به گزارش خبرنگار ایمنا، چهره‌ای محو، جسم‌های خمیده، همه‌چیز در هاله‌ای از ابهام است خبری از جاذبه‌های جنسیتی نیست، خبر از اغوای چهره پرتره زنانه نیست، در هر اثر حضور زن و زنان را می‌توان مشاهده کرد، اما حضوری خالی از جزئیات چهره زنانه، رنگ‌بندی آثار از رنگ تیره شروع و به رنگ روشن خاتمه پیدا می‌کند، هراندازه به آثار انتهایی می‌رسی رنگ آثار شادتر اما اندام و چهره زنان محوتر از آثار قبلی می‌شود.
هر تابلو روایتی دارد؛ روایتی از جنس رازگونه. در بیانیه نمایشگاه، هنرمند نوشته است: «زن در اثر یادشده به‌عنوان سوژه درونی، برآمده از دیدگاه شخصی و شاید نادرست من درباره خودشناسی که ناخودآگاه بسیاری از چهارچوب‌های فکری و شخصیتی سایرین هم در آن نمود پیدا کرده، ابراز حضور می‌کند.» و به‌راستی این‌چنین است؛ زن هرچند محور اصلی آثار است اما با هنرمندی کامل در زن در آثار نمایشگاه «رد پای بانو در هنر معاصر» در حاشیه ابراز حضور می‌کند.
فاطمه قصری‌فرد، هنرمند و دانشجوی رشته گرافیک در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه هنر اصفهان است و خبرنگار ایمنا با وی درباره آثارش در نمایشگاه «رد پای بانو در هنر معاصر» به گفت‌وگو نشسته است.
چرا نقاشی را به‌عنوان حرفه تخصصی خود انتخاب کردید؟
نقاشی کشیدن را دوست دارم؛ چراکه یک حس خوب و آرامش درونی در من ایجاد می‌کند، نقاشی کردن باعث می‌شود که با درون و اندیشه‌های خود ارتباط مستقیمی برقرار کنم و دغدغه‌های خود را در قالب ترسیم نقاشی به دیگران بیان کنم. نقاشی برای من تفریح نیست بلکه کلاس درسی است که سرتاسر تجربه و حس متفاوت است.
در چه سبکی هنر نقاشی را دنبال می‌کنید؟
سبک رئال و واقع‌گرایی را دوست دارم. علاوه بر این سبک آبستره را نیز به‌عنوان یکی از خالص‌ترین شیوه‌های بیان احساسات می‌پسندم و دنبال می‌کنم؛ شبیه همین آثاری که در نمایشگاه «رد پای بانو» در نگارخانه صفوی شاهد هستید. درمجموع به نقاشی اشیا، گل، فیگور و حتی ابزار نقاشی و هر چیزی که به این هنر مربوط می‌شود علاقه دارم.
چرا سبک رئال را انتخاب کردید؟
زمانی که شیء یا انسانی را نقاشی می‌کنم، حس رضایتمندی در من ایجاد می‌شود و من آن حس خاص را خیلی دوست دارم؛ در این سبک می‌توانم حقیقت عریان اشیا و آدم‌ها را ترسیم کنم.
«رد پای بانو در هنر معاصر» چندمین نمایشگاه شما است و چرا به فکر برپایی این نمایشگاه افتادید؟
موضوع نمایشگاه مربوط به بانوان بود و من تصمیم داشتم این مجموعه را در کارهایم به تصویر بکشم. تلاش کردم از مواد اولیه متنوع و مختلفی بهره ببرم. در حقیقت با مشاهده آثار صادق تبریزی که نقاش و خوش‌نویس ایرانی و از پیشروان سبک نقاشی‌خط است، این ایده در من شکل گرفت تا اینکه شروع به کار و طراحی آثار کردم و در این مسیر قرار گرفتم؛ سعی کردم خودم را محدود نکنم.
چرا موضوع زن را انتخاب کردید؟
بیشتر به خاطر مادرم بود. فیگور مادرم از پشت سر به آثار نقاشی‌ام نزدیک است. خصوصیات مادرانه در آثارم به چشم می‌خورد، هرچند قصد نداشتم از مادرم نام ببرم و در بیانیه هم نامی نبردم اما این موضوع همواره در پس‌زمینه فکر و اندیشه من بوده است.
