سعیده بهداشت در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه پیاده‌راه‌ها مسیری هموار و مناسب برای شهروندان به منظور قدم زدن است، اظهار کرد: نیازهای عابران یکی از عوامل مؤثر در طراحی معابر پیاده‌پذیر از سوی طراحان است.
وی افزود: زمانی پیاده‌راه‌ها می‌تواند نقش مثبت و مؤثری ایجاد کند که قابلیت برآورده کردن نیازهای تمام گروه‌های عابران را داشته باشد.
این کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری خاطرنشان کرد: مهمترین موضوعی که در خصوص پیاده‌محوری باید مورد توجه قرار بگیرد، حضور تمام گروه‌های شهروندان صرف نظر از جنس، سن و طبقه اجتماعی است و در این صورت ترکیب منحصربه‌فردی ایجاد می‌شود.
بهداشت با اشاره به ویژگی‌های پیاده‌راه‌ها تصریح کرد: پیاده‌راه پاتوق گروهی خاص و تنها محلی برای گذر نیست، بلکه فضایی برای زندگی و حیات است؛ پیاده‌راه کامل یا مطلق پیاده‌راهی است که در آن هیچ خودرویی امکان تردد ندارد و مسیر تنها مختص عابران پیاده است.
وی تاکید کرد: پیاده‌راه‌های ناکامل مسیرهایی است که تنها حدود دوسوم آن تبدیل به پیاده‌راه شده است و در یک‌سوم باقی مانده امکان تردد وسایل حمل‌ونقل وجود دارد.
این کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری اضافه کرد: دسته دیگر پیاده‌راه‌هایی است که به صورت مقطعی مورد استفاده قرار می‌گیرد، به نحوی که در ساعات مشخصی از روز یا شب با بستن ابتدا و انتهای خیابان، تبدیل به پیاده‌راه می‌شود.
بهداشت افزود: تا سال ۱۹۶۶، گذرها و مناطق ویژه تردد عابر پیاده منحصر به چند شهر اروپایی می‌شد و تعداد بسیار اندکی نیز در بعضی از شهرهای آمریکایی وجود داشت.
وی گفت: توجه جدی و عملی به ساماندهی حرکت پیاده و پیاده‌راه‌ها به حدود نیم قرن پیش بازمی‌گردد، به نحوی که نخستین گذرهای پیاده در دهه ۱۹۵۰ در کشورهایی همچون آلمان، هلند و دانمارک برای بازسازی شهرهای آسیب‌دیده در جنگ جهانی دوم و نوسازی مراکز تاریخی شهرها با هدف جداسازی معابر پیاده و سواره احداث شد.
نظر شما