به گزارش خبرنگار ایمنا و بر اساس یادداشتی که سیدصالح ایمانی، پژوهشگر دفاع مقدس در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده است: «نمی‌توان از جنگ هشت ساله تحمیلی عراق علیه ایران صحبت به میان آورد و از باشگاه گلف سخن نگفت، مامن و محل آمدوشد عده‌ای از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین آدم‌های جنگ.
گزافه نیست اگر بگوییم در میان تمام مناطق و مکان‌های دفاع مقدس هشت ساله که به واسطه حضور و فعالیت بهترین این دیار، روحی خاص گرفته‌اند و درخششی عمیق در احساسات ما می‌یابند، هیچ‌یک چون گلف بر جان و روان ما چنگ نمی‌اندازد، چرا که از همان روزهای نخستین روزهای جنگ تا پایان دفاع مقدس، این مکان همیشه کانون مهمی در تصمیم‌گیری‌های جبهه بود و از فرماندهان دسته‌ها و گروه‌ها تا مسئولین عالی رتبه نظام همواره در جلسات و نشست‌های این پایگاه سیاست‌های کلی دفاع را ترسیم می‌کردند.
آمریکایی‌های شاغل در شرکت نفت قبل از انقلاب برای پر کردن اوقات فراغت خود مکان‌هایی را متناسب با فرهنگ خودشان در شهرک‌های مسکونی اهواز ساخته بودند، از جمله این مکان‌ها محوطه وسیعی در کنار جاده اهواز ماهشهر بود که ۹ زمین چمن فوتبال و گلف در آن ساخته شده بود.
با شعله‌ور شدن آتش جنگ، اهواز زیر بمباران مستقیم آتش‌بارهای عراقی قرار داشت و آسمان جولان‌گاه هواپیماهای عراقی بود. در شرایطی که مدافعان وطن، گروه‌گروه به اهواز می‌آمدند تا برای جنگ به خطوط نخست هدایت شوند، نیروهای مستقر در ساختمان سپاه اهواز نه تنها جوابگو نبودند بلکه با ازدحام نیروها عملاً در حالت فشار مضاعف و انفعال قرار داشتند. در چنین شرایطی به شدت نیاز به پایگاهی برای سازماندهی نیروهای داوطلب و سپاهیان دیگر شهرها احساس می‌شد.
در آن زمان پایگاه گلف به دلیل ناشناخته بودن و نزدیکی به فرودگاه اهواز و قرار داشتن در پناه کوه و موقعیت جغرافیایی مناسب به عنوان مرکز فرماندهی و هدایت جنگ سپاه پاسداران جنوب در نظر گرفته شد و به نام «پایگاه منتظران شهادت» نام‌گذاری شد.
سردار احمد غلام‌پور، یکی از فرماندهان دفاع مقدس در خاطراتش به جلساتی که در این پادگان تشکیل می‌شد، اشاره کرده است: بعد از گذشت مدتی از جنگ، وضعیت سپاه تثبیت و تیم جدیدی در پایگاه منتظران شهادت که همان گلف بود، مستقر شد و تیم قبلی که داوود کریمی مسئولش بود، از رده هدایت و مدیریت خارج شد. از جمله افراد تیم جدید، سرلشکر صفوی از محور دارخوین، سرلشکر رشید از دزفول، شهید حسن باقری از تهران، معینیان و جعفر اسدی بودند. البته محسن رضایی قبلاً حسن باقری را به عنوان مسئول اطلاعات جنوب به اهواز مأمور کرده بود. باقری قبل از آقا رحیم و رشید، در کنار داوود کریمی کار اطلاعات را به همراه معینیان انجام می‌داد. قبل از آمدن این سه نفر، تیم حجازی در کنار داوود کریمی در محور فارسیات -اهواز، اعزام نیرو را سازماندهی می‌کردند، اما وقتی آن‌ها در گلف مستقر شدند، جعفر اسدی به جای حجازی و کریمی به این محور رفت. در واقع اعضای تیم جدید، افراد شناخته شده و فعال محورهای دیگر بودند.
افراد این مجموعه، در گلف یا همان پایگاه منتظران شهادت جلسات هفتگی تشکیل می‌دادند. در این جلسات، کیانی از آبادان، محمد جهان‌آرا از خرمشهر، کلاه‌کج از اهواز، رئوفی از دزفول، بقایی از شوش و من از سوسنگرد شرکت می‌کردیم. البته بعضی از فرماندهان محورهای مستقل مثل حسین خرازی از محور خط شیر دارخوین، مرتضی قربانی و احمد کاظمی از محور فیاضیه و ایستگاه هفت هم بودند. آن‌ها هفته‌ای یک بار دور هم جمع می‌شدند و گزارش می‌دادند و مسائل و مشکلاتشان را می‌گفتند.
به تدریج ساختمان‌های دیگر در کنار گلف از جمله ساختمان محل استقرار گردان‌ها و زیرزمین ساختمان معروف ساخته شد. گلف تا پایان جنگ به عنوان پایگاه فرماندهی و هدایت جنگ مورد استفاده قرار گرفت.»
نظر شما