به گزارش خبرنگار ایمنا، آلودگی هوا از معضلاتی است که تمام شهرهای جهان پس از انقلاب صنعتی با آن دست به گریبان بوده‌اند و با انجام برنامه‌ریزی دقیق و طی چندین مرحله این مسئله را حل کرده‌اند. تجربه شهرهای دنیا به خصوص شهرهای کشورهای صنعتی نشان می‌دهد آلودگی هوا معضلی قابل حل است، به شرط آنکه عوامل مؤثر بر آلودگی هوا شناسایی و راهکارهای اجرایی برای آن در نظر گرفته شود.
شهرهای ایران به خصوص کلانشهرهای صنعتی کشور از چند دهه گذشته با این معضل مواجه بوده‌اند. این مشکل هر روز بیشتر از گذشته گلوی ساکنان شهرها را می‌فشارد و زندگی را به خصوص در فصل سرد سال برای شهروندان دشوار می‌کند. قانون هوای پاک برای کاهش آلودگی هوای شهرهای کشور تصویب شده، اما به طور کامل اجرا نشده است.
نبود هماهنگی میان دستگاه‌های اجرایی، کاهش سرانه فضای سبز شهری، افزایش ساخت‌وسازهای متراکم و نداشتن برنامه دقیق برای انتقال مراکز آلاینده از مجاورت شهرها از عوامل تشدید معضل آلودگی هوا است که سلامت ساکنان شهرها را تهدید می‌کند و بهره‌وری زیرساخت‌های شهری را کاهش می‌دهد.
در گفت‌وگو با فرزاد مؤمنی، کارشناس ارشد شهرسازی دلایل افزایش آلودگی هوای کلان‌شهرها و راهکارهای حل این معضل را جویا شدیم. مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.
راهکارهای مؤثر کاهش آلودگی هوای کلان‌شهرها چیست؟
به منظور کاهش آلودگی هوا، راهکارهای متفاوتی وجود دارد. توجه به اقلیم شهرها یکی از راهکارهای مؤثر در نظام برنامه‌ریزی شهری است. چنانچه اقلیم شهری گرم و خشک باشد، باید از پوشش گیاهی سازگار برای کاهش آلودگی هوا استفاده کنیم. پوشش گیاهی که تنها چند ماه سبزینگی دارد و بیشتر ماه‌های سال خشک است، نمی‌تواند تأثیر چندانی بر کاهش آلودگی هوا داشته باشد. کاشت درخت صنوبر یا درختانی سوزنی شکل همانند سرو و کاج که نیاز به آب کمتری دارد، در بیشتر ماه‌های سال سبز است و کاشت آنها بنا بر شرایط اقلیمی شهر می‌تواند در دستور کار قرار بگیرد.
راهکار دیگر توجه به جهت وزش باد است، هر شهری بر اساس موقعیت جغرافیایی شرایط ویژه‌ای در این زمینه دارد. با شناسایی رفتار باد در سطح شهرها می‌توان آلودگی هوا را کاهش داد، البته به شرطی که در مسیر بادهای غالب ساختمان‌های بلند مرتبه احداث نشود. ممکن است شهر در حاشیه کوه یا رودخانه قرار داشته باشد؛ مانند شهر اصفهان که از لحاظ حوزه استحفاظی در همجواری با کوه صفه است و موجب می‌شود جریان هوا از جنوب به سمت شمال شهر حرکت کند؛ لذا در ساعت غروب یا طلوع آفتاب جابه‌جایی هوا موجب حرکت آلودگی و خارج شدن آن از محدوده شهر می‌شود.
شهر اصفهان با توجه به طراحی هوشمندانه که در دوران شیخ‌بهایی انجام شد، محور عمودی از شمال به جنوب تحت عنوان چهارباغ دارد. این محور ریه شهر از محور شمال به سمت جنوب است که باد را از سمت صفه تا شمال شهر هدایت می‌کند؛ چنانچه جلوی این کریدور تنفسی ساختمان‌های بلندمرتبه بسازیم جلوی حرکت باد گرفته و آلودگی در سطح شهر مبحوس می‌شود و امکان خارج شدن آلودگی از شهر وجود ندارد؛ بنابراین نباید در مسیر جنوب به شمال شهر، به خصوص در محور چهارباغ بناهای بلندمرتبه مانند ساختمان پزشکان ساخته شود. احداث این ساختمان در خیابان هزار جریب مورد انتقاد بسیاری از کارشناسان شهری قرار دارد.
جریان هوا از سمت غرب به شرق نیز یکی از بادهای غالب شهر اصفهان است که به دلیل جبهه هوای منطقه ایجاد می‌شود؛ محور تنفسی این بخش از شهر به یمن وجود رودخانه زاینده‌رود باز است. مادی‌هایی نیز در سطح شهر اصفهان طراحی شده است که در کنار آنها آب و پوشش گیاهی وجود دارد و موجب خروج آلودگی از سمت محلات شهر می‌شود، البته اگر مسیر این کریدور بسته نشده باشد؛ از کوه دنبه به سمت شهر اصفهان شاهد احداث ساختمان‌های بلندمرتبه هستیم که برای کسب درآمد شهرداری‌ها بدون در نظر گرفتن توسعه پایدار شهری ایجاد شده و ریه شهر را تخریب کرده است.
لازم است در محورهای اصلی شهر و در مسیر بادهای غالب پوشش گیاهی کاشته و از احداث بناهای بلندمرتبه جلوگیری شود تا علاوه بر عبور باد که آلودگی را از محیط شهر خارج می‌کند، تهویه مطبوع انجام شود، چراکه تهویه مطبوع اکسیژن را به شهر تزریق می‌کند.
