به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مدیران در اغلب شهرهای جهان همواره در تلاش هستند کیفیت فضاهای عمومی را بهبود ببخشند تا گرایش مردم را به حضور در آن‌ها افزایش دهند. بدیهی است که هرچه طراحی پارک‌ها و زمین‌های بازی پرشورتر باشد، مردم با اشتیاق بیشتری به گذراندن اوقات فراغت خود در آن‌ها می‌پردازند که این امر می‌تواند سلامت روانی و جسمی آن‌ها را به طور قابل‌توجهی ارتقا ببخشد. برنامه‌ریزان آمستردام پایتخت هلند، ونکوور در کانادا و چاتانوگا چهارمین شهر بزرگ تنسی تاکنون از طریق اعمال قوانین بسیاری به بهبود وضعیت فضاهای عمومی برای افزایش نشاط کاربران آن‌ها پرداخته‌اند و توانسته‌اند به عنوان الگوهایی موفق برای سایر شهرهای جهان جهت پیاده‌سازی استراتژی‌هایی در این زمینه عمل کنند. در ادامه به معرفی مهم‌ترین اصولی پرداخته می‌شود که به افزایش نشاط شهروندی در فضاهای عمومی شهرهای مختلف جهان منجر شده است.
بهره‌گیری از ایده‌های شهروندان
یکی از مهم‌ترین اصولی که مدیران شهری باید برای ایجاد فضاهای پرشور در نظر بگیرند، دعوت مردم به مشارکت در طراحی آن‌ها است. در واقع، ساکنان هر منطقه می‌توانند با ارائه ایده‌ها، خواسته‌ها و حتی جنبه‌های تاریخی شهر به مدیران در احداث یا طراحی دوباره فضاهای عمومی پرشور کمک زیادی کنند. این کار نه‌تنها باعث تقویت روابط اجتماعی میان آنان می‌شود بلکه به سهم خود مزایای بی‌شماری برای شهر به دنبال دارد. فضای عمومی Tapis Rouge در هائیتی یکی از موفق‌ترین مکان‌های فراگیر چندمنظوره جهان به‌شمار می‌رود که در طراحی آن از ایده‌های ساکنان اطراف بهره گرفته شده است و بنابراین، محیطی با بیشترین قابلیت رفع نیازهای کاربران در نظر گرفته می‌شود که بازدیدکنندگان بیشترین حس امنیت را هنگام حضور در آن تجربه می‌کنند. علاوه بر این، محیط داخلی این فضای عمومی زیبا به گونه‌ای طراحی داده شده است که کاربران را به برقراری ارتباط اجتماعی با یکدیگر سوق می‌دهد و حس مالکیت، هویت و غرور را در آن‌ها تقویت می‌کند. وجود دیوارنگاره‌ای رنگارنگ که اغلب محتواهایی از مشارکت مردم در ایجاد فضاهای عمومی را به تصویر می‌کشد، از دیگر ویژگی‌های منحصربه‌فرد این پارک به حساب می‌آید.
ایجاد یک فضای عمومی
مدیران شهری نباید صرفاً به طراحی فضاهای عمومی اکتفا کنند، بلکه آن‌چه می‌تواند به چنین مکان‌هایی شور ببخشد، ایجاد عناصر فیزیکی در سراسر آن‌ها است که حس رضایت و راحتی را میان کاربران افزایش می‌دهد. هدف از نصب عناصر فیزیکی در فضاهای عمومی، ایجاد مکان‌هایی است که به تقویت ارتباطات اجتماعی، انجام فعالیت‌های گروهی و هویت بخشیدن به آن‌ها نقش مهمی ایفا می‌کند.
سوپرکیلن یک پارک عمومی در ناحیه نوربرو در کپنهاگ، پایتخت دانمارک است که در آن تنوع قومی و اجتماعی ساکنان به خوبی به تصویر کشیده شده است. در واقع، این پارک میزان عناصر فیزیکی مختلفی مانند درختان نخل (به نشانه کشور چین) و تجهیزات ورزشی از ساحل عضله (بیانگر زادگاه رونق آمادگی جسمانی لس‌آنجلس آمریکا) است و فرهنگ‌های مختلف نژادهای متفاوت ساکن در اطراف پارک را به تصویر می‌کشد. این فضای عمومی سه بخش مختلف با رنگ‌های متفاوت را در بر گرفته است که هر یک ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود را دارد. میدان قرمز رنگ میزبان فعالیت‌های بازاری، فرهنگی و ورزشی است، میدان سیاه یک محیط شهری پرشور را در بر گرفته است و زمین سبز شامل تجهیزات ورزشی و زمین‌های بازی برای کودکان و نوجوانان است.
جست‌وجو برای یافتن شرکای علاقه‌مند به طراحی فضاهای عمومی پرشور
نهادهای مختلفی مانند موزه‌ها، مؤسسات محلی و مدارس علاقه‌مند به مشارکت در طراحی فضاهای عمومی هستند و این در حالی است که همکاری آن‌ها می‌تواند امکان موفقیت پروژه‌های مربوط به بهبود یا طراحی فضاهای عمومی را دوچندان کند. مشارکت این افراد نه‌تنها می‌تواند در تأمین سرمایه مالی برای پیاده‌سازی پروژه‌های شهری اثربخش باشد، بلکه در تسریع اجرای آن‌ها نیز نقش مهمی ایفا می‌کند. پروژه Amenidades Urbanas با مشارکت نهادهای بسیاری در کاراکاس، پایتخت ونزوئلا اجرا شد و در اواسط پیاده‌سازی، حمایت ساکنان منطقه را نیز در بر گرفت. این فضای عمومی پرشور، میزبان مکان‌های عمومی تفریحی بسیاری است که زمینه را جهت گذراندن اوقات فراغتی فراموش‌نشدنی برای ساکنان اطراف فراهم می‌آورد.
اصلاح فضاهای عمومی از طریق توجه به نوع فعالیت مردم
برنامه‌ریزان شهری می‌توانند از طریق توجه به میزان کاربری فضاهای عمومی و نوع فعالیت‌های مردم در آن‌ها، از نقص‌های موجود در این مکان‌ها آگاه شوند و به اصلاح و بهبود آن‌ها بپردازند. لازمه تحقق این هدف، حضور مستمر در فضاهای عمومی و مشاهده عملکرد آن‌ها از فاصله نزدیک است که می‌تواند در نهایت، به بهترین طراحی برای این مکان‌ها منجر شود.
کودکان در اواسط دوره مدرن همواره از سکونت در خانه‌هایی که دارای حیاط مشترک با سایر همسایه‌ها بود بسیار احساس رضایت می‌کردند زیرا از بازی کردن با دوستان هم‌سن خود در این فضاها نهایت لذت را تجربه می‌کردند. این نوع طراحی به عنوان الگویی برای گروهی از معماران اهل لکسینگتون در آمریکا برای ایجاد منطقه‌ای بزرگ به نام "Five Fields" عمل کرد که تقویت روابط اجتماعی در مرکز طراحی آن بود. برای تحقق این هدف، از یک زمین مشترک با مالکیت مردمی بهره گرفته شد که مایل به سکونت در منطقه‌ای با امکان برقراری ارتباط با یکدیگر بودند.
نظر شما