به گزارش خبرنگار ایمنا و براساس یادداشتی که محمدرضا بکرانی، پژوهشگر دفاع مقدس و دبیر جمعیت جانبازان استان اصفهان در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده است: «ستارگان آسمان تاسوعا، نظاره‌گر صدای چکاچک شمشیرهای بی‌رحمی بودند که آب‌های نهر علقمه را از خون بزرگ جانباز کاروان کربلا سرخ‌گونه کردند و این غیرت و دلدادگی حضرت عباس‌بن‌علی (ع) بود که تاب دیدن عطش کودکان خیمه‌های در محاصره خون‌درندگان شاه شام را نداشت و مشک بر دست و شمشیر حمایل، در قامت سقای کربلا راهی فرات شد تا عطش از گلستان شهید جاویدان بردارد و اینجا بود که جانبازی طلوع پیدا کرد و در قلب واژه‌نامه عشق و دلدادگی جای گرفت.
۱۴ قرن از عاشورای حسینی این حماسه سراسر عشق و معرفت به معبود می‌گذرد و در پی آن اروندرود به رنگ خون در آمد و دگربار مشق جانبازی و از خودگذشتگی را در بین سلحشوران ایران زمین به نمایش گذاشت و علقمه را بر دوستداران جانباز کربلا یادآوری کرد.
آری والفجر ۸، کربلای ۴ و کربلای ۵ و خاطره غواصان دست‌بسته، تکرار علقمه‌ای بود که خصم آب را بر مردم نبندد و فریاد العطش کودکان شنیده نشود تا کاروان انقلاب اسلامی به راه خود ادامه دهد و شعار استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی تحقق پیدا کند.
جزایر مجنون و هورالهویزه در حماسه خیبر خودنمایشی از قله جانبازی بود که فرزندان این آب‌وخاک آن را فتح کردند، در واقع سراسر جبهه‌ها، نینوایی بود که سربازان در حراست از تسخیر سرزمین ایران و برای نشنیدن صدای العطش کودکان در کنار اروندرود با خصم بد کردار مردانه جنگیدند و در حالی که ده‌ها زخم بر پیکرشان وارد شده بود، به یاد زخم‌های جانبازی حضرت ابوالفضل عباس (ع) در علقمه اشک ریختند و در همان امواج اشک و خون آسمانی شدند.
به‌راستی هشت سال ایستادگی در دفاع مقدس ثروت ملی است که در سلسله جبال آن، قله‌های شهادت و جانبازی سر به فلک کشیده است و از آن بلندا تصویر پرچم علمدار کربلا را به نمایش می‌گذارد و از خود گذشتگی و شهادت را فریاد می‌زند.
جانبازان صحنه نبرد جنگ هشت‌ساله با عبرت‌آموزی از غیرت، آب روی آب ریختن در علقمه، با لبان تشنه قمقمه‌های آب را به اسرا هدیه می‌داند و همین فرهنگ آسمانی اسلام بود که بخشی از اسرای دربند عراقی را در حلقه یاران شهید اسماعیل دقایقی جمع می‌کرد و در سال پنجم جنگ لشکر بدر را در کنار مجاهدان عراقی تشکیل می‌داد که در کنار رزمندگان اسلام در مقابل گرگ بغداد مجاهدات‌ها از خود نشان دادند.
جانبازی، قله‌های امواج دریای معرفت بود که در آب‌های اروندرود خود را نشان داد و در سراسر جبهه‌ها، فکه، دو کوهه، شلمچه، مجنون، و تپه‌های الله‌اکبر تابلوهایی از ایثار را به رخ می‌کشید و با افتخار میراث به‌جای مانده از علقمه را فریاد می‌کرد.
دستان جانبازان هر دم به آسمان است و از پروردگار به دعا می‌خواهند که آن‌ها را به دست‌هایی که در علقمه آب روی آب ریخت و به نفس‌های به‌شمارافتاده جانبازان شیمیایی این یادگاران خیبر، سردشت تا حلبچه و ویلچرنشین‌هایی که روزگاری پهنای جبهه‌های جنوب و قله‌های غرب را فتح می‌کردند، با قهرمان تاسوعای حسینی محشور فرماید.»
نظر شما