به گزارش ایمنا، ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ حضرت امام خمینی (ره) پس از نزدیک به ۱۵ سال دوری و تبعید از وطن، در میان استقبال پرشور مردم قدم به خاک ایران اسلامی گذاشت و بزرگ‌ترین استقبال تاریخ در تهران شکل گرفت که می‌توان گفت در هیچ دوره‌ای از تاریخ معاصر، مردم از یک شخصیت محبوب خود، چنین استقبالی نکرده‌اند.
با گسترش قیام مردم و خروج شاه از ایران، شاپور بختیار به عنوان آخرین امید رژیم پهلوی و سردمداران غربی پشتیبان آن، به عنوان نخست‌وزیر باقی مانده بود. در طرف مقابل تظاهرات مردم هرروز پرشورتر و مصمم‌تر می‌شد و شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی به عنوان اصلی‌ترین خواسته مردم در نهضت انقلابی به رهبری امام خمینی (ره) مطرح شد.
امام خمینی (ره) که شرط ورود به کشور را خروج شاه، اعلام کرده بود، با فرار شاه در ۲۶ دی ۱۳۵۷ تصمیم به بازگشت گرفت. امام خمینی (ره) از ۱۳ آبان سال ۱۳۴۲ تا ۱۲ بهمن سال ۱۳۵۷، یعنی حدود ۱۴ سال در تبعید به سر برد و در سال ۱۳۴۳ ابتدا به ترکیه و پس از مدتی به عراق تبعید شد و اوقات پایانی دوری از وطن را در فرانسه و در دهکده‌ای به نام نوفل‌لوشاتو گذراند.
قرار بود بازگشت تاریخی امام (ره) در روز پنجشنبه، پنجم بهمن ۱۳۵۷ انجام گیرد اما بختیار با بستن فرودگاه‌ها مانع از انجام این کار شد. با انتشار خبر بسته شدن فرودگاه‌ها، مردم خشمگین به خیابان‌ها ریختند و با تحصن و شعارهای کوبنده، دولت بختیار را تحت فشار شدید قرار دادند.
در همین زمان رئیس شورای سلطنت، سیدجلال تهرانی در پاریس ضمن تقدیم استعفا به امام، اعلام کرد که شورای سلطنت غیرقانونی است. سرانجام، تحصن‌ها و تظاهرات عظیم مردم بختیار را مجبور کرد، فرودگاه‌ها را باز کند. کارکنان اعتصابی تلویزیون اعلام کردند برای ضبط و پخش مستقیم مراسم آماده‌اند. فرودگاه مهرآباد آماده استقبال از پرواز انقلاب بود.
با آنکه پخش مستقیم مراسم ورود امام (ره) از تلویزیون، میلیون‌ها نفر را در خانه‌ها و پای تلویزیون نشانده بود، در تهران سیل جمعیت برای دیدار رودررو با امام خمینی خود را به مسیر تعیین شده از فرودگاه تا بهشت زهرا رسانده بودند و در سوی خیابان‌ها مستقر شدند. به نوشته روزنامه کیهان، طول جمعیت استقبال‌کننده از امام خمینی (ره) به ۳۲ کیلومتر می‌رسید. در هواپیما ۲۰۰ نفر امام (ره) را همراهی می‌کردند که ۵۰ تن از از آنان همراهان و هواداران و نزدیکان امام خمینی (ره) و ۱۵۰ نفر دیگر از خبرنگاران بودند.
برگ ماندگاری در تاریخ معاصر ایران
این روز یکی از ماندگارترین روزهای تاریخ معاصر ایران است و شور و شوق مردم در آن وصف‌ناپذیر بود. تقریباً از ساعت شش صبح، خیابان‌ها سرشار از جمعیت بود و ۵۰ هزار نیروی انتظامی مردمی مشغول منظم کردن آنها بودند.
مردم با تاق نصرت و گل، خیابان‌ها را تزئین کردند و در قلب استقبال‌کنندگان، دریایی از اضطراب و شادی موج می‌زد.
رأس ساعت ۹ و ۳۷ دقیقه و ۳۰ ثانیه صبح روز ۱۲ بهمن سال ۵۷ هواپیمای امام با تمام دل‌نگرانی‌ها سرانجام در فرودگاه مهرآباد بر زمین نشست و امام (ره) در میان حلقه گروه منتخب استقبال‌کنندگان از پله‌های هواپیما فرود آمد.
