به گزارش ایمنا، مفهوم عرضه در گردش یا به عبارت دیگر سرمایه در گردش با موضوع تعیین ارزش توکن رمزارزها گره خورده است؛ یکی از قدرتمندترین وزنه‌های تعیین کننده قیمت در رمزارزها، تناسب میزان عرضه رمزارز و تقاضا برای خرید آن است. عرضه در گردش Circulating Supply در اصل به تمام توکن‌ها و کوین‌هایی که در دسترس عموم قرار دارند و به واسطه خرید و فروش از کیف پول و حسابی به کیف پول و حسابی دیگر منتقل شده و در گردش هستند، اطلاق می‌شود.
با گذشت زمان و طی شرایط گوناگون ممکن است میزان عرضه در گردش برای یک نوع ارز تغییر کند که ناشی از رفتار بازار و حرکات معامله‌گران و جامعه درگیر است. برای نمونه پایین آمدن تقاضا برای یک ارز دیجیتال و کمتر شدن کاربران درگیر باعث شود که توسعه دهندگان یک پروژه تصمیم بگیرند که مقداری از توکن‌های مربوط به رمز ارز را بسوزانند تا با کم کردن عرضه در گردش، باعث بالا رفتن قیمت شوند و یا از افت قیمت جلوگیری کنند؛ این رابطه دوسویه است و هر چه عرضه در گردش برای یک رمزارز بالا برود، به علت بیشتر شدن عرضه نسبت به تقاضا برای خرید، قیمت هر توکن رمزارز پایین‌تر آمده و یا در مواردی متعادل می‌شود.
اگر توکنی سوزانده شود _مانند مواردی که توسط رمزارزهایی نظیر بایننس اتفاق افتاد_ برای همیشه از چرخه عرضه در گردش خارج و نابود می‌شود. همچنین عرضه در گردش برای بسیاری از ارزهای دیجیتال دارای محدودیت است و این رمزارزها به مرور زمان با وجود افزایش نسبی در عرضه در گردش هرگز نمی‌توانند از سقف تعیین شده فراتر روند.
برای مثال ارزش بازار لایت کوین ۴,۴۶۷,۸۳۱,۵۰۳ دلار و سرمایه در گردش ۶۳,۲۵۹,۹۴۲ واحد لایت کوین است. این در حالی است که ارزش بازار یا مارکت کپ بیت کوین ۱۸۵,۵۳۵,۲۳۳,۲۱۵ دلار و عرضه در گردش آن ۱۷,۹۳۷,۰۸۷ واحد بیت کوین است. عرضه‌ی بیت کوین هیچ‌وقت به عرضه‌ی کنونی لایت کوین نمی‌رسد، چرا که عرضه بیت کوین به ۲۱,۰۰۰,۰۰۰ واحد محدود شده است. در واقع ۲۱ میلیون بیت کوین، بالاترین عددی است که برای تعداد بیت کوین‌های موجود، می‌تواند وجود داشته باشد.
سرمایه در گردش
سرمایه در گردش یا عرضه در گردش، مقداری از توکن یا ارزی است که استخراج یا تولید شده است. این تعداد، مقداری تقریبی است که در دست عموم مردم قرار دارد و در بازار در حال گردش است. عرضه در گردش یک ارز دیجیتال در طول زمان می‌تواند افزایش یا کاهش داشته باشد. برای مثال استخراج بیت کوین با آزاد کردن بیت کوین‌های بیشتر در شبکه، سبب افزایش سرمایه در گردش می‌شود. از سوی دیگر فرایندهایی مانند سوزاندن سکه، سرمایه در گردش را برای یک ارز دیجیتال کاهش می‌دهد. از متغیر سرمایه در گردش می‌توان برای محاسبه ارزش بازار یک ارز دیجیتال استفاده کرد، به طوری که اگر ارزش هر واحد را به سرمایه در گردش ضرب کنیم به ارزش بازار آن ارز دیجیتال می‌رسیم.
