ولادت امام حسن عسکری ۱۴۰۱ + تاریخ، زندگی نامه، لقب و مدت امامت امام یازدهم

امام حسن عسکری (ع)، یازدهمین پیشوای شیعیان ۸ ربیع‌الثانی سال ۲۳۲ هجری قمری در شهر مدینه به دنیا آمد.

به گزارش ایمنا، حضرت حسن بن علی بن محمد (ع) مشهور به امام حسن عسکری (ع) و نوه گرانقدر امام محمد تقی (ع) است. ایشان در طول سال‌ها زندگی خود از طرف خلفای عباسی تحت فشارها و آسیب‌های زیادی قرار گرفت تا جایی که امام حسن عسکری (ع) به اجبار این خلفا در شهر سامرا ساکن شد و بیشتر زندگی خود را در این شهر سپری کرد.

تاریخ ولادت امام حسن عسکری ۱۴۰۱

تاریخ دقیق ولادت امام حسن عسکری (ع)، امام یازدهم شیعیان در تقویم شمسی سال ۱۴۰۱ برابر با روز پنجشنبه ۱۲ آبان است.

تاریخ دقیق ولادت امام حسن عسکری (ع)، پدر امام زمان (عج) در تقویم قمری مصادف با روز پنجشنبه ۸ ربیع‌الثانی سال ۱۴۴۴ است.

تاریخ دقیق ولادت امام حسن عسکری (ع)، فرزند امام هادی (ع) در تقویم میلادی برابر با روز پنجشنبه ۳ نوامبر سال ۲۰۲۲ است.

ولادت امام حسن عسکری ۱۴۰۱ + تاریخ، زندگی نامه، لقب و مدت امامت امام یازدهم

ولادت امام حسن عسکری تعطیل است؟

ولادت امام حسن عسکری (ع) در سال تقویم ایران تعطیل رسمی نیست ولی تاریخ شهادت ایشان در تقویم رسمی ایران تعطیل است.

تعداد فرزندان امام حسن عسکری (ع)

در اکثر منابع شیعه آمده است که امام زمان (عج) تنها فرزند امام حسن عسکری (ع) است و بعد از ایشان نیز به امامت رسیدند. در برخی منابع دیگر گفته شده است که آن حضرت ۳ پسر و ۳ دختر داشتند.

شهادت امام حسن عسکری (ع)

این امام گرانقدر در تاریخ ۸ ربیع‌الاول سال ۲۶۰ هجری قمری و به دستور معتمد عباسی به شهادت رسید. البته بر سر علت و تاریخ شهادت امام حسن عسکری (ع) اختلاف نظر وجود دارد. ایشان در زمان شهادت ۲۸ سال داشتند و در شهر سامرا در کنار مرقد پدرشان به خاک سپرده شدند. تاریخ شهادت امام حسن عسکری (ع) در تقویم شمسی سال ۱۴۰۱ برابر با روز چهارشنبه ۱۳ مهر ماه بود.

نام پدر بزرگ امام حسن عسکری (ع)

نسب امام حسن عسکری (ع) با هشت واسطه به امام علی (ع)، امام اول شیعیان برمی‌گردد. پدر بزرگوار ایشان امام علی‌النقی مشهور به امام هادی (ع) و پدربزرگ گرامی ایشان امام محمدتقی مشهور به امام جواد (ع) بودند.

کنیه امام حسن عسکری (ع)

مشهور ترین کنیه امام یازدهم (ع) ابومحمد ذکر شده است ولی در برخی از منابع تاریخی، کنیه‌های ابوالحسن، ابوالحجه، ابوالقائم نیز برای ایشان به کار رفته است.

القاب امام حسن عسکری (ع)

از جمله لقب‌هایی که برای امام حسن عسکری (ع) در منابع تاریخی ذکر شده است می‌توان به هادی، نقی، زکی، رفیق، صامت، خالص، ابن الرضا، خاص، سراج و عسکری اشاره کرد.

  • هادی: ایشان به دلیل اینکه نماد هدایت و نشانه‌ی راهیابی و حرکت در صراط مستقیم برای عالمیان بودند به این لقب مشهور شدند.
  • نقی: امام حسن عسکری (ع) پرهیزگارترین انسان زمان خود بودند و بیشتر از دیگران پاسدار احکام دین و متکی به خداوند به شمار می‌رفت.
  • زکی: به دلیل اینکه ایشان شریف‌ترین و پاک سرشت ترین انسان زمان خود بودند و جان و دل و وجود خود را پاک کرده و در راه اعمال نیک پرورش داده بودند، این لقب را به امام یازدهم نسبت دادند.
  • صامت: ایشان کم سخن بودند و جز به یاد خدا، عبادت، تعلیم و حکمت گویی، لب نمی‌گشودند. به همین علت به ایشان لقب صامت داده شد.
  • خالص: ایشان از هر آلایش، زشتی و پلیدی پاک و مبرا بودند و به این علت به خالص ملقب شدند.
  • ابن الرضا: لقبی است که امام جواد (ع)، امام هادی (ع) و امام حسن عسکری (ع) به آن شهرت داشتند.
  • خاص: خداوند این امام بزرگوار را با فضائل و اجابت دعا، از بندگان ویژه و خاص خود قرار داده بود و برای همین به ایشان لقب خاص نیز داده شده بود.
  • سراج: امام حسن عسکری (ع) چراغی برای برطرف کردن تیرگی‌ها بوده و مردم را به صلاح و تقوا هدایت می‌کردند. از این رو ایشان را به سراج ملقب کرده بودند.
  • عسکری: این لقب بین امام هادی (ع) و امام حسن عسکری (ع) مشترک است به این علت که هر دو در شهر سامرا اقامت داشتند. عسکر عنوان غیر مشهوری برای سامرا بوده است. سامرا یک منطقه‌ی نظامی محسوب می‌شد و امام حسن عسکر ی (ع) به دلیل اجبار حکومت عباسی در آنجا اقامت داشتند.

ولادت امام حسن عسکری ۱۴۰۱ + تاریخ، زندگی نامه، لقب و مدت امامت امام یازدهم

حدیث کوتاه از امام حسن عسکری (ع)

الْمُؤْمِنُ بَرَکَهٌ عَلَی الْمؤْمِنِ وَ حُجَّهٌ عَلَی الْکافِرِ: وجود شخص مؤمن برای دیگر مؤمنین برکت و سبب رحمت می‌باشد و نسبت به کفّار و مخالفین حجّت و دلیل است.

لا تُمارِ فَیَذْهَبَ بَهاؤُکَ وَ لا تُمازِحْ فَیُجْتَرَأَ عَلَیْکَ: جدال مکن که ارزشت می‌رود و شوخی مکن که بر تو دلیر شوند.

أَقَلُّ النّاسِ راحَةً أَلْحُقُودُ: شخص کینه‌ای، کم آسایش‌ترین مردم است.

ما اقبح بالمؤمن أن تکون له رغبة تذلّه: چقدر زشت است برای مؤمن که دلبستگی به چیزی داشته باشد که موجب خواری و ذلّت او شود.

کَفاکَ أدبا تَجنُّبُکَ ما تَکرهُ مِن غَیرکَ: در مقام ادب همین بس که آنچه برای دیگران نمی‌پسندی، خود از آن دوری کنی.

کد خبر 614384

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • الکس US ۰۰:۰۸ - ۱۴۰۲/۰۸/۰۲
    0 0
    تشکر بابت مطالب مختصر و مفیدتون