آثار نمایشگاه «رد پای بانو در هنر معاصر» ماحصل چه مدت فعالیتتان است؟
مجموع اثرهای هنری، از مرحله ایده اتود و طراحی یک‌سال‌ونیم زمان برده است. بهتر است بگویم این تجربه زیستی از یک‌سال‌ونیم زندگی شخصی من است که هرچه بزرگ‌تر شدم، تجارب خوبی کسب کردم.
پس می‌توان نتیجه گرفت این نمایشگاه تجلی رویش یک هنرمند جوان است؟
بله، آثار نمایشگاه «رد پای بانو در هنر معاصر» تجلی تجربه‌های تلخ و خوش زندگی من در بازه یک‌ونیم ساله است تجلی‌ای که باعث رویش و رشد من در حال حاضر شده است.
زن آثار شما محو شده، انگار هنوز شکل نگرفته و در حال شکل‌گیری است. آیا همین‌گونه است؟
برخی آثار نمایشگاه در ابتدای ورودی راهرو، از سایه بودن و هاله بودن درآمده‌اند و شفاف‌تر و واضح‌تر شده‌اند. اثری مثل «فریاد» نارنجی است. همچنین آثار اولیه در نمایشگاه محوتر است. شاید یکی از دلایل این پدیده مواد اولیه کار نقاشی بوده است یا اینکه تفکری که درباره زنان داشتم در این میان مؤثر بوده است.
کدام تفکر؟
برخی تفکرات و باورهایی درباره زنان چادری دارند که ممکن است درست نباشد. بانوان محجبه در حضور و رفتارشان در اجتماع با سایر زنان متفاوت‌تر هستند و این تفاوت باعث پرداختن بیشتر به این موضوع شده است.
آیا می‌توانیم این نتیجه را بگیریم که برخی آثار که در آن زن محو بوده، از یک دوره چالشی عبور کرده است؟
شاید این‌طور باشد؛ اما کارهایی هستند که به تکامل رسیده‌اند.
نقش گلیم و قالی در تعدادی از آثار به چشم می‌خورند، چرا؟
به نقش قالی علاقه دارم و حتی بافت قالی برای من لذت‌بخش است. صبر، حوصله و بردباری زیاد و ترکیب با نقش‌مایه زن با قالی و خلق آثاری جدید را دنبال کرده‌ام.
زن در آثار شما چه تعریفی دارد؟
زن انسانی جست‌وجوگر است که کندوکاو می‌کند تا بتواند شخصیت خودش را پیدا کند. شماری از تابلوها قالی خشتی است، انگار که زنان در چارچوب‌هایی هستند یا شاید این همان خط قرمزی است که فرد برای خودش کشیده است. زنان در این چارچوب‌ها در حال کندوکاو هستند و درواقع تجربه می‌اندوزند.
چرا بیشتر تابلوها حالت یاس و افسردگی دارند؟
من این نقد را قبول ندارم. شاید این برداشت به خاطر متریال و مواد اولیه‌ای است که در کار استفاده کرده‌ام. البته ممکن است برخی از آثار مانند آرامش درونی یا روزنه این‌گونه باشند اما نشانه‌ای از افسردگی در دل خود ندارند.
تعداد زنان در برخی آثار بیشتر است. چرا؟
نمونه این شمار پرتعداد، اثری با عنوان تکثیر و رویش است که شخصیت زن به‌مرور در حال تکامل است یا به بقیه آگاهی‌بخشی می‌کند. آثار تک‌نگاره یا تک زنان در ابتدای راه شکل گرفته‌اند و بعد از آن به‌مرور آثار بعدی شکل گرفته است.
الگوی تک‌نگاره‌ها از تک‌نگاره‌های رضا عباسی الهام گرفته‌شده است و به‌جای اینکه فیگورهای نگاره‌ها را بگذارم از فیگور زن استفاده کرده‌ام.