عرضه کل
عرضه کل به تعداد سکه‌ها یا توکن‌هایی اطلاق می‌گردد که در حال حاضر وجود دارند که می‌تواند به صورت در گردش یا قفل شده باشند. عرضه کل تعداد کل سکه‌های موجود است که ممکن است کل این تعداد نیز در گردش نباشد. به دلایل مختلفی سکه‌هایی وجود دارند که قفل یا حفاظت شده‌اند و در بازار عمومی فروخته نمی‌شوند و در نتیجه بر روی قیمت آن ارز تاثیری ندارند. میزان عرضه‌ی کل معمولاً برابر یا بیشتر از سرمایه در گردش است.
حداکثر عرضه
این مقدار، حداکثر تعدادی است که برای یک ارز دیجیتال وجود خواهد داشت. هنگامی که یک ارز به مقدار حداکثر عرضه خود برسد، دیگر ارزی تولید، استخراج یا صادر نخواهد شد. معمولاً حداکثر عرضه در کدهای اصلی پروتکل هر ارز دیجیتال مشخص می‌شود. سکه‌هایی که برای آن‌ها حداکثر عرضه مشخص شده، می‌توانند از ابتدا تمام سکه‌هایشان را آزاد کرده باشند و یا معمولاً آن را با نرخ مشخصی آزاد کنند. این اتفاق سبب به وجود آمدن کمیابی در یک ارز دیجیتال می‌شود.
ارزش یک ارز دیجیتال
ارزش یک سکه بر اساس کمیابی آن تعیین می‌شود، اصطلاحی به نام «ترجیح زمانی» در علم اقتصاد وجود دارد. کسی نمی‌داند، شاید ارزش اتریوم در آینده کاهش یابد. به هر حال در این دوره‌ی زمانی تعداد اتریوم موجود کم است. علاوه بر این نرخ تولید و عرضه این ارز با گذر زمان کاهش می‌یابد تا ارزش آن افزایش یابد. طراحی ارزهای دیجیتال به گونه‌ای است که تعداد آن‌ها هرگز از حداکثر عرضه فراتر نخواهد رفت. با این حال سوال اینجاست آیا یک ارز دیجیتال می‌تواند به حداکثر عرضه خود برسد و چه زمانی این اتفاق می‌افتد؟ بهتر است با یک مثال از بیت کوین به این سوال پاسخ دهیم. تخمین زده می‌شود در سال ۲۱۴۰ بیت کوین به حداکثر مقدار عرضه خود می‌رسد. بیت کوین عرضه‌ی خود را کنترل کرده و پاداش بلاک را هر چهار سال کاهش می‌دهد. انتظار می‌رود در سال ۲۰۳۲ حدود ۹۹ درصد از بیت کوین‌ها استخراج شوند. استخراج تنها ۱ درصد باقی‌مانده به ۱۰۰ سال زمان نیاز دارد.
کنترل تورم و عرضه در گردش بیت کوین
عرضه در گردش همیشه درصدی از کل عرضه است که بخش اولیه آن در رویداد ICO یا عرضه اولیه کوین توزیع می‌شود. هر چه این درصد بیشتر باشد، بهتر است. به عنوان مثال، بیت کوین ۱۹ میلیون سرمایه در گردش دارد که حدود ۹۰ درصد از حداکثر عرضه ۲۱ میلیونی است. این بدان معنی است که ارزش بیت کوین را نمی‌توان به طور قابل توجهی با سیل بیت کوین‌های جدید که وارد بازار می‌شود، کاهش داد.
اگر سرمایه در گردش پنج میلیون و کل عرضه ۱۰۰ میلیون باشد، این بدان معناست که عرضه در گردش عملاً ۵ درصد است که این خطرناک است. اگر کسی که این توکن را دارد، قبل از سرمایه‌گذاری نتواند تحقیقات انجام دهد، باید به نرخ ۹۵٪ که در گردش نیست، توجه کند. این حجم می‌تواند روند بازار را به ضرر سرمایه‌گذار تغییر دهد.