همه اشک شادی می‌ریختند. فریاد «اللّه اکبر» به هوا برخاست. سرود «خمینی ای امام، خمینی‌ای امام» در سالن فرودگاه چنان پرطنین بود که همه را میخکوب کرده بود. متن پیام خوشامدگویی که توسط استاد شهید مطهری نگاشته شده بود، توسط یکی از دانشجویان قرائت شد.
نخستین دیدار با مردم در بهشت زهرا
خودروی حامل حضرت امام (ره) میان سیل جمعیت خروشان ایران اسلامی راهی بهشت زهرا شد تا ضمن تجدید پیمان با شهدای انقلاب نخستین دیدار را با مردم که او را به عنوان امام خود با عشق و علاقه پذیرا شده بودند، سخن بگوید سپس امام سخنرانی تاریخی خود را آغاز می‌کنند:
«بسم‌الله الرحمن الرحیم. ما در این مدت مصیبت‌ها دیده‌ایم؛ مصیبت‌های بسیار بزرگ، مصیبت‌های زن‌های جوان‌مرده، مردهای اولاد از دست داده، طفل‌های پدر از دست داده… این آقا که خودش هم خودش را قبول ندارد، رفقایش هم قبول ندارند، ملت هم قبولش ندارد، ارتش هم قبولش ندارد، فقط آمریکا از او پشتیبانی کرده… بر همه ما واجب است که این نهضت را ادامه بدهیم تا آن وقتی که اینها ساقط شوند. ما به واسطه آرای مردم، مجلس مؤسسان و دولت موقت و دولت دائم را تعیین می‌کنیم.»
در این سخنرانی امام نخست‌وزیری شاپور بختیار را غیرقانونی اعلام کرد و فرمود: «من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم.» به این ترتیب از ورود امام ۱۰ روز تاریخی که بعدها دهه فجر انقلاب اسلامی نام گرفت، سپری شد تا طومار رژیم پهلوی و ۲۵۰۰ سال استبداد شاهنشاهی برای همیشه در هم تنیده شود.
با اتمام سخنرانی امام (ره) جمعیت دوباره به سمت جایگاه هجوم آورد. امام نتوانست سوار هلی‌کوپتر شود، بنابراین ابتدا سوار بر آمبولانسی شد و بین راه از طریق هلی‌کوپتر به سمت تهران پرواز کرد. امام (ره) بلافاصله به بیمارستان هزار تختخوابی رفت تا از مجروحان حوادث اخیر که در آنجا بستری بودند عیادت کند سپس به منزل یکی از بستگان خود رفت و عصر با تماس به مدرسه رفاه از محل اقامت خود مسئولان کمیته استقبال را مطلع می‌سازد.
امام (ره) در ساعت ۱۰:۰۵ نخستین شب اقامت در ایران با وجود خستگی زیاد اعضای کمیته برگزاری استقبال را به حضور پذیرفتند و برای آنان سخنرانی کردند.
به دنبال ورود حضرت امام خمینی (ره) به کشور، روحانیون متحصن در مسجد دانشگاه تهران که از چند روز قبل در اعتراض به محدویت‌های ایجاد شده از سوی بختیار برای ورود امام (ره) به ایران در این دانشگاه تحصن کرده بودند، با انتشار بیانیه‌ای به تحصن خود پایان دادند.
در همین روز رادیو مسکو به نقل از هفته‌نامه لبنانی الکفاع‌العربی مدعی شد که شاه از انورسادات، رئیس‌جمهور مصر و ملک‌حسن دوم، پادشاه مراکش تقاضا کرده است تا در عملیاتی با حمایت آمریکا به کودتا و برقراری نظم در ایران کمک کنند.
طلوع فجر در زمستان
شب قبل از ورود امام (ره) به کشور، شاپور بختیار در یک پیام تلویزیونی، ورود آیت‌الله خمینی (ره) به کشور را به مسلمانان ایران تبریک گفته بود؛ البته در بخشی از این بیانیه برای انحراف افکار عمومی آمده بود که تمام انقلاب‌های جهان وقتی طولانی می‌شوند و مردم را خسته می‌کنند که یک نظام دیکتاتوری در قفای خود هدیه آورند. سعی کنیم که از این نهضت آزادی به نفع مردم کشور و با احترام به قانون استفاده کنیم، در غیر این صورت علاوه بر خطرات گوناگون که ما را تهدید می‌کند، مملکت بدون تردید به یک دوران دیکتاتوری و شاید ملوک‌الطوایفی باز خواهد گشت.»