چرا آثار رضا عباسی را انتخاب کردید؟
تک‌نگاره‌های مکتب اصفهان بسیار جذاب است و من به نگارگری به‌ویژه تک‌نگاره‌های رضا عباسی علاقه‌مند هستم. شیوه کار قلم‌گذاری و ارزش‌های خطی در نگاره‌های رضا عباسی در این علاقه‌مندی تأثیر داشته است.
کدام گروه سنی مخاطب نمایشگاه شما هستند؟
همه افرادی که اهل هنر باشند می‌توانند با نقاشی‌ها ارتباط بگیرند؛ به‌ویژه افرادی که به حوزه زن علاقه‌مند باشند، این آثار برایشان جالب است.
زن در آثار شما ابتدا به رنگ سیاه است و به‌مرور که پیش می‌رود سفید و سفیدتر و محو می‌شود. علت چیست؟
شاید رجعت به درون باشد. متأسفانه برخی فقط ظاهر زن را می‌بینند و به روحیه درونی و شخصیت زن توجهی ندارند و آن چیزی را که نیاز است، بیان نمی‌کنند. احساس و عاطفه در زن اهمیت و نقش زیادی دارد که کمتر به آن پرداخته شده است.
اینکه آیا در جامعه از این نظر به او اهمیت می‌دهند یا خیر؟ خیلی از زنان که زندگی می‌کنند طلاق عاطفی گرفته‌اند. حال سوال این است که چرا این‌طور شده است؟ بنابراین باید از نظر درونی بیشتر به زنان اهمیت داد. ظاهر زن مسیر اصلی را گم و منحرف می‌کند.
آثار نقاشی نمایشگاه رد پای بانو در هنر معاصر به شمایل زن نپرداخته و محوشده است؟ چرا این‌گونه است؟
همان‌هایی هم که صورت دارند، چهره آن‌ها مشخص نیست؛ درواقع می‌خواستم زن مورد قضاوت قرار نگیرد و خود او محور و محل توجه باشد نه اینکه از روی ظاهر او را قضاوت کنند. این نمایشگاه بیان زن به‌دور از نگاه جنسیت است.
از سختی‌های کار هنرمندان زن برایمان بگویید؟
برای مستقل بودن و درآمد داشتن باید تلاش و کوشش کرد، بنابراین می‌کوشم استقلال کاری و مالی داشته باشم.
آیا خلق آثار در سخت‌ترین دوره زندگی رخ داده است؟
قبل از اینکه کاری به مرحله ایده برسد انگار چیزی روی شانه‌هایم سنگینی می‌کند، وقتی اجرا می‌شود این بار برداشته و سبک می‌شود، چراکه این مسئولیت را انجام داده‌ام و به نتیجه رسانده‌ام.
زنان در تابلوها به شخصیت شما نزدیک هستند؟
بسیار به شخصیت خودم نزدیک هستند اما خود من نیستند! اما باید اعتراف کنم مدل برخی نقاشی‌ها خودم بودم!
آیا در کارهای هنری نسبت به شخصیت زنان اغراق یا جفا شده است؟
به نظر من در طول تاریخ بسیار کم به زنان پرداخته شده است. در نگاه تاریخی هم بیشتر به جنبه‌های ظاهری زنان توجه شده است. آثار قرون‌وسطی، دوره باروک، عهد صفوی مکتب شیراز و تبریز، همه همین شکلی بوده‌اند.
چرا نام رد پای بانو را برای نمایشگاه انتخاب کردید؟
زیرا مربوط به هنر امروز و دوران معاصر است. موضوع آثار هم زنان هستند، پس بهترین عنوان همین بود.
به گزارش ایمنا، سومین نمایشگاه انفرادی هنرهای تجسمی هاویر با آثاری از فاطمه قصری‌فرد درباره موضوع زن و با نام «ردپای بانو در هنر معاصر» همه‌روزه از ساعت ۱۶ تا ۲۰ در نگارخانه صفوی، واقع در اصفهان، خیابان خاقانی، جنب کوچه شماره ۳۱ میزبان علاقه‌مندان است.
نظر شما