به گزارش خبرنگار ایمنا، بمب خبری فوتبال و ورزش جهان با امضای قرارداد سنگین «کریستیانو رونالدو» با باشگاه النصر عربستان منفجر شد و هواداران با یک علامت سوال بزرگ مواجه شده‌اند؛ چرا النصر؟
دیوانگی چیست و دیوانه کیست؟ حتی نبوغ چیست و نابغه کیست؟ سال‌هاست با متر و معیارهای خاص و در استانداردهای طبقه‌بندی شده‌ای تلاش کرده‌ایم انسان‌های برتر را از «معمولی» تمیز دهیم. با این حال مرزهای تعیین شده همواره دستخوش تغییر و تحولات شده‌اند و این نابغه‌ها بودند که هر بار به ما جنبه تازه‌ای از خاص بودن را عرضه کردند.
برای برترین گلزن تاریخ تیم‌های ملی در جهان، مردی که نزدیک به دو دهه در اوج بود و روزمره‌اش را با شکستن رکوردها سپری می‌کرد، سال ۲۰۲۲ به شکل خوبی ادامه نیافت. به‌زعم بسیاری رونالدو به منچستریونایتد رفت تا دوباره تاریخ‌سازی کند و بتواند با بازگشت به تئاتر رویاها، آن چیزی را که هواداران سال‌ها منتظرش بودند به آن‌ها هدیه کند؛ با این حال در شهر منچستر، اوضاع آن‌طورکه باید پیش نرفت و کریس روز به روز منزوی‌تر شد.
مشکلات خانوادگی از جمله فوت بچه نو رسیده، تأثیر منفی زیادی روی ستاره پرتغالی گذاشت تا جایی که او برای گذر از دوران سخت روحی خود به سراغ روان‌شناس مطرح آمریکایی رفت.
روزهای تیره رونالدو به شب‌های کابوس‌بار رسانه‌ای تبدیل شد. در طول نزدیک به دو دهه رقابت ستاره پرتغال و آرژانتین، بارها هواداران مجاب شدند که شاید هیچ‌یک از این دو بازیکن بر دیگری ارجحیت ندارد. افتخارات و رکوردشکنی‌های کریس در سطح ملی و اروپایی و درخشش مسی در بارسلونا و پی اس جی، پکیج بی نظیر استعداد ناب فوتبال بود که بارها و بارها طرفداران را روی صندلی‌های خودشان میخکوب و گاه آن‌ها را از فرط شوق و شادی به آسمان‌ها پرتاب کرد.
با وجود همه روزهایی خوبی که رونالدو برای فوتبال‌دوستان ساخت، او به تدریج در منچستریونایتد طرد شد و حتی از ترکیب اصلی به روی نیمکت رسید. او که برای جنگیدن، افتخارآفرینی و رکوردشکنی زاده شده بود، تحمل نداشت ببیند که تیم محبوبش می‌بازد و او به خاطر حضور متداوم روی نیمکت به خاطر اختلاف‌نظر با سرمربی و ناهماهنگی در کادر مدیریتی باید تنها نظاره‌گر باشد. به قول معروف، کریس در منچستر اندازه چندین سال بازی پیر شد!
با فرا رسیدن جام جهانی ۲۰۲۲ قطر بسیاری از عاشقان رونالدو امیدوار بودند تا او همراه با پرتغال بدرخشد و با کسب عنوان قهرمانی جهان نامش را در تاریخ جاودانه کند. در یک جهان موازی، شاید او واقعاً توانسته باشد این عنوان را تصاحب کند و جام طلایی را بالای سر ببرد.
تردیدی وجود ندارد که در آن جهان همه رسانه‌ها می‌گویند رونالدو بهتر از مسی است، چون با قهرمانی در جام جهانی ثابت کرده که رقیبش فاصله زیادی با وی دارد. با این حال، در جهان فعلی مسی قهرمان شد، جام را بالای سر برد و در رسانه‌ها به عنوان بهترین بازیکن تاریخ معرفی شد.
درواقع جریان اصلی طرد شدن رونالدو، تصمیم عجیب او و روزگاری که برای خودش ساخته کاملاً به رسانه و کارکرد آن برمی‌گردد. لیونل مسی شاید بهترین بازیکن تاریخ باشد، اما بدون شک این عنوان نه فقط با کسب جام جهانی بلکه با سال‌ها تلاش، جنگندگی و کسب افتخار به دست آمده است.