روش‌های دیگر کنترل عرضه در گردش
بیت کوین با مکانیسم نصف کردن (هاوینگ) خود، تورم را کنترل می‌کند، اما سایر شبکه‌های بلاکچین انعطاف‌پذیرتر هستند. این موضوع به بلاکچین‌های اثبات سهام (PoS) همانند نسخه جدید اتریوم، کاردانو یا آوالانچ اشاره دارد.
کوین‌های بومی این شبکه‌ها چندین عملکرد دارند؛ به طوری که نه تنها می‌توان از آن‌ها برای پرداخت خدمات dApp، مانند وام دادن یا تجارت NFT استفاده کرد، بلکه برای سهام نیز قابل استفاده هستند. سهامداران PoS هر زمان که از سهم کوین یا توکن آن‌ها برای تراکنش‌ها استفاده می‌شود، به آن‌ها اعتباری برای دریافت جوایز داده می‌شود. با این مکانیزم باعث ورود کوین‌های جدید به عرضه در گردش می‌شوند، درست مانند استخراج بیت کوین. علاوه بر این، دارندگان توکن در شبکه‌های PoS می‌توانند از توکن‌های خود به میزان اعتباری که به عنوان پاداش دریافت کرده‌اند، استفاده کنند. این کار باعث تنظیم عرضه در گردش شده و بر قیمت هر توکن تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، زمانی که اتریوم ارتقاء EIP-۱۵۵۹ خود را معرفی کرد، هزینه‌های پایه گس ETH به جای بازگرداندن به ماینرها، سوزانده می‌شد.
از آنجایی که اتریوم، حداکثری برای عرضه ETH درنظر نگرفته است، این مکانیسم سوزاندن (ارسال ETH به یک کیف پول مرده) با کاهش ورودی اتریوم جدید، عرضه در گردش ETH را تنظیم می‌کند. در نتیجه، در سه ماهه اول ۲۰۲۲، نرخ تورم اتریوم از ۱.۱۰ درصد به ۰.۵۱ درصد رسید.
برای سرمایه‌گذاران اتریوم، این بدان معناست که اتریوم ارزش بیشتری پیدا می‌کند. به هر حال، اتریوم میزبان هزاران dApp است و راه‌حل مقیاس‌پذیری بسیاری در لایه ۲ دارد. با افزایش ابزار اتریوم، تقاضا برای اتریوم افزایش خواهد یافت. به عبارت دیگر، عرضه در گردش اتریوم با ارتقاء EIP-۱۵۵۹ قابل‌تنظیم‌تر بوده؛ به طوری که می‌تواند ارزش آن را افزایش دهد.
برعکس، بلاکچین‌های PoS که مکانیسم سوزاندن ندارند، اما حداکثر عرضه توکن را تعیین کرده‌اند، همیشه می‌توانند با تغییر پاداش‌های اعتبارسنجی، عرضه در گردش خود را تنظیم کنند. Avalanche که عرضه آن به ۷۲۰ میلیون AVAX محدود شده است، پاداش استکینگ اعتبار سنج آن با نرخ سالانه ۹.۰۲٪ AVAX محاسبه می‌شود.
تصمیم‌گیری جهت ورود به بازار
عرضه در گردش و عرضه کل یک کریپتو، عوامل کلیدی تعیین‌کننده قیمت یک کریپتو هستند. این معیارها به سرمایه‌گذاران در مورد احتمال خطر dilution و افزایش قیمت اطلاع می‌دهد. به این ترتیب، دانستن چگونگی تصمیم‌گیری برای سرمایه‌گذاری براساس عرضه در گردش می‌تواند یکی از سودمندترین درس‌های پایه برای معامله‌گران باشد.
نظر شما