امیرحسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، در رابطه با نحوه طراحی ساختمان‌ها و نماهای شهری به منظور مدیریت مصرف انرژی به خصوص در شهر اصفهان، اظهار کرد: این موضوع فقط در کشور ما یا شهر اصفهان چالش ایجاد نکرده است، بلکه در بعضی از ابعاد در سطح جهانی مورد ارزیابی قرار گرفته است؛ به‌طوری که سازمان‌های بین‌المللی و مجامع جهانی در خصوص تغییر اقلیم و سبک زندگی افراد در سطح کره زمین اشاره کرده‌اند و معتقدند باید تغییرات بنیادین در زمینه مدیریت مصرف انرژی رقم بخورد.
وی افزود: شهرها بزرگ‌ترین دست‌ساخته‌های بشر است و به‌خوبی می‌دانیم انرژی و سبک استفاده از آن در تمام ابعاد زندگی دست‌خوش تغییر شده است و امروزه شهرها از نظر زیست‌محیطی و مصرف انرژی به بزرگ‌ترین تهدید برای بشر تبدیل شده است.
این دکترای شهرسازی تصریح کرد: بیشترین اتلاف و صدمات وارد شده به منابع انرژی در ساختار انسانی در شهرها اتفاق می‌افتد و این موضوع لزوم یک نگاه اضطراری را ایجاد می‌کند، لذا بر این اساس آخرین اقدام صورت گرفته اجلاس «شرم‌الشیخ» در کشور مصر بود که تاکید مجددی بر نبود زمان کافی برای مدیریت انرژی و محیط‌زیست داشت و این امر نشان‌دهنده وسعت موضوع در ابعاد جهانی است.
وی در خصوص ملموس نبودن فرایند مدیریت انرژی در شهرها، خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد مجموعه‌ای از عوامل مؤثر در این زمینه نقش دارد؛ از جمله اینکه هنوز در کشور ما دانش ساخت‌وساز به سمت دانش فناورانه با نگاه به مدیریت انرژی شکل نگرفته است و در حوزه طراحی، اجرا و نظارت در بخش عمده تکنولوژی ساخت از فناوری و دانش قبلی استفاده می‌کنیم و الزام مدیریت انرژی برای این حوزه‌ها تعریف مشخصی ندارد.
بحران‌ها چندین برابر خواهد شد، اگر…
شبانی ادامه داد: دلیل دیگر ملموس نبودن فرایند مدیریت انرژی مربوط به مباحث اقتصادی است، زیرا سوداگری اقتصادی حاکم بر ساخت‌وساز در کشور ما نسبت به گذشته تغییری نکرده است و این موضوع الزام تغییر در فرایند مدیریت انرژی یا فرایندهای دیگر را کم‌رنگ می‌کند.
وی با بیان اینکه از آنجا که امروزه زمین و ساختمان در کشور ما جنبه کالایی دارد و ماهیت همساز بودن با طبیعت و محیط زیست در آن به کم‌ترین حد خود رسیده است، گفت: به واسطه شرایط جغرافیایی و اقلیمی حاکم بر کشور و دارا بودن انرژی‌هایی همچون انرژی خورشیدی و باد می‌توانستیم فناوری‌های بهینه و به‌روزی در قالب انرژی‌های تجدیدپذیر را توسعه دهیم، اما تاکنون فرصت‌های زیادی در این زمینه از دست رفته و فناوری‌های به‌صرفه و در دسترس در حوزه ساخت‌وساز نهادینه نشده است، لذا به سبب محدود و منزوی بودن این بخش از تولید انرژی در سطح کشور، این فرایند در روال معمول ساخت‌وساز مورد استفاده قرار نگرفته است.
این دکترای شهرسازی، اظهار کرد: کشور ما به واسطه دارا بودن رشته‌های دانشگاهی تخصصی، تحقیقات و پژوهش‌های کاربردی در حوزه آموزش و تخصص توانمند ظاهر شده است، اما ارتباط بین حوزه پژوهش و حوزه مدیریت و اجرا ضعیف بوده و این موضوع از عوامل اصلی محقق نشدن مدیریت مصرف انرژی در ساخت‌وسازها است که پیگیری این موارد عزم جدی و همه‌جانبه را در سطح خرد و کلان می‌طلبد.
وی ادامه داد: ضرورت پرداختن به موضوع بهینه‌سازی و مدیریت مصرف انرژی ایجاد فرهنگ‌سازی برای عموم مردم است و بی‌شک موضوع محیط زیست و انرژی‌های تجدیدپذیر یک انتخاب نیست و ضرورت محسوب می‌شود که نمود بارز این موضوع را می‌توان در خشک شدن رودخانه زاینده‌رود به‌طور ملموس مشاهده کرد؛ به‌طوری‌که ۲۰ سال قبل هیچ باوری از تصویر امروز این رودخانه در اذهان وجود نداشت.
شبانی افزود: اگر موضوع بهینه‌سازی و مدیریت مصرف انرژی در حوزه مدیریت شهری از این پس در یک ساختار آینده‌پژوهانه درست به عنوان یک اولویت قرار نگیرد، بحران‌های امروز چندین برابر خواهد شد و خسارات جبران‌ناپذیری برجا می‌گذارد.
