فروغ کریمی‌دهکردی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: عبور از عرض پیاده‌رو برای رسیدن به خیابان و عبور از خیابان برای افراد معلول بسیار مهم است؛ لذا لازم است برای ارتباط مسیر پیاده‌رو به سواره‌رو پل استاندارد وجود داشته باشد که در بسیاری از نقاط شهر تعبیه نشده است.
وی افزود: عرض خیابان گاهی آن‌قدر زیاد است که معلولان به ویژه زمانی که فردی همراه آنها نیست، نمی‌توانند از آن عبور کنند؛ لذا باید یک جزیره وسط خیابان تعبیه شود تا اگر چراغ سبز شد و خودروها به راه افتادند، این افراد در آن جزیره قرار بگیرند و پس از آن به حرکت خود ادامه دهند.
مدرس گروه شهرسازی دانشگاه پیام‌نور شهرکرد با تاکید بر اینکه حرکت افرادی که دارای ویلچر هستند، کند است، خاطرنشان کرد: ایستگاه‌های اتوبوس شهری نیز به منظور رفاه حال همه شهروندان، به ویژه معلولان باید دارای سایبان باشد تا در صورت بارش باران و برف به عنوان حفاظ مورد استفاده قرار بگیرد.
کریمی‌دهکردی با بیان اینکه عرض ورودی اتوبوس‌های شهری باید حداقل یک متر باشد، تصریح کرد: لازم است افراد معلول برای سوار شدن به اتوبوس وسیله بالابرنده در اختیار داشته باشند تا صندلی آنها را بالا ببرد، اما در حال حاضر در اتوبوس‌های شهری شهرکرد چنین وسیله‌ای وجود ندارد.
وی ادامه داد: طبق مقررات ملی ساختمان تمام بناهای عمومی شهر از جمله بانک باید جک ویژه معلولان داشته باشد تا آنها بتوانند به راحتی وارد ساختمان شوند؛ در شهرکرد تنها در خیابان کاشانی جلوی یک بانک، جک معلول وجود دارد.
مدرس گروه شهرسازی دانشگاه پیام‌نور شهرکرد با بیان اینکه ابعاد جک معلول به طور معمول یک متر و ۴۰ سانتی‌متر تا یک متر و ۵۰ سانتی‌متر است، گفت: در ورودی بعضی از پارک‌های سطح شهر پله وجود دارد و عرض مسیر پیاده در بوستان‌ها نیز محدود است و برای تردد معلولان مناسب نیست.
کریمی‌دهکردی با تاکید بر اینکه نورپردازی شهر باید به نحوی باشد که معلولان و توان‌خواهان موانع را تشخیص دهند، افزود: افراد کهنسال معلول نیستند، اما برای حرکت از وسایلی همانند واکر استفاده می‌کنند، زنان باردار و کودکان نیز ممکن است برای تردد در سطح شهر مشکل داشته باشند؛ لذا فواید مناسب‌سازی تنها متوجه معلولان جسمی حرکتی نیست.
نظر شما