین فرصت خود را دارد، مربی بزرگی که نه تنها می‌تواند سرنوشت فصل بوندسلیگا را تغییر دهد، بلکه می‌تواند قهرمانی اروپا را نیز به ارمغان بیاورد.
فرمان احترام
ناگلزمن با عجله اخراج شد، آن هم موقعی که در فیفادی قرار داشتند. درحالی که اوضاع برای مدتی در آلیانز آرنا متشنج بود، اخراج او انتظار نمی‌رفت. در واقع، ناگلزمن تنها ۲۴ ساعت قبل از انتشار این خبر، در تعطیلات و در پیست اسکی بود. با این حال، برخی از علائم هشدار دهنده درباره اخراج احتمالی او وجود داشت. ناگلزمن پس از بی‌اثر شدن تاکتیک‌هایش، ارزشش را پیش برخی از بازیکنان ارشد تیم از دست داده بود، رابطه او با هیئت‌مدیره متزلزل شده بود و با مهم‌ترین بازیکن باشگاه «مانوئل نویر» اختلاف پیدا کرد.
این ملی‌پوش آلمانی چند ماه پرفراز و نشیب را تحمل کرده است، ابتدا پایش در یک حادثه اسکی شکست. در این حادثه، دوست خوب و مربی قدیمی نویر، تونی تاپالوویچ در کنارش بود. او همه را با انجام یک مصاحبه انفجاری با The Athletic شوکه کرد، اقدامی که خشم ناگلزمن و هیئت مدیره را برانگیخت.
سرمربی همچنین تلاش کرد تا خشم ناشی از خرید ژائو کانسلو را پنهان کند. ورود این مدافع کناری در ژانویه از منچسترسیتی به عنوان یک خرید مهم برای تیمی که نیاز به دفاع کناری داشت، مورد استقبال قرار گرفت اما ناگلزمن از ستاره پرتغالی خیلی کم استفاده کرده است.
بایرن یک متخصص در زمینه کنترل آسیب وارد تیم کرده است. توخل در زندگی حرفه‌ای خود از کنترل رختکن اجتناب نکرده، اما در رختکن‌های بزرگ با منیت‌های بزرگ بوده است. او مربی‌ای است که با کیلیان امباپه و نیمار بر تیم پاری سن ژرمن نظارت داشته، حتی روزهای فوق‌العاده‌ای در چلسی سپری کرده و حتی وظیفه جانشینی یورگن کلوپ در دورتموند را پذیرفته است. توخل می‌داند که چگونه مشکلات ستاره‌های بزرگ را حل و فصل کند. او از چالش نمی‌ترسد.
اعتماد تاکتیکی
شاید هرگز مشخص نشود که دقیقاً برای باشگاه بایرن چه در اتاق هیئت‌مدیره و چه در رختکن، چه اتفاقاتی افتاده، اما مسائل داخل زمین برای همه، روشن بوده است. بایرن در بوندسلیگا به طرز عجیبی متزلزل بوده است و بیش از هر چیزی، ضعف تاکتیکی دارد. عملکردها خوب نبوده‌اند، زیرا ناگلزمن هرگز نمی‌تواند روی یک سیستم ثابت کار کند. او اصول خاصی داشت، اما هیچ‌گاه تداوم نداشت. او برای مدتی قصد داشت مرکز زمین را تحت کنترل در بیاورد و از طریق رابرت لواندوفسکی به گل برسد، سپس هنگامی که مخالفان او زیاد شدند، برنامه‌ها به هم ریخت.
از زمان جدایی مهاجم لهستانی، ناگلزمن حتی بیشتر از این هم تغییر سیستم داده و از تیمش خواسته تا بازی هجومی‌تری انجام دهد، اما نتوانسته موقعیت‌های زیادی خلق کند. توخل، اگر هیچ راه دیگری نباشد، به اسلحه‌های تاکتیکی خود می‌چسبد. این مربی آلمانی در طول سال‌ها، تکامل یافته و از ایده‌های دوران حضورش در دورتموند، به سیستم ۳-۴-۳ عملگرایانه‌تر در چلسی، تغییر روش داده است اما هر جا برود، سیستم مشخصی پیاده می‌کند.