در شهر اصفهان به دلیل طراحی که در زمان شیخ‌بهایی انجام شده است، شاهد آن هستیم که اکسیژن مسیر خود را به سمت محلات شهر پیدا می‌کند، اما در سایر کلانشهرهای ایران چنین طراحی هوشمندانه‌ای وجود ندارد؛ در کلان‌شهر تهران به دلیل طراحی نامناسب و بلندمرتبه‌سازی‌های آلودگی در محیط شهر محبوس می‌شود، هر چند که شهر تهران در دامنه کوه دماوند قرار دارد، اما وزش باد به دلیل شرایطی که طی چند دهه اخیر در پایتخت به وجود آمده است، نمی‌تواند تأثیر چندانی بر کاهش آلودگی هوا داشته باشد و پایتخت ایران در حال حاضر یکی از آلوده‌ترین شهرهای جهان است.
لازم است دو رویکرد پیشگیرانه در برنامه شهرداری تهران لحاظ شود، نخست اینکه نباید در کریدورهای تنفسی شهرها بلندمرتبه سازی انجام شود؛ لذا پس از فرسودگی بناهای بلندمرتبه در شهر، نباید مجدد مجوز ساخت بلندمرتبه‌سازی داده شود و لازم است اقدام به تخریب و بازسازی بناهای بلندمرتبه کنیم.
چه راهکارهایی برای کاهش آلودگی هوای کلان‌شهر اصفهان وجود دارد؟
در گام نخست باید منشأ آلودگی کلان‌شهر اصفهان شناسایی شود؛ به دلیل نبود برنامه‌ریزی دقیق کارخانه‌هایی در مسیر رودخانه زاینده‌رود ایجاد شده است و بر اثر وزش باد غالب از سمت غرب به شرق، تمام آلاینده‌ها به سمت کلان‌شهر اصفهان هدایت می‌شود؛ لذا لازم است جابه‌جایی کارخانجات در دستور کار دولت قرار گیرد و نماینده مردم اصفهان باید این موضوع را در مجلس شورای اسلامی مطرح کند تا برای حل آن چاره‌ای اندیشیده شود.
راهکار دیگری که با کمک دولت می‌تواند راهگشای حل معضل آلودگی هوا باشد، توسعه حمل‌ونقل عمومی و راه‌اندازی خط سه مترو به منظور کاهش استفاده از خودروهای شخصی است.
راه‌اندازی اتوبان محور شرق اصفهان نیز به کاهش آلودگی هوا کمک می‌کند و اقدام خوب مدیریت شهری اصفهان است. طرح زوج و فرد نیز که تنها در منطقه یک پیاده‌سازی شده است، باید در سایر مناطق شهر نیز اجرایی شود.
تأثیر آلودگی هوا بر سلامت روحی و جسمی شهروندان چیست؟
وجود سرب در هوا موجب خستگی و افسردگی شهروندان و بروز رفتارهای ناهنجار می‌شود، تاب‌آوری اجتماعی را کاهش می‌دهد و موجب عصبانی شدن زودهنگام افراد در مراودات اجتماعی، بروز رفتارهای خشونت‌آمیز و افزایش تصادفات رانندگی می‌شود.
افزایش ابتلاء به سرطان ریه در شهر اصفهان از تبعات دلایل آلودگی هوا است. اگر طرح کاهش آلودگی هوا به درستی پیاده‌سازی شود، سلامت شهروندان تضمین می‌شود؛ شهری سالم است که شهروندانش سالم و سرزنده باشند؛ اگر به دنبال این واژه‌ها و مفاهیم در شهر هستیم و سلامت روان شهروندان برایمان مهم است باید آلودگی هوا را جدی بگیریم.
آیا دستیابی به شهری زیست‌پذیر با وجود آلودگی هوا ممکن است؟
خیر؛ یکی از پایه‌ها و اصول شهر زیست‌پذیر، توجه ویژه به کیفیت هوا، کاهش آلودگی هوا، آلودگی صوتی و آلودگی بصری است و تا زمانی که این آلودگی‌ها برطرف نشود، نمی‌توانیم شهری زیست‌پذیر داشته باشیم. شهر سالم شهری است که نیازهای فیزیولوژیک بدن انسان را تأمین کند که شامل تنفس، تغذیه و هر آن چیزی بوده که برای زنده ماندن لازم است.
نقش کمربندی سبز در کاهش آلودگی هوای کلان‌شهرها چیست؟
ایجاد کمربندی سبز یا پوشش گیاهی مناسب در حاشیه شهرها ضمن اینکه تأثیر بسزایی در کاهش آلودگی هوا دارد، راهکاری برای جلوگیری از توسعه افقی شهرها است. ایجاد کمربندی سبز در اطراف شهرها هوا را به خصوص در شهرهای کوچک تلطیف می‌کند. کمربند سبز ذخیره‌ای برای آیندگان است، دستیابی به توسعه پایدار را تسهیل می‌کند، آلودگی‌های زیستی را کاهش می‌دهد و از گسترش افقی شهر جلوگیری می‌کند.
کمربند سبز بیشتر در شهرهای کوچک مقیاس کاربرد دارد و نقش چندانی در کاهش آلودگی هوا در کلان‌شهرها ندارد و تنها از توسعه افقی شهر جلوگیری می‌کند. چنانچه بخواهیم بر مبنای تئوری باغ‌شهر آلودگی هوا را کاهش دهیم، باید کلان‌شهرها را منطقه‌بندی و در هر منطقه پوشش گیاهی ویژه ایجاد کنیم تا اهداف تئوری باغ‌شهر پیاده‌سازی شود.
بدیهی است چنانچه این تئوری به درستی و بنا بر ویژگی‌های جغرافیایی شهر عملیاتی شود، تأثیر بسزایی بر کاهش آلودگی هوا خواهد داشت.
نظر شما