مسی برای تبدیل شدن به یک اسطوره بی‌بدیل در جهان فوتبال، نیاز به جام جهانی نداشت بلکه جام جهانی به دستان مسی نیاز داشت و این مسئله کاملاً درباره رونالدو نیز صدق می‌کند.
ستاره سابق باشگاه‌های رئال مادرید و یوونتوس به خوبی توانایی‌ها و استعدادش را در مسابقات مختلف نشان داده ولی عادت بشر (اینجا بخوانید رسانه) این است که گاه فقط روی ناکامی‌ها تمرکز کند.
لیونل مسی و کریستیانو رونالدو در طول دوران بازی خود بارها با نشان دادن احترام در عین رقابت، ثابت کردند که راه و رسم اسطوره بودن را خیلی خوب می‌دانند.
این موضوع را گزارشگر آرژانتینی نیز درباره ستاره کشورش به خوبی می‌دانست و پیش از بازی فینال جام جهانی به او گوشزد کرده بود. اسطوره بودن یک شبه به دست نمی‌آید و در یک شب نیز از دست نمی‌رود.
ذهن فراموشکار ما عادت ندارد به یاد بیاورد که رونالدو همان کسی بود که در رئال‌مادرید بارها بر تخت پادشاهی اروپا نشست و با گلزنی‌های متعدد به برترین گلزن تاریخ لیگ قهرمانان اروپا تبدیل شد.
ما از یاد برده‌ایم که بارها در مصاف‌های رودررو، مسی مغلوب رونالدو شده و اتفاقاً عکس این اتفاق نیز کم رخ نداده است. از ابتدای آشنا شدن هواداران با رونالدو و مسی، همواره بحث قیاس این دو بازیکن داغ بوده و هر کسی تمایل دارد ثابت کند که بازیکن مورد علاقه‌اش بهتر است.
با این حال کارشناسان در طول سال‌ها اذعان کرده‌اند که مسئله بهتر بودن هیچ‌یک از این دو بازیکن نیست. درواقع همه ما نظر شخصی خودمان را داریم و شاید کفه ترازوی افتخارات و جام‌ها به سود یک بازیکن سنگینی کند. حتی شاید رکوردهای خاص تر نیز متعلق به یک بازیکن دیگر باشد. با این حال می‌دانیم که ما به مدت تقریباً دو دهه از تماشای هنرنمایی مسی و رونالدو لذت برده‌ایم.
چرخ گردون شاید بیشتر از دو روز است که بر مراد حال رونالدو نرفته است؛ با این حال روزهای تلخ نباید باعث شود که ما روزهای شیرین‌تر را از یاد ببریم. همان بازیکنی که به خاطر سوپرگلش تشویق ایستاده هواداران یوونتوس را برانگیخت، حالا عزم سفر به عربستان کرده و پول را به جای افتخار انتخاب کرده است.
البته می‌گویند که دیگر کسی رونالدو را نمی‌خواهد! شاید این هم کارکرد رسانه باشد که او را منزوی‌تر از همیشه نشان می‌دهد. به هر ترتیب، دریافت ۲۰۰ میلیون یورو در سال پیشنهاد وسوسه‌کننده‌ای بود که حتی پرمخاطب‌ترین آدم جهان در فضای مجازی را هم به خود جذب کرد.
درست است که از این به بعد مسی در پی اس جی می‌تازد و کریستیانو رونالدو قرار است در لیگ حرفه‌ای عربستان برابر رقیبان سطح پایین‌تر بجنگد، اما تردیدی وجود ندارد که او درست مانند مسی یک نابغه است. این دو ستاره چارچوب‌ها را شکستند و سطحی جدید از فوتبال را به تماشاچیان خود نشان دادند.
شاید دو سال دیگر، مسی نیز راهی آرژانتین شود یا یک کشور عربی را برای بازی کردن انتخاب کند؛ با این حال هواداران اصیل فوتبال مطمئناً در اعماق قلب خود می‌گویند: ممنونیم آقایان کریستیانو رونالدو و لیونل مسی!
نظر شما