در مقابل، حسن نزیه، رئیس کانون وکلا که از سوی جبهه ملی، آیت‌الله طالقانی و مهندس بازرگان مأموریت داشت در پاریس راجع به نظرات امام (ره) درباره قانون اساسی جدید، اطلاعاتی کسب کند در گفت‌وگو با روزنامه «لوموند» فرانسه گفت: آیت‌الله خمینی (ره) با رفتار بعضی از طرفداران متعصب خود که با آزادی‌های فردی مخالفند موافق نیستند و به مجرد ورود به تهران، عملیات و رویه این افراد را محکوم خواهند کرد.
در این روز بیش از ۱۰۰ هزار نفر از مردم مرند و شهرستان‌های اطراف در تظاهرات خود، خواستار آزادی پنج زندانی سیاسی مرندی شدند و پس از آزادی آنها، به آرامی متفرق شدند. در همدان هم شش زندانی سیاسی آزاد شدند. همچنین عشایر فارس در نامه‌ای به آیت‌الله سیدمحمود طالقانی، همبستگی خود را با مردم سراسر ایران اعلام کردند.
فرمانداری نظامی تهران در اطلاعیه شماره ۳۶ خود که به مناسبت بازگشت امام خمینی (ره) صادر شد، راهپیمایی و اجتماعات را در سه روز آینده آزاد دانست. شورای هماهنگی کارکنان هما هم در بیانیه‌ای ضمن تاکید بر ادامه اعتصاب خود، اعلام کرد که اعتصاب کارکنان هما ادامه خواهد داشت و تنها به فرمان مرجع کبیر امام خمینی (ره) خدمات خویش را در خدمت به ملت مبارز ایران آغاز خواهد کرد.
دو حادثه، از مهم‌ترین پیامدهای بازگشت امام خمینی (ره) به کشور است که به سرعت موجب پیروزی انقلاب اسلامی شد؛ نخست انتصاب دولت موقت و دوم، بیعت نظامیان با ایشان. حضرت امام (ره) در بیست‌وششم دی‌ماه، در آستانه خروج شاه از کشور اعلام کردند که ما دولت را به همین زودی اعلام خواهیم کرد و در پانزدهم بهمن‌ماه، نخست‌وزیری مهندس بازرگان به تصویب شورای انقلاب رسید.
نوزدهم بهمن‌ماه، عظیم‌ترین راهپیمایی در سراسر کشور شکل گرفت و میلیون‌ها نفر در حمایت از دولت منتخب امام خمینی (ره) به خیابان‌ها آمدند؛ از سوی دیگر، در دهه انقلاب، ارتش که تنها نقطه اتکای رژیم بود به انقلاب پیوست.
فرار، نافرمانی، اعتصاب، شرکت در تظاهرات و سرانجام بیعت با امام خمینی (ره)، نشانه همراهی ارتش با آرمان‌های امام (ره) بود که در نوزدهم بهمن‌ماه به اوج خود رسید. پشتیبانی ارتش از قیام مردمی، رژیم بدون پشتوانه اجتماعی شاه را به سرعت از هم متلاشی کرد و باعث پیروزی انقلاب اسلامی در بیست‌ودوم بهمن‌ماه ۱۳۵۷ شد.
دیگر وقایع دوازدهم بهمن ماه ۱۳۵۷ به این شرح است:
- هنگام ورود امام خمینی به مدت ۲۰ دقیقه مراسم استقبال توسط تلویزیون دولتی ایران به طور زنده پخش شد، اما ناگهان عکس شاه روی صفحه تلویزیون ظاهر شد و برنامه قطع شد. گفته شد نظامیانی که در ایستگاه فرستنده بودند از اینکه سرود شاهنشاهی نواخته نشده بود عصبانی شده بودند و برنامه را قطع کردند. رادیوی دولتی در تمام مدت سکوت اختیار کرد و مراسم را پخش نکرد.
- فرماندار نظامی اعلام کرد به مناسبت ورود امام خمینی (ره) حرکات و اجتماعات از ساعت هفت صبح امروز به مدت سه روز با رعایت نظم و ترتیب در سطح شهر تهران و حومه به نحوی که موجب هیچ‌گونه درگیری و عملیات مخل نظم عمومی نشود، مجاز خواهد بود.
نظر شما