فروغ کریمی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: بعد از انقلاب صنعتی، با ورود ماشینها به شهرها، گسترش معابر درون شهری و برون شهری و جادهها، انسان و طبیعت که یکی از معیارهای اساسی شهرها بودند، کمرنگتر شدند و شهرها بیشتر متناسب با وسایل نقلیه موتوری توسعه یافت در حالی که در گذشته برای طراحی مسیرها و فضاها به انسانها به عنوان استفادهکنندگان اصلی این معابر اهمیت ویژهای داده میشد.
وی افزود: با رشد شتابان شهرها و افزایش جمعیت شهری میزان تردد در شهرها با وسایل نقلیه موتوری افزایش پیدا کرد. افزایش ترافیک موتوری معضلاتی همچون ترافیک، آلودگی صوتی و آلودگی هوا را به همراه داشته است و یکی از راهکارهای کاهش این معضلات، توسعه حملونقل انسانگرا از جمله پیادهروی و دوچرخهسواری است.
مدرس گروه شهرسازی دانشگاه پیامنور شهرکرد خاطرنشان کرد: تاریخچه ورود دوچرخه به ایران به دوره قاجار برمیگردد زمانی که کارکنان سفارت انگلیس از دوچرخه استفاده میکردند. دوچرخه قبل از جنگ جهانی دوم وارد ایران شد و پس از جنگ جهانی دوم واردات دوچرخه به ایران افزایش یافت، البته تا قبل از آن قیمت دوچرخه گران بود و مردم بر باورهای نادرست و خرافاتی بودند به طور مثال استفاده کنندگان دوچرخه را شیطان میخواندند.
کریمی تصریح کرد: بعد از اینکه واردات دوچرخه به ایران بیشتر شد و قیمت آن کاهش یافت مردم کمکم به این وسیله روی آوردند، به خصوص در شهرهایی مانند اصفهان و یزد از این وسیله بیشتر استقبال و حتی در اصفهان در محدوده چهارباغ برای دوچرخه مسیر مجزا در نظر گرفته شد.
وی اضافه کرد: با افزایش تعداد اتومبیلها در شهرهای ایران به خصوص اوایل دهه ۵۰ شمسی، نبود ایمنی لازم برای تردد دوچرخهها در معابر شهری و کمتوجهی مسئولان به برنامهریزی شهری سبب شد که استفادهکنندگان از دوچرخه کاهش یابد، هرچند ابعاد توسعه زیرساختهای مسیر دوچرخهسواری نیاز به هزینه گزاف در مقایسه با سایر پروژههای شهری ندارد و تنها نیازمند برنامهریزی بلندمدت است.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: کاهش آلودگی هوا، سازگاری با توسعه پایدار، کاهش هزینههای تملک و نگهداری آن در مقایسه با اتومبیل، کاهش هزینه و زمان برای احداث راه و پارکینگ، کاهش آلودگی صوتی، ایجاد شادابی و تندرستی و سلامت جسمی برای شهروندان، کاهش ترافیک، کاهش مصرف سوخت و مدیریت اقتصاد و ارتقای کیفیت شهروندان از مزایای استفاده از دوچرخه است.
نظر شما