به گفته فلوریان پلتنبرگ، تاکتیک‌های توخل در یک پروژه واضح و فریبنده بود، برای همین هم بایرن را متقاعد کرد که یک تغییر ناگهانی ایجاد کند. این تغییر قابل درک است، چراکه بایرن در فصل پرمخاطره‌ای قرار دارد. عقب افتادن در بوندسلیگا و رویارویی با منچسترسیتی در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان در سه هفته دیگر، زمان کمی برای کار با تیم و بیرون آمدن از بحران، را پیش روی باواریایی‌ها قرار داده است. توخل ایده‌های خود را خواهد داشت و با آنها زندگی خواهد کرد، همانطور که در گذشته نتایج خوبی برایش به همراه داشته است.
بدترین کابوس پپ؟
مدیران بایرن به خاطر توقع بالای قهرمانی در لیگ قهرمان اروپا، تحت فشار هستند. این، امری جدا نشدنی از یک باشگاه بزرگ است. باواریایی‌ها مجبور نیستند هر سال لیگ قهرمانان را به همان شیوه‌ای که پی اس جی برای آن تحت فشار است، ببرند اما همچنان انتظار می‌رود که یک کار خارق‌العاده را انجام دهند و در بازی‌های بزرگ مانند مسابقه یک‌چهارم نهایی با من‌سیتی، به خوبی به رقابت بپردازند.
پس منطقی است که بایرن مربی‌ای را انتخاب کرد که گواردیولا بیش از همه از او می‌ترسد. او این را به روش خود اعتراف کرد، «نشانه ترس از راه چاپلوسی از توخل» گواردیولا در سال ۲۰۲۲ گفت: «او بسیار خلاق است. یکی از معدود مربیانی که دائماً از او یاد می‌گیرم تا به عنوان یک مربی بهتر پیشرفت کنم. [او] در همه بخش‌ها عالی است. از زمانی که توخل در ماینتس بود، توماس را دنبال می‌کنم. از تماشای تیم‌های او و نحوه بازی‌شان و از رویکرد توخل لذت می‌برم. او فوتبال جهان را بهتر می‌کند.»
توخل در زمان حضور در چلسی، در برابر گواردیولا موفقیت چشمگیری داشت و سه بار متوالی سیتی را شکست داد، از جمله در فینال لیگ قهرمانان ۲۰۲۱. مربیان، برای تک‌بازی‌ها استخدام نمی‌شوند، حداقل نباید این‌طور باشند، اما این یک برخورد جالب است که توخل کمتر از یک ماه قبل از اینکه بایرن در بزرگترین دیدار اروپایی خود در فصل جاری به مصاف سیتی برود، به دنیای مربیگری برگشت.
کوتاه‌مدت و بلندمدت
بایرن لزوماً نیازی به اخراج ناگلزمن نداشت، حداقل نه در اواسط فصل، اما شاید اوج تمام این تنش‌ها در زمان مناسبی برای باواریایی‌ها به وجود آمده باشد. آنها اکنون می‌توانند مردی را که سال‌ها آرزویش را داشتند و در نقطه‌ای حساس در فصل، روی نیمکت خود بنشانند. دورتموند درحال‌حاضر با یک امتیاز بالاتر از بایرن، در بوندسلیگا در رتبه بعدی قرار دارد. یک باخت، سابقه ۱۰ سال قهرمانی لیگ را به خطر می‌اندازد، یک برد هم ثبات بسیار مهمی را دوباره برقرار می‌کند.
در واقع، آنها از زمان کارلو آنچلوتی در سپتامبر ۲۰۱۷، در چنین مدت کوتاهی از یک مربی جدا نشدند و حتی این جدایی، احساس دوستانه داشت. در آن زمان، آنها جایگزین خوبی نداشتند و مجبور شدند به یک مرد مطمئن مثل یوپ هاینکس روی آورند اما این بار بایرن بهترین سرمربی ممکن و مرد مناسب را در زمان مناسب به دست آورده است و آینده کوتاه مدت و بلند مدت آنها باید برای این مربی بهتر باشد.
نظر شما