باشگاه افسران؛ نماد ایستادگی تا آخرین نفس

به گزارش خبرنگار ایمنا و براساس یادداشتی که سیدصالح ایمانی، پژوهشگر دفاع مقدس در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده است: «هر زمان که سخن از مقاومت مردم کردستان در مقابل نیروهای ضدانقلاب به میان‌می آید، نام باشگاه افسران سنندج خودنمایی می‌کند.

این باشگاه که در بلندترین نقطه در مرکز شهر سنندج قرار دارد، به سایر نقاط مانند بازار، پادگان، استانداری، محله‌ها، خیابان‌ها، میادین اصلی و مسجد جامع مشرف است و مناسب‌ترین محل برای دیده‌بانی کل شهر و ابتدای راه‌های سنندج به کامیاران، قروه و سقز محسوب می‌شود. این محل تقریباً بر سه چهارم شهر سنندج مسلط و از سمت شرق در جوار میدان انقلاب و از طرف غرب در زاویه دو خیابان امام خمینی (ره) و فردوسی واقع شده است.

در اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۵۹، بخشی از شهر سنندج، به تصرف ضدانقلاب درآمد تا به زعم و باور غلطشان، یک دولت دیگر راه‌اندازی کنند؛ تعدادی از نیروهای پاسدار، ارتش و پیش‌مرگان مسلمان کرد با دیدن این اتفاق، در محل «باشگاه افسران» به دلیل اشرافیت به منطقه مستقر شدند و دفاع‌شان از این نقطه شروع شد.

نیروهای ضدانقلاب وقتی متوجه شدند که نقطه حساس و تعیین‌کننده‌ای را از دست دادند، همه توان و تلاش‌شان را در اطراف این مقر متمرکز کردند، براساس شنیده‌ها نزدیک به دو هزار نیروی ضدانقلاب از گروهک‌های کومله، دموکرات، چریک‌های فدایی خلق، اقلیت، اکثریت، پیکار، رنجبران، و ده‌ها گروه مزدور دیگر که در آن زمان در شهر سنندج مقر داشتند، همه کنار هم قرار گرفتند تا باشگاه افسران را از دست رزمندگان خارج سازند.

کمتر از ۵۰ نفر نیروی با اعتقاد و با ایمان، در مقابل دو هزار نفر ضدانقلاب بودند. از صبح تا شب ضدانقلاب به باشگاه افسران آتش می‌ریخت. شب هم شروع به تبلیغات روانی و جنگ روانی می‌کرد که «بیایید تسلیم شوید امشب شب پایانی شما است؛ امشب می‌آییم شما را سر می‌بُریم» اما رزمندگان در این مکان و در محاصره‌ای ۲۲ روزه مقاومت کردند و وقتی ضدانقلاب ناامید شد و فهمید نمی‌تواند این نقطه را بگیرند، دست به محاصره نیروها زد.

راه امدادرسانی بسته شد، آب‌وبرق را به روی رزمنده‌ها قطع کردند، آذوقه و حتی دارویی برای مجروحان وجود نداشت. پیکرهای شهدا در این پایگاه مانده بود و امکانات داشت به حداقل می‌رسید. از طرفی هم ضدانقلاب همه توانش را گذاشته که باشگاه افسران را بگیرد و می‌خواستند غائله پاوه را بار دیگر در سنندج و محل باشگاه افسران تکرار کند؛ فاصله رزمنده‌ها با یگان پشتیبانی‌کننده حدود دو هزار متر بود؛ یعنی دشمن چنان مسیر را اشغال کرده بود که نیروهای لشکر ۲۸ هم نمی‌توانستند با طی کردن مسیر به مدافعان اسلام امدادرسانی کنند یا آنها را از محاصره دربیاورند.

بعد از ۲۲ روز مقاومت در چنین شرایطی، نیروهایی از کرمانشاه به فرماندهی شهیدان «محمد بروجردی» و «علی صیادشیرازی» به سختی از فرودگاه وارد شهر سنندج شدند؛ بعد از طراحی عملیات، در نخستین روزهای اردیبهشت ۱۳۵۹ با هدف رهایی نیروهای حاضر در باشگاه افسران از محاصره و پاکسازی مناطق مختلف شهر از وجود ضدانقلاب، عملیات از چند محور آغاز شد.

محورهای عملیاتی به فرماندهی شهید صیاد، شهید محمد بروجردی و رحیم صفوی و محور دیگر از گردنه صلوات‌آباد، وارد عمل شدند. عملیات گسترده‌ای انجام شد و رزمندگان با جنگ حدود ۲۰ روزه موفق شدند ضدانقلاب تا دندان مسلح را که نیروی چندهزار نفری در سنندج داشت، با تلفات و زخمی‌های زیاد از سنندج بیرون کنند و باشگاه افسران که در محاصره ضدانقلاب بود از محاصره خارج و رزمندگان وارد مقرهای محل شدند.

پیکر شهیدان «عدنان مردوخی» از پیش‌مرگان کرد مسلمان و «رشید احمدی» درجه‌دار ارتش که جزو مدافعان باشگاه افسران بودند در همین مکان مبارک به خاک سپرده شد و چندین سال بعد از آن عملیات، پنج شهید گمنام نیز در کنار مزار این دو شهید آرام گرفتند.

اکنون از باشگاه افسران به عنوان یکی از نقاط حماسی و یادمان مقاومت و پایمردی در استان کردستان نام برده می‌شود که به‌عنوان بزرگ‌ترین سمبل مقاومت مردم انقلابی این دیار می‌درخشد.»