احسان فدایی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: لوازم خانگی نه تنها در ایران، بلکه در بیشتر کشورهای دنیا، از جمله صنایعی است که به جهت نداشتن صرفه اقتصادی، بخشی از قطعات آن وارداتی است.
وی افزود: حال در جایی که بخشی از قطعات که عمدتاً اصلی هم هستند، وارداتی و قاعدتاً تابع نرخ ارز است، پس نمی‌توان مدعی شد که در این صنعت خودکفایی وجود دارد. زمانیکه خودکفایی اعلام می‌شود، افکار عمومی منتظر کاهش قیمت‌ها است نه اینکه به طور دوره‌ای، افزایش و روند صعودی را تجربه کند.
این کارشناس صنعت لوازم خانگی تاکید کرد: افزایش قیمت لوازم خانگی خواسته تولیدکنندگان نیست، بلکه از دو دلیل ناشی می‌شود. دلیل نخست همزمانی شروع دوران رکود با شیوع کرونا بود. در واقع برخی حاشیه‌های ایجاد شده توسط چند شرکت داخلی منجر به نارضایتی افکار عمومی و قهر مردم با بازار برندهای داخلی شد که فضای سنگینی برای تولید کننده داخلی پدید آورد. از سوی دیگر نبود عرضه مورد انتظار که ناشی از کاهش چشمگیر تقاضا بود نیز، هزینه‌های سربار را افزایش و سرمایه در گردش تولید کنندگان را هر روز نحیف‌تر کرد که نتیجه آنها افزایش فشار بر قیمت تمام شده بود.
فدایی تصریح کرد: تولیدکنندگان داخلی، تجربه برندهایی مانند بلر، ارج، آزمایش، پارس و … را پیش رو داشتند و می‌دانستند برای به دست آوردن بازاری که در آن رقابت بسیار شدید بوده و همه چیز به تحقیق و توسعه وابسته است، فروش بالایی باید داشته باشند تا به تبع آن حاشیه سود بالایی نیز کسب کنند و بتوانند در بخش توسعه‌ای قدرتمند ظاهر شوند.
وی با بیان اینکه در یک سری از حوزه‌ها مانند زیبایی بصری ناشی از طراحی جذاب و… چیزی از برندهای خارجی کم نداریم، اظهار کرد: پیش از تحریم از آنجایی که شرکت‌های داخلی به فکر به دست آوردن سهم بازار بودند، توانستند به خوبی رقابت کرده و در یک سری از حوزه‌ها خوش بدرخشند.
این کارشناس صنعت لوازم خانگی با بیان اینکه تولیدکنندگان لوازم خانگی به دنبال تولید کالای ضعیف و بدون کیفیت نیستند، گفت: در بحث استفاده از مواد اولیه و قطعات، کم کاری تولیدکننده داخلی مطرح نیست. بلکه به واسطه شرایط تحریم، تأمین کننده‌های معتبر جهان به ایران قطعه و مواد اولیه عرضه نمی‌کنند.
فدایی گفت: سرمایه گذاری‌های صنعت لوازم خانگی پس از تحریم اتفاق نیفتاد بلکه حداقل از پنج سال پیش از دوره دوم تحریم‌ها آغاز شده بود اما پس از شروع تحریم‌ها اوج گرفت. درواقع تولیدکنندگان داخلی در دوران پیش از تحریم، رقابت نفس گیری انجام داند تا بتوانند سهم بازار بیشتری را در کنترل خود بگیرند و همین نکته منجر به توسعه بال‌های تولیدی آنها شد.
وی با تاکید بر این نکته که اگر برجامی هم مجدداً امضا شود، از آنجایی که یک تجربه ناموفق را در کارنامه خود ثبت کرده است، قاعدتاً شرکت‌های بزرگ بین‌المللی در کوتاه مدت برای سرمایه گذاری مستقیم، به بازار ایران باز نخواهند گشت، گفت: یک شرکت معتبر بین‌المللی، زمانی در یک کشور سرمایه گذاری می‌کند که به یک بازه زمانی حداقل پنج ساله برای بازگشت سرمایه‌اش اطمینان داشته باشد. با توجه به این نکته که اگر توافقی هم صورت بگیرد، مخالفان داخلی و خارجی متعددی را به همراه دارد، لذا این اتمسفر، چشم انداز روشنی را پیش روی سرمایه گذار معتبر خارجی نمایان نخواهد کرد.
این کارشناس صنعت لوازم خانگی تاکید کرد: سرمایه گذاری بزرگی با برجام جدید اتفاق نمی‌افتد بلکه برجام نهایتاً این فضا را پدید خواهد آورد تا برندهایی که در حال حاضر به صورت قاچاق وارد کشور شده و حجم بالایی از بازار داخلی را در اختیار گرفته اند، بتوانند در قالب شریک تجاری با تولیدکنندگان داخلی همکاری کنند.
نظر شما