سعید انالی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، در رابطه با وضعیت فدراسیون کاراته و نتایج ضعیف تیم ملی، اظهار کرد: در یکی از تعاریف مدیریت آمده، هنر مدیریت توزیع منابع محدود برای نیازهای نامحدود است و قطعاً تمام مدیران ورزشی با این موضوع دست‌وپنجه نرم می‌کنند. فدراسیون کاراته نیز از این موضوع مستثنی نیست.
جامعه فهیم و بیدار کاراته ایران نیز به‌خوبی این موضوع را درک کرده است و این اجازه را به رئیس فدراسیون داده تا تیم مدیریتی و فنی خود را چیدمان کند، اما پاسخ‌گویی به جامعه و افکار عمومی درباره محقق نشدن برنامه‌های اعلامی و نتایج حاصل از برنامه‌ها قطعاً وظیفه مدیر هر سازمان است.
وی ادامه داد: طچی هار سال گذشته کاراته نیز مانند دیگر رشته‌ها در مهم‌ترین رویدادی که حضور پیدا کرد المپیک بود، نتیجه حاصل از حضور کاراته در المپیک از هشت مدال طلا تنها یک مدال بود. این رشته ورزشی در ایران با دیگر رشته‌ها برحسب اطلاعات و آمار به‌خصوص ورزشکاران سازمان یافته یا مدعی بودن در قهرمانی در آسیا و جهان تفاوت چشمگیری دارد و قطعاً حق کاراته ایران در المپیک بیشتر از یک مدال طلا بود.
این مربی کاراته با بیان اینکه کسب تنها یک مدال طلا در المپیک ظلمی آشکار به ماهیت و اقتدار کاراته ایران وارد کرد، تصریح کرد: این اتفاق در حالی رخ داد که فدراسیون در آن زمان کلیه امورات مربوط به تیم‌های ملی در رده‌های پایه و امید را تعطیل کرده بود و صرفاً تمام منابع و وقت خود را صرف به تیم بزرگسالان کرد. کم‌توجهی و بی‌برنامگی فدراسیون کاراته در سال‌های گذشته برای رده سنی پایه باعث شد کاراته ایران در پشتوانه سازی دچار بحران شود که مصداق این صحبت را می‌توان در دو دوره مسابقات آسیایی و یک دوره مسابقات جهانی به وضوح احساس کرد.
انالی اضافه کرد: کارشناسان کاراته چندین بار این اخطار را به رئیس فدراسیون درمورد رها شدن تیم‌های ملی پایه و عدم کسب نتیجه در مسابقات آینده را گوشزد کرده بودند. قطعاً مدیران در زمان‌های خاص به تحلیل نتایج و اطلاعات حاصل شده می‌پردازند و متوجه می‌شوند در محور ترسیم شده طبق برنامه راهبردی کجای مسیر طراحی شده قرار دارند. اگر در کاراته ایران مسیر طی شده در چهار سال گذشته را روی نمودار رسم کنیم، این نمودار دچار چولگی در سمت منفی می‌شود و این موضوعی است که وزارت ورزش باید به آن دقت بیشتری داشته باشد.
وی درباره نظارت وزارت ورزش بر عملکرد فدراسیون‌ها، گفت: وزارت ورزش در رصد عملکرد فدراسیون‌ها از قرار معلوم با چالش مواجه است، از یک طرف آمارهای ارسالی از طرف فدراسیون‌ها و از طرف دیگر واقعیت‌های موجود با یکدیگر هم‌خوانی ندارند. برای مثال در کاراته ایران مدال‌های طلایی رنگ ما در آسیا نسبت به چهار سال گذشته به یک سوم رسیده است و جایگاه‌های قبلی خود را به سادگی به کشورهای نه‌چندان مطرحی همچون اردن، قزاقستان، قرقیزستان، کویت، ویتنام و اندونزی سپرده‌ایم.
مربی کاراته افزود: این اتفاقات درحالی رخ می‌دهد که به دلیل اشراف‌نداشتن به وضعیت انتخابی‌ها استعدادهای زیادی پشت در تیم‌های ملی ماندند و استعدادشان شاید سوخت و نفرات پایین‌تر جدول رنکینگ مفتخر به پوشیدن پیراهن تیم‌های ملی شدند. به نظر می‌رسد کاراته ایران از مسیر پیشرفت خود خارج شده و برای برگشتن به این مسیر نیازمند مدیریت جسور، توانمند با برنامه و صد البته از جنس کاراته است.
نظر شما