چشمان التماس‌آمیز!

«دو پسر بچه که آن زمان فکر می‌کردم که فرزندان آن مرد هستند، کنار آن فرد و دست در گردنش روی زمین خوابیده بودند و نمی‌خواستند جنازه را ترک کنند. آنها با چشمانی التماس‌آمیز به این مفهوم که ما نمی‌خواهیم اینجا را ترک کنیم مرا هیپنوتیزم کرده بودند.»

به گزارش خبرنگار ایمنا، عکس‌های زیادی از دوران هشت سال دفاع مقدس برجای مانده است، عکس‌هایی که هر کدام گوشه‌ای از مظلومیت مردمان یک سرزمین که مورد تهاجم دشمن قرار گرفته بودند را به نمایش گذاشته است.

یکی از این عکس‌ها که در توقف و تغییر شرایط جنگ‌های شیمیایی مؤثر بود، مربوط به حادثه بمباران شیمیایی حلبچه است که احمد ناطقی آن را ثبت کرده است. این عکاس جنگ تحمیلی که نخستین و معروف‌ترین عکس‌های مربوط به بمباران شیمیایی حلبچه را با دوربین خود ثبت و به جهانیان مخابره کرد، درباره این عکس معروف گفته است: «ناگهان من با صحنه عجیب دیگری مواجه شدم. مرد جوانی که روبه‌روی وانت و در کنار دیوار کشته شده و روی زمین افتاده بود. این بار پذیرای چند نفر از افراد زنده خانواده خود بود.

دو پسر بچه که آن زمان فکر می‌کردم که فرزندان آن مرد هستند، کنار آن فرد و دست در گردنش روی زمین خوابیده بودند و نمی‌خواستند جنازه را ترک کنند. آنها با چشمانی التماس‌ آمیز به این مفهوم که ما نمی‌خواهیم اینجا را ترک کنیم مرا هیپنوتیزم کرده بودند و از سوی دیگر پدربزرگ و خواهرشان نگران موقعیت موجود، آلودگی محیط و جان بچه‌ها بودند. همان جا بود که انگشت من دکمه شاتر را فشرد و آن عکس جهانی که در توقف و یا تغییر شرایط جنگ‌های شیمیایی بی‌تأثیر نبود، برای تاریخ ثبت شد. این عکس با عنوان «من پدرم را ترک نمی‌کنم» به صورت پوستر و به پنج زبان در سراسر جهان منتشر شد.»

 من پدرم را هرگز ترک نمی‌کنم

کد خبر 647918

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.